31 มกราคม 2548 00:28 น.
ชมอักษร
ฉันขี้แยและขี้บ่นเธอทนได้
ยอมเข้าใจสิ่งที่เห็นที่เป็นฉัน
ชอบตั้งแง่งอแงใส่ได้ทุกวัน
เธอยังรักยังคงมั่นไม่สั่นคลอน
เรื่องใจน้อยฉันคนนี้ก็ที่หนึ่ง
ทั้งขี้หึงจนเกินไปเพราะไหวอ่อน
แถมดื้อรั้นไม่ฟังคำซ้ำแสนงอน
อารมณ์ร้อนและงี่เง่าเอาแต่ใจ
แต่เธอยังมีรักให้ไม่แปรผัน
แม้ว่าฉันทำตัวแย่สักแค่ไหน
ขอบคุณเธอด้วยสัญญาว่าต่อไป
กลับตัวใหม่ให้สมกับรับรักเธอ
....................................
23 มกราคม 2548 23:23 น.
ชมอักษร
ดวงเทียนที่ส่องสว่าง ..
เป็นดั่งแสงนำทาง .. ให้ใครไปทั่ว
แต่รู้ไหม .. ว่าให้ความร้อนแก่คนใกล้ตัว
จนสร้างความหวาดกลัว .. จะมอดไหม้ไปด้วยกัน
ดวงเทียนที่กระจ่างแสง ..
แต่มีวันอ่อนแรง .. เมื่อถูกเผาจนหดสั้น
มิอาจทอแสง .. แข่งกับความจ้าของดวงตะวัน
แพ้แม้แสงนวลของพระจันทร์ .. อันงดงามอร่ามตา
ดวงเทียนจะรู้บ้างไหม ..
นานเกินไป .. ที่ลุกโชนด้วยไฟอันเจิดจ้า
ลืมไปหรือว่าความร้อน .. หลอมเจ้าให้อ่อนจนมีน้ำตา
อีกไม่นานคงถึงเวลา .. ที่จะจบชีวิตไปช้าช้าด้วยตัวเอง ..
..................................................
13 มกราคม 2548 21:57 น.
ชมอักษร
.. เธอ ..
กี่เดือนปี ทุกข์ทน ใจหม่นเหงา
กี่คืนเศร้า หวั่นหวาด จนขลาดฝัน
กี่วันตื่น ลืมตา เพื่อจาบัลย์
กี่เหมันต์ ผันผ่าน สะท้านทรวง
นานเพียงไหน ไขว่คว้า หาคนคู่
มาคอยอยู่ เคียงข้าง อย่างห่วงหวง
เฝ้าถนอม กล่อมใจ ใช่แกล้งลวง
มิคิดทวง สิ่งล้ำค่า มาปรนเปรอ
หากมองหา หญิงใด ไปแนบชิด
ให้ชีวิต คลายเหว่ว้า น้ำตาเอ่อ
คงเป็นเกียรติ ล้ำค่า หากว่าเธอ
จะเสนอ ให้ฉัน ร่วมวันคืน
.. ฉัน ..
ฉันจะอยู่ คอยเป็น เช่นดอกไม้
กลางอ้อมใจ เธอนั้น ทั้งฝันตื่น
หลอมรวมรัก และเข้าใจ ไว้หยัดยืน
ปลุกเธอฟื้น จากหลับใหล ในความรัก ..
..........................................
อยากเป็นดอกไม้กลางใจพี่เ.... ค่ะ .. ^__^