16 มีนาคม 2550 00:13 น.
ชัยพิษณุกร
หยดน้ำใสกลิ้งไปบนใบบอน
เจ้านอนกลิ้งไปบนใบหนา
ไม่วิตกสิ่งใดให้เสียเวลา
มีชีวาเพียงกลิ้งไปบนใบไม้
เสียงหนึ่งตะโกนถามขึ้นมา
" เจ้านั้นหนาคือ น้ำ ใช่หรือไม่? "
หน้าที่ของเจ้านั้นคืออะไร?
ไยละทิ้งไปมัวกลิ้งบนใบบอน
น้ำทุกหยดทุกสายมีหน้าที่
บรรจบเป็นนทีสายสาคร
หล่อเลี้ยงทุกชีวิตให้คลายร้อน
ใบบอนนี้คือหน้าที่ของเจ้าหรือไร
น้ำหยดน้อยได้ยินก็ทันคิด
นี่เราทำผิดหน้าที่ใช่ไหม
เจ้าก็น้ำ เราก็น้ำต่างกันเช่นไร
ถึงยังไงคุณค่าเจ้าคงเท่าเรา
" คุณค่า " จะมีค่าเมื่อกระทำ
หากไม่ทำจะมีค่าได้อย่างไรเล่า
หรือเจ้าเกิดมาเพียงเพื่อให้ถูกแดดเผา
แล้วจะเอา " คุณค่า " จากสิ่งใด
หยดน้ำน้อยฟังความทั้งหมดนั้น
พลันถลันตัวกลิ้งจากขอบใบ
หยดเล็กๆรวมกับน้ำทั้งสาย
เพื่อให้ " คุณค่า " ของธารา
13 มีนาคม 2550 23:24 น.
ชัยพิษณุกร
ความเอ๋ย...ความรัก
ใครจะรู้ว่ามาในยามไหน?
ใครจะรู้ว่ามาหาเมื่อใด?
พอรู้ได้ก็สายแล้ว...รักเข้าตา
ให้มองเห็นสิ่งใดไม่ใคร่ชัด
แลถนัดแต่สิ่งดีที่มองหา
ว่าใช่แล้ว! รักที่อุตส่าห์ตามหามา
รักบังตาบังใจเข้าแล้วซี
บัดเดี๋ยวเดียวก็เห็นให้ข้องจิต
ว่าที่คิดฝันนั้นใช่หรือนี่?
หรือว่าความรักที่เข้าตา...นั้นหลบหนี
รักคงมีวันจางห่างหายไป...
8 มีนาคม 2550 00:39 น.
ชัยพิษณุกร
...แล นภาฟ้ากว้างยังไร้ดาว
แจ่มจันทร์เจ้า คงหนาวเศร้าหนักหนา
เมื่อดาวน้อย ทิ้งจันทร์เจ้า เฝ้านภา
จันทร์เจ้าข้า... จึ่งไร้ดาวดวงน้อย คอยดวงจันทร์
ดึกคืนนี้ จันทร์คงมีข้าฯเฝ้ามอง
สิ่งที่ปองอยากได้สมใจฝัน
คืนนี้ยังไม่กล้าขอจากดวงจันทร์
ข้าวแกงแหวนทองนั้น..ก็หาใช่
เพราะคืนนี้จะขอจันทร์คือมิ่งมิตร
ที่สนิทรู้ใจ...ได้หรือไม่
แต่กระนั้นก็มิกล้าเอ่ยปากไป
เพราะคืนนี้จันทร์ยังไร้...ดวงดารา
หน้าส่วนตัว
1071
