28 เมษายน 2547 21:32 น.
ชาติกานต์
หนึ่งชีวิตที่เกิดมา
จักตามหาซึ่งความฝัน
หลายล้านคน หลายล้านพัน
ขอปันฝันเพื่อเด็กไทย
หนึ่งชีวิตซึ่งเกิดมา
เพื่อมีฝันอันยิ่งใหญ่
แต่โอกาสมิเป็นใจ
ฝันหนึ่งใฝ่จึงหมดทาง
หากคุณมีความเมตา
กรุณาขอร่วมสร้าง
แบ่งปันรักเพื่อเปิดทาง
หล่อฝันร้าง..............ที่ห่างไกล
28 เมษายน 2547 02:48 น.
ชาติกานต์
ความรักของเธอฆ่าฉันทั้งเป็น
สิ่งที่คนอื่นเห็นหาใช่ความจริงไม่
เป็นฉันสิ! ที่ทรมานเพราะเธอรักเกินกว่าใคร
จะเป็นอะไรไหม ถ้าบอกว่ารักของเธอทำร้ายกัน
ความรักของเธอฆ่าฉันทั้งเป็น
ความผูกพันที่เห็นรัดคอฉันไว้
คำว่ารักของเธอทิ่มแทงกายใจ
คำว่าความห่วงใยขังฉันไว้อยู่ในกรง
คำว่ารักของเธอ
ฉันต้องฝืนกินอยู่เสมอด้วยความขื่นขม
เหมือนหัวใจถูกกรีดด้วยหนามแหลมคม
ร่างกายฉันจมอยู่ในทะเลใจ
27 เมษายน 2547 19:40 น.
ชาติกานต์
ริ่วริ่วละลงดิน
ธารไหลรินพัดพาไป
พลิ้วพลิ้วริ่วล้อไป
บนนำใสที่ไหลริน
ชีวิตก็แค่นี้
ทุกชีพมีที่สุดสิ้น
กาลเวลาพัดพาพิน
ปลิดชีพสิ้นลงดินเดิม
26 เมษายน 2547 20:52 น.
ชาติกานต์
คงมีเพียงความเหงา
กับเงาของความหวั่นไหว
เพราะฟ้ายังกว้าง และทะเลยังไกล
จึงไม่อาจข้ามไป ได้สุดทาง
คงมีเพียงความคิดถึง
ส่งไปอีกฝากหนึ่งของความอ้างว้าง
ส่งถึงคนเหงา ให้ดาวนำทาง
ส่งรักไปฝาก ไว้ข้างคนไกล
26 เมษายน 2547 20:43 น.
ชาติกานต์
ตั้งแต่วันที่เธอจากไป
ไม่มีวันไหนไม่เสียใจอย่างนี้
ปลูกต้นรัก รดนำ พรวนดิน มานานปี
แต่วันดีคืนดีก็มีคนมาตัดไป
เขาคงไม่รู้ว่าฉัน
ผูกพันกับต้นรักต้นนี้มากขนาดไหน
เขาคงไม่รู้ว่ามัน คือ ทั้งชีวิต ทั้งหัวใจ
แล้วถ้าขาดไปจะอยู่อย่างไร ไม่รู้จริงๆ
ทรมานเหลือเกิน
มองเผินๆเหมือนไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น
แต่จริงๆแล้วคงถูกทรมานจนชาชิน
ต้องยอมรับความจริง
ว่าวันนี้ไม่เหลือแม้ลมหายใจ
เอาไปหมดทั้งชีวิต
ฉันรู้สึกไม่มีสิทธิเริ่มต้นใหม่
ต้นรักต้นนั้น ถูกทำลายพร้อมชีวิต และหัวใจ
ยังไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่จึงจะยอมปลูกต้นรักต้นใหม่
ในใจเดิม
หน้าส่วนตัว
812
