10 สิงหาคม 2547 08:18 น.
ชัยชนะ
แม่หญิงยิ่งใหญ่
แม่นำหน้าใด แม่เด่นสำคัญ
แม่นมเลี้ยงเด็ก แม่เหล็กดูดกัน
แม่แรงยกดัน แม่ครัวอาหาร
แม่ค้าแม่ขาย
แม่ทัพเป็นชาย แม่คุณหน้าบาน
แม่แบบสิ่งของ แม่กองคุมงาน
แม่พระทำทาน แม่พิมพ์คือครู
แม่สื่อแม่ชัก
แม่บ้านเป็นหลัก แม่เรือนแลดู
แม่กุญแจไข แม่ไม้มวยตู้
แม่ยกอุ้มชู แม่โพสพข้าว
แม่ย่านางเรือ
แม่มดเหลือเชื่อ แม่งานร้องป่าว
แม่ธรณี แม่ชีห่มขาว
แม่น้ำสายยาว แม่เจ้าพ่อเมือง
แม่ที่ยกมา
แม่ฉันเหนือกว่า แม่ทำทุกเรื่อง
แม่เลี้ยงลูกน้อย แม่คอยชำเลือง
แม่ไม่ขุ่นเคือง แม่ทุกข์ทนยาก
แม่ส่งลูกเรียน
แม่พร้อมพากเพียร แม่ยอมลำบาก
แม่ทำจนเมื่อย แม่เหนื่อยอดอยาก
แม่ไม่ปริปาก แม่ขายแรงกาย
แม่มีคุณล้น
แม่ดั่งกมล แม่รักมิคลาย
แม่หวังลูกสุข แม่สนุกสบาย
แม่ให้มากมาย แม่ทำตามประสงค์
สามโลกพยาน
ร้อยเปอร์เซ็นต์จาร หกสวรรค์สูงส่ง
สิบนิ้วชดช้อย ห้าร้อยชาติคง
วันทาบรรจง วันแม่ตลอดปี
6 สิงหาคม 2547 08:02 น.
ชัยชนะ
ที่พิเศษแขนคร่อมหมอนนอนไร้สาว บ้านเหน็บหนาวหน่วงล้น ตำบลเขิน
อำเภอจ๋อย จังหวัด อ่อนหัดเกิน
รหัสเมิน สาวไม่สน ศูนย์ศูนย์ศูนย์
หกสิงหา อุษาสาง ปีสี่เจ็ด
เรื่อง ขอบคุณจิตเจตมิเสื่อมสูญ
สิ่งที่ส่งมาด้วย ช่วยเพิ่มพูน
กราบเท้าเฮ้ย! ถึงน้องตูน ทูลกระหม่อม จอมไร้เงา
ยามเย็นย่ำค่ำวานนี้พี่สดชื่น ยิ้มระรื่นรับของขวัญส่วนตัวเจ้า แกะกล่องถือมือไม้สั่นไม่บรรเทา ลนลานเข้าไขดูบรรจุใน น้องส่งพี่มิน้อยด้อยคุณค่า เรื่องราคาของนั้นสำคัญไม่ อยู่ที่จิตคิดชอบมอบด้วยใจ จึงยิ่งใหญ่ยากประมาณด้านเงินทอง จิ๊กซอว์ติดต่อเองเก่งจริงนะ ไม่อมพระมาพูดพี่เชื่อน้อง ช่างงามงดจรดจิตเพ่งพิศมอง หยิบยกคล้องแขวนใจมิตรไมตรี
ปลาบปลื้มยิ่งสิ่งฝากปากลืมหลง จำจบลงระลึกคุณคราครั้งนี้ ขอหายทุกข์สุขเกษมและเปรมปรีดิ์ ได้ดีกรีจบโทโก้สามารถ
ด้วยรักจากใจใช้ลงท้าย
เซ็นลงลายมือชื่อสวยสะอาด
(ชัยชนะ สุดหล่อและแมนมาด)
อนุญาตตำแหน่งใช้พี่ใจดี
17 กรกฎาคม 2547 10:37 น.
ชัยชนะ
(กาพย์ยานี ๑๑)
ต้อนรับประทับจิต ยืนใกล้ชิดยาวขบวน
สาวแส้ผัดหน้านวล เด็กเฒ่าหนุ่มร่วมกลุ่มมา
สไบเบี่ยงบ่าไหล่ ผ้าถุงใส่สะดุดตา
ดอกไม้ปรายมรรคา ระหว่างเท้าที่ก้าวเดิน
มาลัยสอดใส่แขน สัมพันธ์แน่นไม่ห่างเหิน
น้ำมิตรจิตรเจริญ คล้องทุกคนหอมหทัย
ต้อนรับรองขับสู้ หาที่อยู่เหย้าอาศัย
โฉลกถูกโชคชัย เช่นเจ้านายได้เสด็จ
(กาพย์ฉบัง ๑๖)
พักผ่อนหย่อนกายคลายเคล็ด พาขวัญสรรพเสร็จ
งดงามพราหมณ์นำทำพิธี
ผูกข้อต่อแขนบายศรี ปรองดองน้องพี่
ฝ้ายมัดแน่นหนาถาวร
ขวัญเจ้าเข้าสู่สิงขร ร่อนเร่พเนจร
วอนขอคืนชิดสถิตตน
พุทธานุภาพนำผล เทพสวรรค์บันดล
บันดาลอายุมั่นขวัญยืน
(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)
เหตุการณ์วันแรก
เกี่ยวเนื่องเรื่องแปลก สมโภชค่อนคืน
สาวงามรำวง น้อมโค้งสดชื่น
รายรับกลับคืน เข้าวัดเจือจุน
ด้วยจิตเจตนา
บำรุงศาสนา พากันอุดหนุน
ขอรวบขอลัด ตัดตอนรุ่งอรุณ
มาแทบทุกรุ่น ทำบุญตักบาตร
งามเงียบเรียบร้อย
งามตาชดช้อย งามสวยสะเด็ดยาด
งามบุญสุนทร งามอ่อนอภิวาท
งามหวานมรรยาท งามบาดใจมอง
รวยสุขครึกครื้น
รวยเหยียบเจ็ดหมื่น รวยชื่นเงินทอง
รวยทานไขว่คว้า รวยกว่าสิ่งของ
รวยน้ำใจนอง รวยล้นมวลมิตร
ทอดถวายผ้าป่า
มากมายคุณค่า เย็นล้ำฉ่ำจิต
ประทับซาบซึ้ง ครั้งหนึ่งชีวิต
กุศลตามติด เริงรื่นชื่นสด
อย่างว่าช่วงนี้หัดแต่งกาพย์ จะนำกาพย์ยานี ๑๑ มาอย่างเดียว
กลัวว่ากาพย์อื่นที่รู้จักจะน้อยใจ จึงได้ขนกาพย์ฉบัง ๑๖
พ่วงมาด้วยกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เอาให้แจ๊ดสะใจไปเลย...
ก็พยายามคัดเอาแต่ตอนสำคัญมาเล่า
เลยไม่มีเวลามาอ้อน กลัวว่าผู้อ่านจะอ่อนอกอ่อนใจตาลายไปเสียก่อน
11 กรกฎาคม 2547 12:40 น.
ชัยชนะ
ภูถ้ำเสือ เมื่อสายัณห์ ตะวันร่วง
งัวเงียง่วง งมที่อยู่ ปูเสื่อสาด
ตามคูหา กระท่อม พร้อมไสยาสน์
ยุรยาตร บาทา หาที่เอน(ยุรยาตรตั้งหลักพักเหยียดเอ็น)
ที่อิงแอบ แคบคับ ขยับขยาย
สบที่หมาย ชายตามอง สอดส่องเห็น
เนินหินสวย สงบเงียบ งามเยียบเย็น
จึงปลีกเร้น รวมกลุ่ม หนุ่มสามคน(ปลีกเปลี่ยนเป็นฤาษีหนุ่มกลุ่มสามคน)
เมื่อล้มตัว หัวถึงหมอน นอนไม่หลับ
เป็นกระสับ กระส่าย ใจสับสน
นอนลานหิน กินกลางป่า เหนื่อยล้าตน
โหยหาล้น อาลัยอาวรณ์ นอนฟูกเตียง
ทัพจิ้งหรีด หวีดขย่ม ระงมป่า
ค่อยมืดฟ้า มัวดิน ยินส่ำเสียง
ดุจดนตรี ไต่ทำนอง ซ้องสำเนียง
ดั่งพิสมัย ชม้ายเจรียง เคียงข้างกาย
หิ่งห้อยส่อง แสงระยิบ ระยับฟ้า
ดุจดารา มลังเมลือง เรืองแสงฉาย
เปรียบแสงทิพย์ ขยิบตา ตนพี่ชาย
ส่งสายเนตร น้าวหา น้องประจำ(ส่องเล็งส่ายสายตาพ้องน้องประจำ)
ภูถ้าเสือ สมพยัคฆ์ ควักกินเหยื่อ
ลากเอาเนื้อ เพื่อลิ้ม จนอิ่มหนำ
ยุ่มย่ามผ่าน หวานคอเสือ สวบขย้ำ
คาบสู่ถ้ำ ถิ่นชื่อ ลือขจร
เดี๋ยวนี้ป่า แปลนเปล่า เขาถากถาง
เห็นตามทาง เท้าเสือ อนุสรณ์
รอยจารึก เลียบหินผา พนาดร
ลายพาดกลอน เหลือเพียงชื่อ เสือสิ้นลาย
ร้ายกว่าเสือ เหนือชั้น นั้นคือยุง
มาสุงสิง ตอมไต่ ไม่ขาดสาย(มาสิงสุงซนไต่ไม่ขาดสาย)
บริจาค จ่ายโลหิต อุทิศกาย
หอมหวานหลาย เนื้อเรา ยุงเฝ้าตอม
ลมพายุ วิชชุแลบ แสงแปลบปลาบ
ลั่นกระหนาบ ฟ้าสนั่น หวั่นเตรียมพร้อม
ฉุกละหุก ลุกลี้ลุกลน ทนสมยอม
เข้ากระท่อม พลาดถลา ขาถลอก
สั่นสะเทือน ทั่วเวหน ฝนรินถั่ง
ไม่บันยะบันยัง สั่งความบอก
ไม่มีเค้า ถ้าเจ้าทำ พี่ช้ำชอก
โปรดตะคอก บอกใบ้นิด อย่าปิดปก
นั่งกอดเข่า เจ่าจุก ซุกเสื้อห่ม
ฝนโครมคราม คร้ามครั่น สั่นหัวอก
หลังคารั่ว ไหลสาดเท สะท้านสะทก
น้ำตาตก ตามน้ำฝน หล่นไม่ขาด
ทุกข์ด้วยนอน ในสถาน ถิ่นกลางป่า
ทุกเหนื่อยล้า ล่องรัถยา ช้าอืดอาด
ทุกข์เปียกปอน ฝนผ่า สายฟ้าฟาด
ไม่อาจเทียบ ทุกข์พี่ร้าง ห่างแก้วตา
หมายเหตุ คำที่อยู่ในวงเล็บได้เปลี่ยนไปตามคำแนะนำบางส่วน
3 กรกฎาคม 2547 06:09 น.
ชัยชนะ
รับประทานอาหารเช้า เรียบร้อยเราเร่งขึ้นรถ
เคลื่อนไปแจ่มใสสด จุดกำหนดคอนพระเพ็ง
รถผ่านสนามบิน พิศพักตร์ผินว้างวังเวง
เขม้นมองเขม็ง เหลียวหลังแลลานไร้ลำ
มีเครื่องคงเหมามา เขียวคืนหายอดคมขำ
คำนึงซึ้งประจำ ถลำรักใจรอนรอน
รถบึ่งถึงปากเซ ใจพี่เป๋เร่ตะลอน
ลำลึกอนุสรณ์ ตำนานสานสืบต่อมา
มะโรงหลอกบาเจียง รักหลบเลี่ยงลดเลี้ยวลา
เขาโค้งข้างรัถยา ดั่งวิวาห์แก้วตาล่ม
ลงขันยกขันหมาก หวังฝากตัวติดตามโฉม
ม้าเร็วมาเล่าปม เธอเปลี่ยนไปช่างใจดำ
บาเจียงทุบไหเหล้า ของมึนเมามากเหมือนน้ำ
คนผ่านซดดื่มด่ำ เดินคะมำนามปากเซ
รถเข้าเขาพนม- ดงรักลมลอยหักเห
บาเจียงจิตว้าเหว่ วูบจบเห่หทัยตรม
ด้วยรักสลักมั่น พลีชีวันวายรักขม
ตายป่วยด้วยทุกข์อม เขาพนมดงรักชื่อ
นุชนาฏตัดขาดรัก คงกระอักอุระรื้อ
มอดม้วยด้วยน้ำมือ มืดมัวมนอนธการ
รถหยุดใกล้จุดลง เก็บค่าต๋งเสียค่าด่าน
น้องลาวไม่ให้ผ่าน จุนเจือจานจำจกจ่าย
ถึงถิ่นสู่ศาลา ทอดสายตาคลายล้ากาย
น้ำนองฟองฟาดสาย น้ำตกสวยคอนพระเพ็ง
แองกาล่าแห่งเอเชีย หายงัวเงียร้องตะเบ็ง
ชื่นมื่นตาตื่นเล็ง คล้ายเลียบริมหิมพานต์
สบายสบสายน้ำ ขุดคุ้ยคำคุยเขื่องขาน
ไม้งามกลางลำธาร อภินิหารโจษจันจินต์
จินตนามณีโคตร ลิ้มชิมโอษฐ์อร่อยลิ้น
เหาะเดินเหินเมฆินทร์ ขลังฤทธิ์เดชเวทอาคม
คมขำพี่หม่ำกิน ติดปีกบินบ่ายหาโฉม
คลอเคล้าเฝ้าประโลม ชมเคียงข้างมิห่างกัน
กันรุกล้ำบุกหา ด้วยน้ำบ่ายากฝ่าฟัน
หมดลายใกล้กรายกั้น ชิดเชยชิมชีพสลาย
หลายสถานทะยานพบ มาสยบยังจุดหมาย
คอนพระเพ็งงามงมงาย ท้าทายใหม่หวานใจมา
หน้าส่วนตัว
4135
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟชัยชนะ
