28 กุมภาพันธ์ 2545 16:19 น.
ชวาลา
ฤดูกาลผ่านไปไม่หวนกลับ
กาลเวลานับเนื่องจากวันนั้น
ความฝันที่เคยเฉิดฉาย
ก็กลับกลายเป็นหมอกควัน
ปลายฝนใกล้สิ้นสุดแล้ว
ละอองเล็กค่อยๆ หยาดลงสู่พื้นดิน
แม้สูญสิ้นยามจากลา
กาลเวลาที่จะมาถึง
คือความเงียบสงัด
นั่นคือฤดูกาลแห่งวังวน
บทเพลงจากป่าเขาลำเนาไพร
ที่คอยส่งเสียงให้รับรส
ส่งกระแสสายให้ต้องตาม
ความเหน็บหนาวเข้ามาเยือน..อีกครั้งหนึ่ง
แต่ต่างสถานที่เท่านั้น
หนาวนี้มีฝันที่แสนจะงดงาม
อร่ามไปด้วยดอกหญ้าที่สดสวย
ต้นไม้ที่ผลิใบร่วงหล่นสู่พื้นดิน
แม้ปราศจากเสียงใดใด
แต่ใจรับรู้เสมอถึงความเปลี่ยนแปลง
28 กุมภาพันธ์ 2545 16:19 น.
ชวาลา
กำลังหาอะไรอยู่หรือเจ้าหัวใจดวงน้อย
ค้นหาสิ่งที่ต้องการพบหรือยัง..
มุ่งหน้าไปเถิดความฝัน
เพื่อให้ใจถึงที่หมาย
ความฝันที่เจ้าต้องการ
ต้องผ่านอุปสรรคและขวากหนาม
ถึงแม้เส้นทางจะกันดาร
ขอเพียงผ่านมาพบสบเจอ
จิตใจดวงอื่นก็แสวงหา
ค้นคว้าหาอะไรอยู่หรือ
ใจฉันค้นหาปรึกษาหารือ
ว่าจะถือสิ่งมีค่ามอบให้ดวงใจ
ถึงกาลเวลา ณ ที่แห่งหนึ่ง
คงจะถึงหยุดการแสวงหา
คงเพราะเหนื่อยเมื่อยล้า
จึงอ่อนแรงอ่อนล้าเสียพลัง
นักแสวงหาหมดกำลังใจ
จะลุกขึ้นสู้ใหม่อีกสักหน
แต่รู้สึกเมื่อยล้าเต็มทน
อีกสักหนเถิดหนา..ค่อยว่ากัน
28 กุมภาพันธ์ 2545 16:04 น.
ชวาลา
จะสุขทุกข์โศกเศร้าหรือชาวโลก
จะสับโขกโศกสลดลดปัญหา
จะแก้ไขหรือต่อสู้กับโชคชะตา
จะเข่นฆ่าหรือปราณีดีต่อกัน
ปรากฏการณ์พานพบได้สบเข้า
เป็นความเศร้าหรือดีใจในสิ่งสรรพ์
เป็นเหตุก่อสุขทุกข์คลุกเคล้าครัน
เป็นสิ่งฝันพลันมลายกับสายตา
หมื่นคำกล่าวหมื่นเรื่องราวให้โลกวุ่น
หมื่นเคืองขุ่นหมื่นกระทำคำปรึกษา
หมื่นสุขทุกข์หมื่นผู้คนสับสนระอา
หมื่นพฤกษาจะเด็ดดมระทมทวี
แล้วผลลัพธ์ต่อคนชนอารยะ
เห็นเหลือจะคละเคล้าเขลาเหลือที่
จักกี่แสนกี่หมื่นคนบนปฐพี
เป็นเศรษฐีหรือยากจกพบคล้ายกัน
28 กุมภาพันธ์ 2545 16:04 น.
ชวาลา
จะกางปีกขยับสลับสู้
จะบินสู่ลู่ลมอาจสมหวัง
จะฝืนทนอดกลั้นกลั่นพลัง
จะฝากฝังรังรักอุดมการณ์
จะสานฝันทางใหญ่ให้สวยหรู
จะเรียนรู้สิ่งใหม่ไว้สืบสาน
จะขอตั้งสัจจะอมตะกาล
จะให้ทานอุทิศชีวิตเรา
จะสานฝันมันสมองให้ก้องโลก
จะสุขโศกยอมรับยามอับเฉา
จะเขียนฝันกลั่นจิตคิดขัดเกลา
จะโศกเศร้าเขลาขลาดจะวาดเอง
จะกี่ผ่านกี่นานต้านลมฝน
จะกี่คนกี่ใครใช่ข่มเหง
จะกี่หมื่นกี่แสนจะบรรเลง
จะกี่เพลงกี่กาพย์อิงทาบพลัง
จะวาดฝันคราฝันร้ายให้คลายจาก
จะกี่พรากยากเย็นยังเห็นหวัง
จะอดออมถนอมสู้อยู่ลำพัง
จะเป็นดั่งศิลาแกร่งท้าแรงลม
จะบินพลิ้วหวิวไหวส่องใจโลก
จะพัดโบกศานติที่ขื่นขม
จะสืบสานทางผ่านแม้นานนม
จะอบรมอุดมการณ์ประสานใจ
จะกี่ร้อนกี่หนาวถึงคราวนี้
จะวาดฝันด้วยนาทีที่มีให้
จะฝึกฝนประสบการณ์กังวาลไพร
จะสานฝันทางใหญ่ให้สวยงาม
27 กุมภาพันธ์ 2545 10:33 น.
ชวาลา
ปุพเพสันนิวาสนิราศรัก
ใจหวนหักสลักจิตให้คิดถึง
หนาวเหมันต์ฤดีกาลวานคะนึง
สุดรำพึงถึงที่รักไม่จักคลาย
แม้วันคืนล่วงเลยมิเคยห่าง
บอกแสงดาวพราวพร่างกระจ่างสาย
บอกตะวันส่องสว่างอันพร่างพราย
ว่าหัวใจดวงสุดท้ายรักหมายเธอ
เธอ..ที่หนึ่งรักที่หนึ่งรักซึ้งหวาน
เธอ..สราญรักสลักรักเสมอ
เธอ..ประสานรักประจักษ์รักละเมอ
เธอ..คือเธอรักคือรักรักเต็มใจ
สุด..ที่รักสุดที่หวังว่ายังรัก
สุด..จะหักสุดจะห้ามจะทานไหว
สุด..ทะเลมหาสมุทรสุดที่ใจ
สุด..จะใฝ่สุดลึกซึ้งคะนึงนา
ที่..หมายปองครองรักสมัครมั่น
ที่..หมายฝันฉันรักสมัครหา
ที่..หมายใจใฝ่รักสมัครมา
ที่..หมายว่ารักยิ่งใหญ่มอบให้เธอ
รัก..นะเอยเฉลยคำหวานฉ่ำชื่น
รัก..ระรื่นหมื่นคำพร่ำถึงเสมอ
รัก..น้องหญิงอิงรักไว้ไม่เผลอเรอ
รัก..คือเธอหัวใจเพ้อละเมอทรวง
พี่จะขอรอรับรักสลักมั่น
เปรียบกระต่ายหมายจันทร์บนชั้นสรวง
แม้ห่างไกลหัวใจรักยังทักทวง
พี่ยังห่วงห้วงแห่งรักสลักหัวใจ
หน้าส่วนตัว
922
