5 พฤศจิกายน 2550 15:23 น.
ชีวินมธุรา
กาแฟ รสหอมกรุ่น
นุ่มละมุน อวลกลิ่นใอ
หอมหวล ยั่วยวนใจ
ชงมาให้ อย่างยินดี
ผงเนื้อ เนียนละเอียด
ค่อยละเลียด ตักใส่ที่
ถ้วยงาม ลวดลายสี
สดใสนี้ พร้อมจานรอง
น้ำตาล ทรายขาวสวย
ใส่ลงถ้วย ชวนลิ้มลอง
ครีมเทียม จำเป็นต้อง
ผสมคล้อง รวมเข้ากัน
น้ำร้อน เติมลงพลัน
พอดีนั้น เชิญชวนชม
หอมหอม รสกล่อมกลม
ชื่นอารมณ์ สุขสมจริง
เพื่อนเพื่อน มิตรสหาย
วันสบาย อย่าประวิง
ลองจิบ กาแฟนิ๊ง
ฝีมือหญิง ชีวินมธุรา
******
ชีวินมธุรา
3 พฤศจิกายน 2550 22:00 น.
ชีวินมธุรา
โอ้..ลูกน้อย เอ่ยปากถาม
แม่จ๋ายาม นี้พ่อ อยู่ที่ไหน
น้ำตารื่น ชื้นขอบ กลืนลงไป
สุดกลั้นใจ ตอบลูก พ่อจากลา
พ่อของเจ้า อยู่ไกล คนละโลก
เจ้าอย่าโศก เสียใจ เลยเชียวหนา
ถึงอย่างไร ยังมีแม่ คอยนำพา
เป็นแก้วตา ดวงใจ แม่เชยชม
แท้จริงแล้ว เขาไป กับหญิงอื่น
หน้าระรื่น ยิ้มย่อง แสนสุขสม
ปล่อยให้หญิง ต้องทน ทุกข์ระทม
ให้ตรอมตรม กล่อมลูกน้อย เจ้ากลอยใจ
อย่าได้กลับ มาอีกเลย นะชายเอ๋ย
กระไรเลย ไร้น้ำจิต คิดหนีได้
มิสงสาร สองแม่ลูก ร้างห่างไกล
จำฝืนใจ จำทน เพื่อลูกยา
*****
ชีวินมธุรา
3 พฤศจิกายน 2550 21:57 น.
ชีวินมธุรา
หงส์เอย
เจ้างามงด เจิดจรัส
ปีกเรียวโบกสะบัด พริ้วไหว
เล่นลมชมเดือนดาว พราวพิไล
สุขสมภิรมย์รื่น เริงใจ เด่นสกาว
เรือนร่างกลับกลาย อรชร หญิงสาว
ผ่องผุดเพริศพริ้งราว เทพไท้ พิมาน
เริงร่าร่ายสายธาร ชุ่มชื่น
พันธ์พฤกษ์ดาษดื่น เขียวไสว
แสงนวลส่องต้องกาย งามปานใด
ผิวเนียนขาวบาด ฤทัย งวงงง
******
ชีวินมธุรา
26 ตุลาคม 2550 12:37 น.
ชีวินมธุรา
ริมระเบียง เรียงราย ไม้ริมรั้ว
แดดสลัว สดชื่น ดอกไม้ไหว
หอมกลิ่นกรุ่น อุ่นละมุน อ่อนอ่อนไกว
พฤกษาใบ เขียวงาม ตามฤดู
บนเตียงไม้ แสนสบาย คลายความร้อน
ชายหนึ่งนอน หลับพริ้ม ยิ้มเห็นอยู่
ไม่อยากปลุก นั่งมอง ใบหน้าหู
เฝ้าคอยอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล
นึกถึงวัน แรกเจอ เขาเงอะงะ
มิได้ละ สายตา จากไปไหน
จ้องแลฉัน ไม่วาง ขนางใจ
เอ่ยปากใคร่ ได้รู้ มีอะไร
หน้าเปลี่ยนสี ค่อยค่อยแดง แฝงขวยเขิน
ช่างเหลือเกิน ยิ้มน้อยน้อย ตอบไม่ได้
ส่งกระดาษ ลายมือ งามวิไล
เขียนเอาไว้ ผมชอบคุณ มากจริงจริง
อพิโถ แค่นี้ ยากจะเอ่ย
กระไรเลย หนุ่มน้อย น่าอายยิ่ง
ทีเรื่องงาน กล้าหาญ ทุกทุกสิ่ง
มิประวิง เรื่องรัก กลับดูเชย
อดีตนั้น แสนนาน ผ่านมาแล้ว
ยังเพริศแพร้ว ในหทัย ห้องหับเผย
ยากจะหา ชายใด ที่มิเคย
รักยากเอ่ย อึกอัก กระดากใจ
เขารักมั่น รักแท้ แน่นอนนัก
ลิ้นลมปาก ซื่อซื่อ และสดใส
ไร้ทั้งเล่ห์ มารยา ตรงดวงใจ
มอบหทัย ให้เขา หมดเช่นกัน
********
ชีวินมธุรา
26 ตุลาคม 2550 12:27 น.
ชีวินมธุรา
หนุ่มรถไฟ ยักย้าย ไม่เป็นที่
คารมดี ถ้อยวจี ล้วนคำหวาน
พบนารี ลิ้นลม เคลือบน้ำตาล
หากพบพาน ระวัง จะช้ำใจ
หนุ่มเรือเมลย์ เร่รัก ไปทุกแห่ง
ชอบพลิกแพลง ร่ายมนต์ ดลเลื่อนไหล
เอ่ยคำพูด ออดอ้อน ประโลมใจ
หากหลงไป ชอกช้ำ ระกำทรวง
หนุ่มยี่เก เหหัน พลันตาเยิ้ม
ใบหน้าเจิม เสริมคม ทั้งห่วงหวง
ยิ้มละไม เชิญชวน ครวญรัญจวน
เนื้อนางนวล ลืมหลง คงเจ็บนาน
หนุ่มตำรวจ ทั้งทหาร รานรบรัก
ชอบชวนชัก หักเห น่าสงสาร
ปล่อยมายา แห่งบุรุษ หวังสำราญ
นวลนงคราญ ต้องตาม ความเศร้าเยือน
เป็นคำกล่าว โบราณ สอนบอกไว้
จงอย่าได้ คบหา พาฝั้นเฝือน
ฉะนั้นแล้ว แก้วตา ว่าไม่เตือน
ชีวิตเหมือน เทียนหรี่ลับ ใกล้ดับลง
********
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
811
