3 ตุลาคม 2547 06:44 น.
ชมอักษร
ไม่เคยคิดเลยว่า .. เราจะร้างลากันง่ายง่าย
ทั้งที่ความรู้สึกยังมากมาย .. แต่กลับกลายต้องหายห่าง
เมื่อเราสองยังคงมั่น .. แล้วเหตุใดกันต้องแยกทาง
หาเหตุผลร้อยพันมากล่าวอ้าง .. แก้ต่างไม่เห็นมี
เข้าใจเสมอ .. ว่าเธอต้องการจะเลิกรา
แต่ไม่เข้าใจเลยว่า .. เหตุใดท้องฟ้าที่เคยแต้มสี
กลับจะเหลือเพียงสีขาว .. ฉันปวดร้าวเต็มที
การที่เราจากกันด้วยดี .. กลับเจ็บทบทวีที่คิดถึง
ยอมรับความเป็นไป .. เธอและฉันไม่มีใครผิด
เคารพในสิทธิ์ .. แม้เธอจะเลือกให้ชีวิต .. ชีวิตหนึ่ง
ต้องล้มลงกลางทาง .. และเคว้งคว้างในความคำนึง
เกินจะเอื้อมมือคว้าดึง .. ไม่อาจรั้งตรึงเธอต่อไป
หากจะจบคิดจะจาก .. อยากฝากเรื่องที่ค้างคา
ก่อนจะเอ่ยคำร่ำลา .. เธอโหยหารักของเราบ้างไหม
เธออยู่ได้ .. ฉันอยู่ได้ .. แต่จะมีความสุขได้อย่างไร
เมื่อต่างฝ่ายต่างทิ้งหัวใจ .. และปล่อยฝันให้ปลิวไปกับสายลม
.......................................................
ปล. แต่งจากเพลง .. ไม่ผิดสักคน .. ( ฟังเป็นสิบ ๆ รอบเลยกว่าจะแต่งได้ .. เหะ ๆ )
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3491
1 ตุลาคม 2547 06:15 น.
ชมอักษร
เสียงขลุ่ยเศร้า .. เคล้าฝน .. ระคนเหงา
เพลงบทเก่า .. เร้าใจ .. ให้ครวญหา
แสนห่วงหวง .. ดวงใจ .. คนไกลตา
ทุกเวลา .. คิดถึง .. พึงได้เจอ
เสียงขลุ่ยผิว .. พลิ้วไหว .. พาใจช้ำ
คล้ายคนพร่ำ .. รำพัน .. ดั่งฝันเพ้อ
มองสายฝน .. หล่นมา .. น้ำตาเอ่อ
เฝ้ารอเก้อ .. เหม่อหม่น .. ถึงคนไกล
เสียงขลุ่ยครวญ .. ชวนให้ .. ใครเศร้าสร้อย
คนใจน้อย .. คอยอยู่ .. รู้บ้างไหม
ไม่คำนึง .. ถึงกัน .. หรืออย่างไร
จึงหายไป .. ไม่เห็น .. เช่นเคยมอง
เสียงขลุ่ยดัง .. ฟังคล้าย .. ใครสะอื้น
น้ำตารื้น .. โหยไห้ .. ใจกลัดหนอง
ด้วยคิดถึง .. เช้าค่ำ .. น้ำตานอง
กอดตระกอง .. ความเหงา .. เศร้าลำพัง
..............................................
หน้าส่วนตัว
1084
