26 มิถุนายน 2545 11:48 น.
ชาวหาดวาดกวี
ฉันยืนเป็นเพื่อนค่ำทุกคืน
ปล่อยใจไหลรื่นในความว่าง
สลับเปล่าในเวิ้งฟ้าคว้าง
หวังพบรอยทางแห่งความหมาย
ฉันยืนท้อแท้ใต้ตะวัน
เมื่อความฝันพลันลางจางหาย
ความคิดแน่นิ่งประดุจตาย
ฝันกระจายในวันแห่งฤดูร้อน
ฉันอาจวางฝันเมื่อกลางวัน
หยุดดื้อถือรั้นยอมโอนอ่อน
ยามราตรีเมื่อชีวีเพลียนอน
ฉันแรมรอนดื่มคืนตื่นจินตนาการ.
25 มิถุนายน 2545 12:51 น.
ชาวหาดวาดกวี
เธอเป็นจันทร์ฉันคือปลา
วักทะเลล้า
หาเงาสะท้อนอ่อนใจ
กลางวันฉันวิงวอนให้
ตะวันหันไป
ตกใต้ขอบฟ้าอย่ารอ
ขอเมฆเสกสีเข้มพอ
ห่อคืนผืนทอ
ต่อฟ้ามาห่มให้เดือน
คืนนั้นฉันรอเธอเยือน
ทะเลลางเลือน
เปื้อนรอยระยับโพยม
24 มิถุนายน 2545 10:52 น.
ชาวหาดวาดกวี
ดาวน้อยลอยเล่นเมฆใจ
กิ่งฟ้ากิ่งใด
ไกวกวัดพัดพาดาวราย
เดือนเดียวเที่ยวอาบแสงทราย
พรายฟองกองก่าย
ร่ายรำคำรักทะเล
คลื่นคลั่งฟังดั่งรักเท
รักร้ายเกเร
รักเร่เห่ให้ลมครวญ
คืนครามยามร้างพี่ชวน
คืนฝันรัญจวน
ยวลใจแต่ไร้คนเคียง
17 มิถุนายน 2545 23:58 น.
ชาวหาดวาดกวี
พรากดวงตา... ดวงดาว
วับๆวาว...แว่นฟ้า
โอบจันทรา...รอยเมฆ
17 มิถุนายน 2545 05:35 น.
ชาวหาดวาดกวี
A lost, little spider,
trotting about, did no harm.
But I knew he was a spider--
though young and kind--
carrying fright around!
Innocent and submissive...
He stayed on the blind.
I caught him by his side,
tugged him in a white paper bag
before letting him out,
out there in the wind.
หน้าส่วนตัว
583
