29 สิงหาคม 2551 05:40 น.
ชาวนา
ดินผืนนี้เรามาแต่ย่าปู่
เลือดนักสู้อย่างไทยไม่เคยถอย
เอาเลือดทาแผ่นดินสิ้นสำออย
ท่านเฝ้าคอยป้องปักรักษ์แผ่นดิน
อนิจจาอนาถใจในวันนี้
แผ่นดินที่เคยร่มเย็นเห็นทั่วถิ่น
วิญญาณบรรพ์บุรุษไทยน้ำตาริน
จะสูญสิ้นหรือไรไทยของเรา
เจ้าลูกหลานผู้หาญกล้าของข้าเอ๋ย
ใยละเลยหน้าที่ต้องพลีเฝ้า
รักษ์ปกป้องปฐพีของผองเฮา
ต่างชาติเข้ากลืนถิ่นแผ่นดินทอง
พวกเจ้าจะแพ้มันกระนั้นหรือ
พวกเจ้าคือเลือดนักสู้ไทยทั้งผอง
พวกข้าเคยละเลงเลือดท้นเนืองนอง
เพื่อปกป้องท้องถิ่นแผ่นดินนี้
จงมาสู้เพื่อกู้แผ่นดินไว้
มาขับไล่ทุรชนให้ป่นปี้
ให้พ้นไปจากผืนปฐพี
แล้วทาสีเมืองไทยให้งดงาม
7 สิงหาคม 2551 01:29 น.
ชาวนา
ขอเพียงเป็นนักสู้กู้แผ่นดิน
หยิบกระดาษปากกามาเขียนวาด
คารวะผู้เก่งกาจทั่วทิศา
ที่เนาในไพรพฤกษ์อีกนานา
ด้วยศรัทธาเปี่ยมล้นท้นหัวใจ
ทั้งกรำแดดกรำฝนทนหนาวร้อน
เหนื่อยยากไม่อาทรและหวั่นไหว
หวังเพียงสุขทั้งผองพี่น้องไทย
นกเขาไฟตัวน้อยค่อยโผบิน
เป็นตำนานนมนานกาลสมัย
ธิปไตยแลกด้วยเลือดมิเหือดสิ้น
ทุรยุคทรราชชาติโกงกิน
ไล่ให้ล้างห่างสิ้นจากดินแดน
จงมาเถิดมวลชนผู้ข้นเข้ม
มาเติมเต็มพลังชนท้นหมื่นแสน
มาขจัดอยุติธรรมจากเขตแคว้น
ให้มันแปนเปล่าโล่งพวกโกงเมือง
สามัคคีเถิดพี่น้องผองไทยทั่ว
อย่าเมามัวลาภยศจงปลดเปลื้อง
หากชาติไทยสามัคคีสิรุ่งเรือง
ร่วมประเทืองชาวไทยให้ร่มเย็น
ท่านผู้กล้าทั้งหลายอย่าไหวหวั่น
ท่านเท่านั้นจะขจัดปัดทุกข์เข็ญ
จะอยู่ป่าหรือเมืองใช่ประเด็น
ขอเพียงเป็นนักสู้กู้แผ่นดิน
***** แปน แปลว่า ไม่มี หรือเปล่า โล่ง
4 สิงหาคม 2551 20:05 น.
ชาวนา
หัวอกแม่
ฝนตกหรือแดดจ้า
แต่ตัวข้ามิเคยบ่น
เพราะข้าเกิดมาจน
จึงต้องทนทำทุกวัน
เหน็ดเหนื่อยทั้งเมื่อยล้า
คนอย่างข้ามิเคยหวั่น
ขอเพียงเลี้ยงชีวัน
ผองข้านั้นและมวลชน
ทุกวันข้ามุ่งนา
หลั่งจากฟ้าคือน้ำฝน
น้ำหลากจนท่วมท้น
น้ำตาล้นท่วมหัวใจ
ท่วมขังนาข้านาน
ทรวงสะท้านน้ำตาไหล
ตัวข้าปวดฤทัย
เหลือเอาไว้เพียงโคลนตม
ความหวังข้าพังสิ้น
อีกหนี้สินเพิ่มทับถม
ใบเขียวเคยชื่นชม
ฝนถล่มข้าวล้มตาย
สัญญาที่ให้ไว้
จะซื้อให้คราข้าวขาย
กางเกงนักเรียนชาย
ทั้งรองเท้าคู่งามงาม
หมดหวังแล้วลูกรัก
เจ็บปวดนักลูกไถ่ถาม
ผิดหวังคือนิยาม
ของความจนจงจำเอา
คนรวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด คนจนนั้นทำอะไรก็ผิดเสมอคะ
2 สิงหาคม 2551 16:17 น.
ชาวนา
นักรบประชาชน
นักรบประชาชน
ผู้ทุกทนทรมาน
ถูกฆ่าล่าสังหาร
รัฐบาลทุรทราม
รัฐเพียงหมาเห่าให้
ผู้ยิ่งใหญ่ได้เหยียดหยาม
แท้จริงมันคุกคาม
รุกลวนลามแผ่นดินเรา
อภิอำนาจนั้น
ไทยเชื่อมันเพราะโง่เง่า
เข่นฆ่าพี่น้องเฮา
ถูกมอมเมาเขลาปัญญา
ปวงชนผู้ทุกข์ยาก
แสนลำบากท่วมท้นหนา
ซื่อสัตย์เต็มอัตรา
กลับถูกฆ่าล้างทำลาย
มาเถิดผู้แกร่งกล้า
มวลประชามิตรสหาย
ร่วมสู้ทั้งหญิงชาย
อย่าแพ้พ่ายต่อพวกมัน
เรารักสามัคคี
แผ่นดินนี้มิแปรผัน
โคตรเหง้าเราทั้งนั้น
ที่สร้างสรรค์แผ่นดินทอง
เราถูกเขากดขี่
ถูกย่ำยีทั่วทั้งผอง
ท่วมท้นน้ำเนตรนอง
เลือดของเราทาแผ่นดิน
สู้ไปอย่าไหวหวั่น
ล้างเผ่าพันธุ์ให้สูญสิ้น
พวกผู้โกงแผ่นดิน
ให้ดิ้นดับดังกองกูล
วันนี้เราอาจล้ม
หาใช่จมฤาเสื่อมสูญ
เพียงเรารอเพิ่มพูน
ทั้งเกื้อกูลแลศาสตรา
รอวันอันบรรเจิด
การกลับเกิดสหายหนา
ดุ่มเดินเข้าพารา
ใบไม้ป่ามุ่งเข้าเมือง
เราไม่มีชนชั้น
ทุกคนนั้นมิมีเขื่อง
สหายจะประเทือง
แสงรองเรืองของมวลชน
สงสารพวกพี่น้อง
ที่จำต้องเจอทุกข์ทน
ตากแดดอีกกรำฝน
สู้เพื่อพ้นสังคมเลว
หน้าส่วนตัว
1817
