25 มีนาคม 2547 22:21 น.
ชราภาพ
สังคมของเธอ
เธอสูงส่งในสังคมชนชั้นหนึ่ง
ฉันคงก้าวไปไม่ถึงสังคมนั้น
เธอดูเด่นเกินใครไปเทียบทัน
ทำให้ฉันต่ำต้อยน้อยคุณค่า
เธอนั่งกินอาหารร้านเลิศหรู
มีสาวคู่เคลียคลอไว้รอท่า
ส่วนตัวฉันกินข้าวเคล้าน้ำตา
ใครก็ว่าน่าอดสูดูโง่งม
เธอขี่เก๋งสุดโก้แสนโอ่อ่า
แต่งตัวเท่ห์หรูหราสง่าสม
ถ้อยวาจาหวานล้ำล้วนคำชม
ได้ครับพี่..ดีครับผม..เหมาะสมครับท่าน
เธอจิบไวน์แทนน้ำทุกยามค่ำ
ร้องเริงรำกับแสงสีที่ชวนฝัน
เพลิดเพลินอยู่อย่างสนุกได้ทุกวัน
เลือกคัดสรรสิ่งดีดีให้ชีวิต
ขออวยชัยให้เธอมีความสุข
ใครจะทุกข์อย่างไรอย่าไปคิด
รีบไขว่คว้าอย่ารอรีเมื่อมีสิทธิ์
เชิญญาติมิตรพร้อมหน้ามาอวยพร
10 มีนาคม 2547 18:04 น.
ชราภาพ
แหงนมองฟ้าสีหม่นระคนเศร้า
ฟ้าคงเหงาใช่ไหมอยากไถ่ถาม
คนข้างกายหายไปไหนไม่ติดตาม
หรือใครห้ามเอาไว้จึงไม่มา
ดินยังอยู่เคียงข้างใช่ห่างหาย
เป็นเพื่อนได้ยามเพรียกร้องเรียกหา
ความจริงใจวางไว้ไม่ไกลตา
ขอเพียงบอกเถิดว่า คิดถึง กัน
บางทีฟ้าร้อนรนสุดทนไหว
บางทีฟ้าสดใสคลายโศกศัลย์
เหตุผลเพราะด้วยแสงแห่งตะวัน
ฟ้าจึงเปลี่ยนแปรผันทุกวันไป
แม้สายลมล่องลอยแล้วคล้อยเคลื่อน
ลมก็ยังเป็นเพื่อนกับต้นไม้
เอาความเย็นช่วยพัดสะบัดใบ
ทุกสิ่งล้วนเป็นเพื่อนได้ไร้พรมแดน
เฉกเช่นเธอกับฉันทุกวันนี้
ยังคงมอบไมตรีที่แนบแน่น
เพื่อนมีค่าเกินกำหนดใครทดแทน
อื่นหมื่นแสนใดเล่าเท่าเพื่อนรัก
หน้าส่วนตัว
1112
