13 กรกฎาคม 2549 14:00 น.
ชีวิตเดียว
หนึ่งหยดพิรุณ"คนกลอนที่ผมชอบ
ท่านจะมอบกลอนดีดีให้แก่ผม
ท่านสามารถใช้กลอนปลุกอารมณ์
ใช้คำคมให้ชีวีมีกำลังใจ
"สุภาพบุรุษทรชน"คนปัญญา
ท่านใด้หาบทกวีที่เหมาะสม
จากคนท้อคนเหงาคนเศร้าตรม
ทำให้ฉันนั้นมีกำลังใจ
พันหมื่นบทจรดจารให้อ่านทั่ว
มีทั้งมั่วไพเราะเสนาะหู
มีเทียบเคียงเสียงแว่วแนวชั้นครู
หลายท่านผู้เก่งกลอนผลัดสอนกัน
อันกระผมอ่อนน้อยด้อยเชิงเขียน
แต่หมั่นเรียนพากเพียรเพื่อเขียนฝัน
ขอฝากงานทุกตอนกลอนประพันธ์
ให้ทุกท่านติต่อเพื่อก่องาน
ถามอายุบรรลุไม่นานนี้
ไม่เก่งกล้าพาทีอย่างพี่ท่าน
ยังต้องบ่มผสมสานอีกนานวัน
ถึงจะกลั่นอักษรกลอนดีดี
แต่จะน้อยจะมากใช่เรื่องใหญ่
เชิญร่วมใจสานฝันฉันท์น้องพี่
ศิลปะกาพย์กลอนชอนกวี
เป็นมิ่งศรีสืบสานตำนานโคลง
13 กรกฎาคม 2549 13:54 น.
ชีวิตเดียว
รู้ตัวดีมีสิทธิ์แค่มองผ่าน
รู้มานานมีสิทธิ์แค่มองเห็น
รู้ว่าฉันมีสิทธิ์ได้แค่เป็น
คนที่เห็นแก่ตัวสำหรับเธอ
คนไม่มีสิทธิ์คิดอยากจะมีรัก
อยากรู้จักรสชาติของความหวาน
อยากมีใจสดใสสุขสำราญ
อยากเบิกบานแม้ไร้สิทธิ์ก็คิดมี
คนไม่มีสิทธิ์คิดอยากจะมีรัก
อยากรู้จักความรักกับเขาบ้าง
อยากทำให้หัวใจไม่อ้างว้าง
ให้ความเศร้าเจือจางไปจากใจ
จะมีไหมใครที่รักคนไร้สิทธิ์
ที่ใจคิดรักคงมั่นไม่ห่างหาย
รักเพียงเธอรักเดียวนี้รักจนตาย
ไม่ไปไหนขอรักเธอตลอดกาล
แม้หมดสิทธิ์คิดไปใจหวาดหวั่น
หมื่นคำนั้นฉันรู้อยู่เสมอ
พันรู้สึกลึกในใจที่ให้เธอ
ฝันละเมอเพ้อหาว่ารักกัน
เพียงอยู่ห่างอย่างเป็นห่วงดวงใจนี้
แค่สักทีที่ช่วยด้วยใจมั่น
หากเธอหนาวราวใจในคืนวัน
ขอให้ฉันนั้นอยู่เคียงคู่เธอ
13 กรกฎาคม 2549 13:51 น.
ชีวิตเดียว
เกิดมาเป็นคนทั้งทีอย่าสิ้นหวัง..................ชีวิตทั้งชีวิตอย่าสับสน
ถึงแม้หนทางจะมืดมน.............................เราเป็นคนดั้นด้นขวนขวายไป
ทุกคนมีสิทธิ์จะผิดพลาด..........................อย่าได้ขลาดได้กลัวกับสิ่งไหน
บนหนทางข้างหน้ายังยาวไกล..................เริ่มต้นใหม่ใช้หัวใจเป็นเดิมพัน
ใช้ความผิดครั้งเก่าเป็นบทเรียน................แล้วจงเพียรก้าวไปถึงฝั่งฝัน
ในไม่ช้าก็จะถึงซึ่งคืนวัน...........................ที่เธอนั้นฝันไว้ได้เป็นจริง
ฉันจะส่งกำลังใจนี้ไปให้...........................ให้เธอใช้เป็นยายามเหนื่อยยิ่ง
แล้วลุกใหม่ก้าวไปสู่ความจริง...................ให้ทุกสิ่งสดใสดั่งใจเธอ
แม้บางสิ่งมิได้เป็นเช่นใจหวัง...............ใจที่พังหมดแรงสู้แข่งไหว
มีน้ำตาหลั่งรินสิ้นแรงใจ......................ไม่มีใครปลอบโยนสนใจแล
พานพบคนที่ดูเหมือนเพื่อนร่วมฝัน.......ผ่านคืนวันที่แต่งเติมเพิ่มรอยแผล
กี่ครั้งที่หนีไม่พ้นคนอ่อนแอ.................มีเพียงแต่ใจเด็ดเดี่ยวเกี่ยวพลัง
ท้อแล้วฮึดฮึดแล้วท้อก็เป็นอยู่...............ต้องเรียนรู้ไม่ยึดติดคิดความหลัง
กำลังใจสร้างใหม่ได้ไร้วันพัง..............ถ้าเธอยังมีใจสู้อยู่กับตัว
เชื่อในเธอในวิถีที่เธอเชื่อ.....................ทุกทุกเมื่อที่เจอฝันวันสลัว
ร้องไห้ท้อแท้ใจไม่ต้องกลัว................ทางมืดมัวแต่ใจไม่มืดมน
13 กรกฎาคม 2549 13:48 น.
ชีวิตเดียว
เป็นได้แค่ฝัน
อยากให้เธอมารักกันในวันหน้า
อยากให้รักครั้งเก่ากลับเข้ามา
อยากให้วันเวลาหมุนกลับคืน
เป็นได้แค่ฝัน
ต้องกัดฟัน ..ต้องอดทน ..แค่ทนฝืน
ลืมทุกสิ่ง ..ความเจ็บช้ำ ..แค่กล้ำกลืน
ลุกขึ้นยืนในวันที่ไม่มีเธอ
ใจหนอใจอยากเอ่ยเฉลยรัก
อยากหนออยากอยากถามว่ารักไหม
คิดหนอคิดจากจิตว่าจากใจ
ใครหนอใครลิขิตให้ชิดกัน
ใดหนอใดช่างขวางมากางขอบ
ใจหนอใจแท้ชอบอยากมอบมั่น
ห่างหนอห่างเกินใจจะใกล้กัน
ฝันหนอฝันเพียงนั้นยังหวั่นใจ
เอื้อมหนอเอื้อมอยากเชื่อมสะพานหา
ตาหนอตายามสบสยบไหว
เพ้อหนอเพ้อลำเค็ญไม่เว้นวาย
กายหนอกายอยากมอบเพราะชอบเธอ
รักหนอรักเกินเจ็บหรือเก็บได้
ห่วงหนอห่วงดวงใจใคร่เสนอ
หึงหนอหึงฉันหึงเพราะรักเธอ
เจอหนอเจออยากเจอเสมอใจ
เฝ้าหนอเฝ้าเฝ้าคอยใจลอยหา
ล้าหนอล้าเราไกลเลยใจหาย
อยากหนออยากอยากใกล้กว่าใครใคร
คิดหนอคิดคิดไปยิ่งใจตรม
ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านผัน
เหมือนดังฝันที่มันพร่าเลือนเกือบจางหาย
คนห้อมล้อมพร้อมจักรักภักดีมีอยู่มากมาย
แต่หัวใจ ไม่เคยให้ใครย่างกรายเข้ามาครอบครอง
เพราะก่อนนั้น มีคนทำฉันเจ็บ สุดแสนสาหัส
พิษของรักมันยังคงกลัดหนอง
ทุกค่ำคืนกลืนกล้ำน้ำตานอง
เข็ดเกินกว่าจะลองรักอีกสักครา
แต่เมื่อฉันพานพบประสบเธอครั้งนี้
เธอทำให้ฉันดูมีคุณค่า
เธอปัดเป่าความปวดรวดร้าวในอุรา
เธอปาดน้ำตาเธอคอยรักษา... เยียวยาหัวใจ
ถึงวันนี้
ฉันกลับมาเป็นคนใหม่
เพราะฉันมีเธอเป็นที่พึ่งพิง...เป็นกำลังใจ
ต่อจากนี้ไป ฉันจะขอไม่รักใคร นอกจากเธอ
จะร้อยดาวเรียงดวงเป็นรวงดาว
จะจับดาวระราวฟ้ามาเรืองแสง...
จับแสงดาวดวงใดมาเติมแรง..
จะนำแสงดวงดาวแดงมาแนบใจ
จะนำรักร้อยดาวไว้หนึ่งดวง
จะเลือกดาวดวงแดงแสงสดใส
จะฝากรักรสร้อนแรงดุจแสงไฟ
จะแจงใจจรัสแสงแบ่งเธอชม
เหมือนรายล้อมห้อมใจด้วยไฟฝัน
หวังสักวันเธอหันมามั่นหมาย
แอบเมียงมองคล้องเกี่ยวแต่เปลี่ยวดาย
เพราะข้างกายมากชายให้กรายมอง
ใจผันผวนป่วนจิตยิ่งคิดหนัก
รูปรอยรักจักสูญอาดูรหมอง
มายาลวงห้วงฝันที่ลั่นครอง
มีเจ้าของเสียแล้วกินแห้วเลย
13 กรกฎาคม 2549 13:45 น.
ชีวิตเดียว
ตอนนี้ฉันเหนื่อยและฉันท้อ
จิตใจห่อเหี่ยวไร้ความหวัง
ทั้งร่างกายและเรี่ยวแรงไร้พลัง
เมื่อความฝันไม่เป็นดั่งที่ตั้งใจ
ตอนนี้ฉันเหนื่อยและหมดกำลังใจ
ไม่อยากทำอะไรให้ปวดหัว
กับจิตใจอ่อนแอช้ำทั้งตัว
เกิดความกลัวขึ้นในจิตใจ
แม้ตอนนี้คิดอยากจะสู้
แต่ไม่รู้ว่ามันจะสู้ได้นานแค่ไหน
เพราะตอนนี้ฉันหมดกำลังใจ
อยากจะตายตายไปในสังคมเลวๆ
หน้าส่วนตัว
747
