16 กุมภาพันธ์ 2548 06:29 น.
ชมอักษร
ฟังคำหวานที่หว่านใส่ใจหวิวหวั่น
วาดความฝันและความหวังเกินรั้งเหนี่ยว
ในดวงจิตคิดว่าหายจากดายเดียว
ด้วยเศษเสี้ยวคารมร้ายที่ได้ฟัง
เฝ้าละเมอหลงเพ้อพกตกบ่วงรัก
หล่นลงปลักจนลอยเลื่อนเหมือนคนคลั่ง
คล้ายหูหนวกซ้ำตาบอดรุมประดัง
ด่วนมอบทั้งสี่ห้องใจไม่รอรี
รักหรือหลงมิสงสัยชั่งใจคิด
ครอบงำจิตด้วยถ้อยคำช้ำไหมนี่
น้ำคำเขาเปรียบไม่ผิดพิษอย่างดี
ดับชีวีเพราะเขาพร่ำล้วนคำลวง
..................................
เพลง : หลงกล
ศิลปิน : หินเหล็กไฟ
คำที่เธอบอก .. คำที่เธอหลอก ..
แยกไม่ออกจะเชื่อคำไหน
ใครก็เตือนอยู่ว่าดูเธอให้แน่ใจ ..
แต่หูตามันลายแทบไม่รู้ตัว
เธอใช้เพียงคำพุดไม่กี่คำ ..
เธอทำให้คนใจง่ายต้องตายใจ ..
หลงกลเธอแล้วทำไงได้ ..
จะถอนตัวแต่ใจมันไม่ยอมห่าง ..
หลงกลเธอแล้วคงต้องยอมเธอทุกอย่าง ..
ลองดูอีกที .. เจ็บนี้ไม่ถึงตาย ..
แม้จะเคยเจ็บ .. แม้จะเคยผ่าน ..
ใช่จะอ่านเธอได้เข้าใจ
เธอยังยืนยันอย่ามองเธอในแง่ร้าย ..
เธอไม่ใช่ใครที่น่าหวั่นกลัว ..
14 กุมภาพันธ์ 2548 01:04 น.
ชมอักษร
ไม่มี ดอกไม้ มอบให้
มีเพียง หัวใจ ดวงหนึ่ง
ส่งไป พร้อมความ คำนึง
ซาบซึ้ง ตรึงใจ ศรัทธา ..
ไม่มี ข้าวของ กองให้
เปล่าไร้ ซึ่งสิ่ง มีค่า
แค่รัก จากหญิง ธรรมดา
หวังว่า เธอมอง เห็นกัน
ไม่มี คำหรู เรียงร้อย
ถอดถ้อย พาใจ ไหวหวั่น
ยืดยาว ดุจพร่ำ รำพัน
จำนรร ให้ฟัง เข้าที
ไม่มี ภาษา ชาติอื่น
ฟังรื่น หทัย ล้นปรี่
คำไทย..รักเธอ..คนดี
คำนี้ ที่อยาก ให้ฟัง
ไม่มี ระเบียบ ข้อไหน
กฎหมาย ชาติใด เขียนสั่ง
บอกรัก ได้ปี ละครั้ง
หยุดยั้ง การแจ้ง แถลงกัน
ไม่คิด พูดแค่ วันนี้
หัวใจ ที่มี ของฉัน
รู้ไหม บอกรัก ทุกวัน
เธอนั้น เคยไหม ?? ได้ยิน ..
..........................
หน้าส่วนตัว
1839
