22 ตุลาคม 2546 11:59 น.
ชาวหาดวาดกวี
ฟ้า น่ากลัวสุดตา
เบื้องหน้ามีเขาสูง บังตะวัน
ลมพัดผ่านยอดเขาพลันเปลี่ยนผัน ลดกายลง
สองขาพาเข้าไปใกล้ ยอดรำไรในแสงเรือง
สะท้อนทราย
หากจะไปให้พ้นภัย ที่ไล่ตามกระชั้น ต้องข้ามทราย
แต่หวั่นว่าเมื่อปีนป่าย เนินทรายจะล้มกอง ไม่ถึงไหน
รอและหวังฟ้าเมตตา
ลมพัดพาลอยพ้น
ภูเขาทราย
รอ...
หมดหวังจำต้องทิ้งใจ
ก้าวไปไม่หวาดหวั่น
ลืมฟ้ากว้าง
ลมเย็นยะเยือกใจ
ก้าวไปไม่รอช้า
หนีความกลัว
ที่เร็วยิ่งกว่า
ทรายและลม
18 ตุลาคม 2546 12:41 น.
ชาวหาดวาดกวี
สีเหลืองแห่งตุลาคม
(แปลจากต้นฉบับภาษาอังกฤษโดยคาร์ล แซนด์เบิร์ก)
ฉันแต้มเนินเขา
เป็นจุดกลมเหลืองในฤดูใบไม้ผลิ
ฉันประดับทุ่งข้าวโพด
ให้เฉดสีเหลืองสลับทองเป็นพุ่ม
ใช่แล้วฉันเอง ฟักทอง
เมื่อถึงเดือนตุลาคม
ค่ำคืนฟ้ามืดเย็นฉ่ำ
เด็กจูงมือกันมาร้องร่ำ
เพลงภูตพราย
รอบกายฉัน
แว่วเสียงเพลงรักแด่เดือนเพ็ญ
ใช่แล้ว ฉันชื่อแจ๊ค โอ แลนเทิร์น
มีเขี้ยวคมน่าสะพรึงกลัว
แต่เด็กๆกลับรู้ทัน
ว่าฉันนั้นล้อเล่น
19 มีนาคม 2546 10:15 น.
ชาวหาดวาดกวี
ฉันหลับตา
สู่ห้วงคำนึง
ปลดปล่อยใจ
จนถึงสุดห้วง
ผ่อนคลาย
ใจเคียดขึ้ง
ใจผ่อน
หลับนิ่ง
นอนเหนือห้วง
ห่วงไร้
ใจนอน.
25 มกราคม 2546 00:23 น.
ชาวหาดวาดกวี
อยู่อย่างร่วมสมัยกันมันน่าคิด
อาจหลงผิดติดภาพพจน์หมดสง่า
สาวหนุ่มกลุ่มกล้าลองต้องพิจารณา
สวยงามกว่าแต่คุณค่ามีเท่าไร
อยากอยู่ร่วมสมัยในขอบเขต
อย่างประเทศมีความศิวิไลซ์
เสพสิ่งมากมายยิ่งอย่างคลั่งไคล้
เงินบาทไหลแต่คนไทยไม่ครณา
21 มกราคม 2546 23:41 น.
ชาวหาดวาดกวี
ในสวนนั้นมีฝันหรือเปล่า
วานให้เล่าสู่กันวันเธอว่าง
ในสวนนั้นมีฉันหรือมีกวาง
ใกล้หรือห่างระหว่างฉันกับเธอ
ในสวนฉันมีฝันล้นเหลือ
ตระการเมื่อเจือฝันยามฉันเพ้อ
ในสวนฉันปลูกต้นเพ้อเจ้อ
ผลิใบเธอดอกนั้นเป็นผลเรา
ในสวนนั้นมีฝันหรือใฝ่
ฝันถึงใครก่อนตื่นนอนตอนเช้า
ขับรถอดนอนไปใช่หรือเปล่า
มะม่วงหาวมะนาวโห่โอ้...ใจถวิล
ถ้าสวนนั้นยังไร้ฝันแลคนใฝ่
จะแบ่งใจให้เธอปลูกคลุมดิน
แล้วชอนรากฝากรักไว้ให้รวยริน
หอมไม่สิ้นกลิ่นฝันวันสวนงาม.
หน้าส่วนตัว
1605
