22 กุมภาพันธ์ 2551 05:51 น.
ชินเดช ญาณรัตน์
เรื่องของเราจบลง ตรงนั้นแล้ว
เมื่อน้องแก้วเลือกเขาเราสิ้นสูญ
จบความรักความหลังที่อาดูร
แต่ทวีคูณใจช้ำ ความคิดถึง
เฝ้าถามไถ่โทรมาเรียกหารัก
ถูกหาญหักอย่างไรใจยังซึ้ง
เพราะเธอคือดวงหทัยใฝ่คนึง
ยังคิดถึง ยังห่วงใยไม่สร่างซา
เขาดีต่อเธออย่างไรหรือไม่หนอ
เขาเคยก่อบึ้งตึงถมึงหน้า
หรือย่ำยีโหดร้ายไม่นำพา
รู้ไหมว่าเหยียบหัวใจใครอีกคน
เป็นไปได้อย่างไรใจก็รัก
ยังแน่นหนักอยู่ภายในหลีกไม่พ้น
การถูกทิ้งเป็นไฉน ย้ำใจตน
เจ็บกี่หนก็จะรอ...ขอรักเดียว
21 กุมภาพันธ์ 2551 07:14 น.
ชินเดช ญาณรัตน์
สุดท้ายที่ปลายนา
ด้วยแรงแห่งชีวิตลิขิตให้
รวงข้าวใหม่หอมฟุ้งจรุงขวัญ
ทนฝนแดด แผดเผา เราทุกวัน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ มีรวงทอง
ถึงเช้าสาย บ่ายเที่ยงไม่เลี่ยงหลบ
เพียงได้สบนัยน์ตาพายิ้มย่อง
ความเหนื่อยล้าหายไปใจสีทอง
จนแดดส่อง ลำสุดท้าย ที่ปลายนา
จุมพิศนาง ข้างกองฟาง บนซังข้าว
ประกายดาว วาวแวม แต้มดวงหน้า
เป็นสวรรค์ บนดิน ถิ่นบ้านนา
เป็นศรัทธา เป็นชีวิต สิทธิ์แห่งคน
หน้าส่วนตัว
1524
