25 ธันวาคม 2547 00:19 น.
ชมอักษร
ในวาระ ประสบ ครบปีใหม่
พรหัวใจ จรัสศรี จากสี่สาว
สุขสมหวัง ดังจิต ลิขิตดาว
เดือนสกาว กิตติ รวิแวว
ประนมมือ คือพร วอนจากสรวง
ให้ลุล่วง พบจริง สิ่งแจ่มแจ๋ว
ชีวิตเพริศ เลิศล้ำ เป็นลำแนว
ประกายแก้ว ก่อสุขี ปีระกา ....... ( กอกก )
พ.ศ.ใหม่ นำโชคชัย ให้ชีวิต
สมดังจิต มุ่งมาด ปรารถนา
สุขเกษม อิ่มเอม เปรมปรีดา
ชื่นชีวา เริงรื่น ทุกคืนวัน ........ ( คนเมืองลิง )
มีการงาน หน้าที่ แถมมียศ
เกียรติปรากฏ ลือนาม ความสร้างสรรค์
ทั้งทรัพย์สิน เนืองนอง นับอนันต์
ทุกคืนวัน หล่อสวย รวยความดี ....... ( ผู้หญิงไร้เงา )
ให้ร่างกาย สมบูรณ์ พูนความสุข
หมดสิ้นทุกข์ ไร้โรค โศกถอยหนี
ความแข็งแรง ล้ำค่า ประดามี
ขอน้องพี่ ญาติมิตร จิตสำราญ
เป็นที่รัก ของผู้ มาอยู่ใกล้
เยือนถิ่นไหน ไม่พ้น คนกล่าวขาน
หากคิดทำ การใด ไม่ช้านาน
จงพบพาน ความสำเร็จ เสร็จสมจินต์ ...... ( ผู้หญิงสีม่วง )
อีกเรื่องคู่ ให้พบ ประสบพักตร์
แจ้งประจักษ์ สมใจ ใฝ่ถวิล
เปี่ยมด้วยรัก ทาทาบ ตราบฟ้าดิน
ทุกชีวิน มีคู่ อยู่เคียงคลอ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในสกล ทุกหนแห่ง
จงเป็นแรง หนุนนำ คำวอนขอ
อำนวยพร เสกสั่ง ดั่งแสงทอ
ให้เกิดก่อ ทั่วถ้วน แด่มวลชน ....... ( ชมอักษร )
.............................................
ปล. เล่นบังคับมาเลยว่าต้องแต่งเรียงตามลำดับเกิดก่อนเกิดหลัง .. ( 555 )
ไอ้เราก็เป็นน้องเล็ก .. ตะหงิด ๆ ใจว่าจะโดนใช้งานหนักชอบกล ..
สั่งให้ต่อเป็นคนสุดท้าย.. ( รับบทหนักเลย .. )
แถมยังมีออร์เดอร์มาว่าให้หารูปประกอบและนำมาโพสต์ลงเว็บด้วย ..
พี่ ๆ ทั้ง 3 จะรอดู ..... ( ถ้าไม่ถูกใจ .. จะให้เจ๊จ๋อกระโดดกัด !! .. )
ง่า .. โหดร้ายมั๊ยเจ้าคะ ..
ดึกดื่นคืนค่อนน้องเล็กไม่ได้หลับได้นอน .. ต้องมานั่งถ่างตา ..
แต่พี่ ๆ หนีไปนอนอุตุกันหมดแย้ววววววว ..... แง ๆๆๆๆๆ
เพราะรักพี่ ๆ ทั้ง 3 หรอกน่ะเนี่ย .. ถึงยอมอุทิศร่างอันบอบบางให้กดขี่ .. โฮะ ๆๆ
อ๊ะ .. สงสัยจะบ่นมากไป .. เจ๊ปรายทำตาดุเชียว .. ( แต่ก็ยังเซ็กซี่ .. อิอิ )
ส่วนพี่ตูนยังทำหน้านิ่งอยู่ .. ( นอกจากไร้เงาแล้ว .. ยังไร้อารมณ์อีกด้วย .. 555 )
แต่ .. เจ๊จ๋อนี่สิ .. แยกเขี้ยวแล้ว .. จ๊ากกก .. น่ากลัวมากกก .. ไปดีกว่า ..แว๊บบบ
19 ธันวาคม 2547 22:41 น.
ชมอักษร
ส่งบทเพลง .. อ้อนออด .. ไปพรอดพร่ำ
สื่อแทนคำ .. ซาบซึ้ง .. คนึงหา
เขียนบทกลอน .. อ้อนใจ .. คนไกลตา
ทุกเวลา .. แสนห่วง .. มิล่วงเลย
เฝ้าวอนดาว .. วานเดือน .. เหมือนเพ้อฝัน
ไหว้พระจันทร์ .. ขอฟ้า .. บ้าไหมเอ่ย
เอื้อนออกปาก .. ฝากคำ .. ลมรำเพย
ช่วยเฉลย .. ความนัย .. หทัยเรา
ฝากสายลม .. เอารัก .. ลงปักไว้
ตรงกลางใจ .. เพื่อคลาย .. หายจากเหงา
พร้อมกระซิบ .. สำเนียง .. เสียงแผ่วเบา
สะท้อนเงา .. หวิวหวาน .. ผ่านแววตา
อยากให้รัก .. ดุจลม .. ไปพรมพร่าง
รายล้อมร่าง .. ข้างเธอ .. ที่เพ้อหา
ความคิดถึง .. อิงแอบ .. แนบกายา
ผ่านอุรา .. อิ่มอุ่น .. กรุ่นข้างใน
ลมหายใจ .. ของฉัน .. มันพร่ำเพรียก
เป็นเสียงเรียก .. ชื่อเธอ .. จะเก้อไหม
หากได้ยิน .. อย่าเฉย .. ละเลยไป
เสียงหัวใจ .. ครวญโอด .. โปรดรับฟัง
..............................................
ได้แรงบันดาลใจจากบทเพลง .. ลมหายใจของความคิดถึง ..
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3838
15 ธันวาคม 2547 22:44 น.
ชมอักษร
หยิบก้อนไหม .. ถักทอ .. ก่อด้วยรัก
หนาวยิ่งนัก .. จักใคร่ .. มอบไออุ่น
ถักเป็นผ้า .. พันอ้อม .. ล้อมคอคุณ
คงละมุน .. กรุ่นซ่าน .. ผ่านถึงใจ
ทีละเส้น .. ทำห่วง .. เป็นบ่วงคล้อง
ด้วยหมายปอง .. กายคุณ .. อุ่นใยไหม
บรรจงถัก .. วันละน้อย .. ค่อยทำไป
สานสายใย .. ในรัก .. หนักแน่นจริง
ถักไม่สวย .. เพราะน้อย .. ด้อยความเก่ง
ยังหวั่นเกรง .. ใครเห็น .. ไม่เป็นหญิง
อ่อนงานบ้าน .. การเรือน .. เหมือนละทิ้ง
หาคนอิง .. คงยาก .. ลำบากทรวง
ยังมุ่งมั่น .. ถักต่อ .. มิท้อหน่าย
หากหนาวกาย .. สุดแสน .. จะแหนหวง
เร่งมือทำ .. ทุกเย็น .. ด้วยเป็นห่วง
กลัวจะล่วง .. เลยผ่าน .. กาลเหมันต์
มอบแทนรัก .. ล้อมกาย .. เพื่อคลายหนาว
เส้นไหมยาว .. เปรียบเป็น .. เช่นแขนฉัน
จะโอบกอด .. คุณไว้ .. ให้หายสั่น
ทั้งคืนวัน .. พันไว้ .. ไม่คลายเลย
หยิบก้อนไหม .. ถักทอ .. ก่อเป็นรัก
ให้ประจักษ์ .. นานเนิ่น .. มิเมินเฉย
ถักเป็นผืน .. ดุจรัก .. ที่งอกเงย
ให้ผ้าเอ่ย .. ความหมาย .. สายสัมพันธ์
. . . . . .
. . . .
. . . . . . . .
ผ้าพันคอ .. ถักมา .. ไม่น่าใช้
ครั้นจะให้ .. แก่คุณ .. ยังครุ่นหวั่น
รู้ตัวดี .. คนทำ .. ไม่สำคัญ
มิอาจพัน .. ผูกใคร .. มาใกล้เรา
หยิบผืนไหม .. ใส่กล่อง .. แล้วตรองคิด
ยังตั้งจิต .. ส่งให้ .. ไม่เสียเปล่า
หากวันใด .. หนาวล้น .. จนสั่นเทา
คงหยิบเอา .. พันคอ .. ขออุ่นไอ
หายหนาวแล้ว .. ถอดส่ง .. เก็บลงกล่อง
ไม่เหลียวมอง .. สิ้นค่า .. หมดคราใช้
จะทิ้งขว้าง .. เก็บตก .. ยกให้ใคร
สุดแต่ใจ .. เถิดหนอ .. ไม่ขอคืน
.........................................
ผ้าพันคอ .. มีประโยชน์ในยามที่อากาศหนาว ..
แต่ผ้าพันคอบางผืนก็ไร้ประโยชน์ .. ถ้าผู้ครอบครองไม่เคยใช้มันเลย ..
13 ธันวาคม 2547 21:19 น.
ชมอักษร
เพราะฟ้าขีด .. เส้นทาง .. ให้ย่างก้าว
ผ่านเรื่องราว .. ผู้คน .. ให้ค้นหา
หรือก่อนเคย .. ทำบุญ .. หนุนกันมา
จึงชักพา .. ส่งให้ .. ได้พบพาน
สัมพันธภาพ .. ถักทอ .. ไม่รอรั้ง
ด้วยจริงจัง .. ตั้งใจ .. ใช่เพียงผ่าน
ความห่วงหา .. อาทร .. มิรอนราน
ยังก่อสาน .. หว่านให้ .. เต็มใจปัน
แรกคบหา .. หน้าคอมฯ .. หลอมรวมจิต
นำพามิตร .. ต่างบ้าน .. สมานฉันท์
ได้ประสบ .. พบหน้า .. พูดจากัน
และผูกพัน .. ด้วยเรา .. ต่างเข้าใจ
กินอาหาร .. หวานคาว .. ข้าวร่วมหม้อ
คุยหยอกล้อ .. ต่อคำ .. จำได้ไหม
ถึงกลอนนั้น .. คนนี้ .. พาทีไป
เอ่ยถึงใคร .. ยิ้มร่า .. ช่างฮาเฮ
พออิ่มหนำ .. สำราญ .. เบิกบานแล้ว
จึงชักแถว .. ชี้ชวน .. ให้สรวลเส
หลากร้านค้า .. พาเพลิน .. เดินเตร็ดเตร่
ต่างถ่ายเท .. ความสนุก .. สุขถ้วนกัน
สองตาหยุด .. จับจ้อง .. มองร้านหนึ่ง
สัญญาซึ่ง .. เคยให้ .. ไม่แปรผัน
ไอศกรีม .. หวานเย็น .. เป็นรางวัล
ดั่งของขวัญ .. เจ้าสาว .. โลกวิญญาณ
แปดเท้าปรี่ .. รี่ไป .. ไม่รอรั้ง
สี่คนสั่ง .. ถ้วยเดียว .. ทั้งเปรี้ยวหวาน
ไอศกรีม .. เจ็ดก้อน .. กินไม่นาน
อันตรธาน .. หมดไป .. ในพริบตา
ถ้วยที่สอง .. ไม่ถาม .. ตามมาติด
ต่างไม่คิด .. วางช้อน .. ก่อนเลยหนา
อีกเจ็ดก้อน .. ก็หาย .. ในไม่ช้า
แปลกที่ว่า .. มิตรภาพ .. กลับเพิ่มพูน
ขอขอบคุณอุ่นไอมิตรใกล้ชิดเธอ
ได้พบเจอเริ่มนับจากเป็นศูนย์
ค่อยค่อยต่อก่อเกิดทวีคูณ
และเพิ่มพูนจูนรักจนนานวัน
ร่วมสนุกสนานเบิกบานจิต
ร่วมมิ่งมิตรใกล้ชิดเธอและฉัน
ร่วมรักร่วมใจเกี่ยวสายสัมพันธ์
ร่วมแบ่งปันความสุขทุกคนเลย
....................................
นัดเจอเพื่อนและน้อง ๆ ในเวบไทยโพเอม .. รวม 4 คนไปสยาม ฯ ..
กินมื้อเที่ยงที่ร้านส้มตำนัว .. ต่อด้วยเดินเที่ยว .. ถ่ายรูป ..
ขาดไม่ได้ .. จุดมุ่งหมายหลัก .. ไปกินไอศกรีม ..
4 คน .. สั่ง 2 ถ้วย .. รวม 14 ก้อน .. ช้อน 4 คัน ..
หมดในพริบตา .. แต่มิตรภาพกลับเพิ่มมากขึ้นเหมือนที่เขียนไว้ในกลอน ..
กลอน .. เหมือนยังไม่จบ .. คงเพราะมิตรภาพจะไม่มีวันจบ ..
เลยแต่งค้างไว้แค่นี้ .. รออีก 3 คนมาเขียนเพิ่มค่ะ .. ^__^
ปล. พี่ตูนคะ .. สั่งไอศกรีมรสมะนาวมา 1 ก้อนด้วยค่ะ .. ตามที่ฝากให้กิน ..
เปรี้ยวมากกก .. แต่ก็อร่อยดี .. อิอิ
9 ธันวาคม 2547 11:07 น.
ชมอักษร
เป็นผู้หญิง .. โง่งม .. อมความเศร้า
รักครั้งเก่า .. ถือมั่น .. ไม่หวั่นไหว
แม้รักนั้น .. ทำร้าย .. ทำลายใจ
ดุจเปลวไฟ .. ร้อนเร่า .. เผากองฟาง
เป็นผู้หญิง .. โง่งม .. จมในรัก
ทุ่มใจภักดิ์ .. มิหน่าย .. แม้กายห่าง
ถึงรักที่ .. เคยครอง .. จะพร่องจาง
มิเว้นวาง .. เฝ้าฝัน .. วันร่วมเรียง
เป็นผู้หญิง .. โง่งม .. ระทมทุกข์
ไม่เหลือสุข .. หรรษา .. มาหล่อเลี้ยง
แม้หนทาง .. เราสอง .. ได้ครองเคียง
เหมือนทางเบี่ยง .. เกินหวน .. ทวนสัมพันธ์
เป็นผู้หญิง .. โง่งม .. ที่ขมขื่น
เขาเป็นอื่น .. ยังหลง .. ไปคงมั่น
แม้เนิ่นนาน .. ฝันตื่น .. กี่คืนวัน
ยังดึงดัน .. รั้นรัก .. ด้วยปักใจ
เป็นผู้หญิง .. โง่งม .. ตรมจนร้าว
น้ำตาพราว .. ถูกทำ .. ช้ำเพียงไหน
เจ็บจนท้อ .. ง้อเขา .. อยู่ร่ำไป
ยังเข้าใกล้ .. คล้ายเงา .. เฝ้าวนเวียน
เป็นผู้หญิง .. โง่งม .. สมควรไหม
ยอมทุ่มใจ .. ชีวิต .. ไม่คิดเปลี่ยน
รักของเขา .. เบาบาง .. ดั่งแสงเทียน
ที่ใกล้หมด .. จวนเจียน .. จะดับลง
.....................................
หน้าส่วนตัว
2495
