9 พฤศจิกายน 2554 08:36 น.
ชากร
แก้วเมื่อร้าวคงยากหากประสาน
อีกไม่นานคงแตกแหลกเป็นผง
เหมือนใจเธอที่ให้ไม่ชื่อตรง
ไม่นานคงยากทางระหว่างเรา
ฉันเป็นแค่หิ่งห้อยค่าน้อยแสง
สติปัญญาที่แสดงแฝงโง่เขลา
สิ่งที่เห็นมองอยู่ไม่หูเบา
เห็นว่าเจ้าเปลี่ยนผันมันเรื่องจริง
หิ่งห้อยไม่เลิศหรูอยู่ตามป่า
นงพะงาสูงศักดิ์นักยอดหญิง
เมื่อเธอเจอสิ่งดีกว่าให้พักพิง
คนถูกทิ้งปวดร้าวเจ้าหมางเมิน
เตือนหัวใจหลายหนอย่าเผยอ
เพราะว่าเธอสูงค่าน่าสรรเสริญ
จงดีใจกับทางที่เขาเดิน
ก็สุขเกินมองเจ้าก้าวจากไป
แก้วเมื่อร้าวคงยากหากประสาน
ขอให้เธอชื่นบานกับรักใหม่
หิ่งห้อยอย่างตัวฉันคู่เคียงไพร
จะไม่ขอรักใครเพราะใจกลัว
หน้าส่วนตัว
2119
