29 เมษายน 2549 12:23 น.
ชายเหงา
โอ้ละหนาหัวใจของเรานี้
คงแต่มีหน้าเขาเฝ้ามาหลอน
ได้ใกล้ชิดนิทแนบฟ้าคิดครานอน
เกี้ยวกอดหมอนนอนชิดใกล้ใคร่เป็นเธอ
อั้นอกคราเวลาใกล้ใฝ่บอกรัก
กลัวซ้ำหนักจักไกลไม่เสนอ
ไม่พกพามาใกล้หนาใจเธอ
อุราเอออกอั้นยามสบตา
จึงแอบเอาเฝ้ารักกักเก็บไว้
เกี้ยวเธอในฝันตลอดกอดเก็บหนา
เอ่ยว่ารักหนักหน่วงปากฝากทุกครา
ความลับลาว่าในฝันฉันรักเธอ
...ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม...แม้นเรามิได้ครอบครองคนที่เรารัก...แต่เราก็มีความสุขในอีกมุมหนึ่งของความรักที่ยากจะอธิบาย
18 เมษายน 2549 13:36 น.
ชายเหงา
ความเหงากับใจที่รอคอย
เพียงปลอยความคิดปลอบใจเหงา
แม้นชาตินู๊นภพก่อนมีคู่เรา
ชาตินี้เหล่าแยกกันอยู่แห่งใด
แม้นชาตินี้เกิดมาต้องทนเหงา
ตัวตนเจ้าดำเนินอยู่แห่งไหน
คู่ของเราชาติก่อนมีหรือไร
จริงหรือไม่คู่แท้ที่เฝ้ารอ
รอเวลามาบรรจบพบอีกครั้ง
คงพบฝั่งช่วงผ่านข้ามหาหนอ
คงพบใครสักคนที่เฝ้ารอ
ชาติก่อนหนอรอภพนี้ใครสักคน
4 เมษายน 2549 11:14 น.
ชายเหงา
หยาดน้ำตาจะใช้เมื่อคิดถึง
บทเพลงซึ้งบรรเลงใจล่องไหว
ยามความมืดคลื้บคลานปกคลุมใจ
ซ่อนกายไว้ไรใจปล่อยล่องลอย
ในความมืดดาวประดับระยับฟ้า
เพลงเสียงป่าแมลงล่องก้องหวานจ่อย
ในความมืดดุจแสงเทียนเดียวล่องลอย
แสงหิงห้อยลอยล่องส่องหานาง
เสียงกระสิบก้องใจสายลมหวัง
สายลมยังก้องชื่อนางอยู่มิห่าง
ลมพัดแผ่วยินยังก้องในใจกลาง
สายลมจางขาดเป็นแม้นนางเลือน
หน้าส่วนตัว
1150
