10 มีนาคม 2547 18:04 น.
ชราภาพ
แหงนมองฟ้าสีหม่นระคนเศร้า
ฟ้าคงเหงาใช่ไหมอยากไถ่ถาม
คนข้างกายหายไปไหนไม่ติดตาม
หรือใครห้ามเอาไว้จึงไม่มา
ดินยังอยู่เคียงข้างใช่ห่างหาย
เป็นเพื่อนได้ยามเพรียกร้องเรียกหา
ความจริงใจวางไว้ไม่ไกลตา
ขอเพียงบอกเถิดว่า คิดถึง กัน
บางทีฟ้าร้อนรนสุดทนไหว
บางทีฟ้าสดใสคลายโศกศัลย์
เหตุผลเพราะด้วยแสงแห่งตะวัน
ฟ้าจึงเปลี่ยนแปรผันทุกวันไป
แม้สายลมล่องลอยแล้วคล้อยเคลื่อน
ลมก็ยังเป็นเพื่อนกับต้นไม้
เอาความเย็นช่วยพัดสะบัดใบ
ทุกสิ่งล้วนเป็นเพื่อนได้ไร้พรมแดน
เฉกเช่นเธอกับฉันทุกวันนี้
ยังคงมอบไมตรีที่แนบแน่น
เพื่อนมีค่าเกินกำหนดใครทดแทน
อื่นหมื่นแสนใดเล่าเท่าเพื่อนรัก
หน้าส่วนตัว
1316
