25 สิงหาคม 2547 06:12 น.
ชมอักษร
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
โปรดมองลงมา .. ฟังคำภาวนาของหนูหน่อย
อ้อนขอต่อจันทร์เจ้า .. หนูไม่เอาเพชรพลอย
แก้วแหวนสายสร้อย .. แม้เพียงน้อยไม่ต้องการ
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
หนูไม่ขอข้าวปลา .. ไม่ปรารถนาอาหาร
ไม่ขอขี่ช้างม้า .. นั่งพาหนะยวดยาน
ไม่พึงทรัพย์ศฤงคาร .. มาดลบันดาลสิ่งใด
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
พรต่างต่างนานา .. หากจะเสกสรรค์มาให้
แม้จันทร์นั้นเอ็นดู .. หนูก็ไม่ขอรับไว้
แต่ขอส่งต่อให้ใครใคร .. ที่อยู่ในใจของหนูเอง
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
ขอพ่อแม่น้าอา .. ภัยพาลใดอย่ามาข่มเหง
ครอบครัวอย่ามีทุกข์ .. มารความสุขยำเกรง
เย็นย่ำครื้นเครง .. ค่ำให้มีเพลงกล่อมนิทรา
จันทร์เอ๋ย .. โอ้จันทร์เจ้า ..
มีอีกคนคือเขา .. ที่ใจหนูเฝ้าห่วงหา
หนูจะไม่หวังสิ่งใด .. ขอเพียงคุ้มภัยคนไกลตา
เพราะอยู่ห่างเกินครึ่งฟ้า .. จันทร์เจ้าขาเมตตาที
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
หนูขอปวารณา .. ณ ใต้ฟ้า ค่ำคืนนี้
นะคะจันทร์ได้โปรด .. แล้วหนูจะทำประโยชน์ไม่รอรี
ทุกคนในชีวิตที่หนูมี .. ขอจันทร์ใจดีช่วยคุ้มครอง
........................................................
ปล. ว๊าาา .. คือว่าไม่มีรูปพระจันทร์สวย ๆ เลยค่ะ .. ภาพนี้ดูเศร้าจัง ..
21 สิงหาคม 2547 17:02 น.
ชมอักษร
สะเทือนลั่น สนั่นฟ้า มหานที
หลบหลีกหนี สู่ป่า พนาสณฑ์
ออกให้ห่าง ร้างไกล จากผู้คน
ไปดั้นด้น ค้นหา ค่าหัวใจ
พเนจร ร่อนไป ในไพรกว้าง
ระยะทาง ข้างหน้า ทายท้าให้
ความเป็นคน รนสู้ รู้กันไป
หนีแรมไกล ใฝ่หา ค่าของเรา
กอบหัวใจ ดวงนี้ ที่ไร้ค่า
ไปตามหา ความสงบ ลบความเศร้า
ซานโซเซ เพื่อลืม กลืนรักเก่า
เอาความเหงา เดียวดาย คลายอารมณ์
เก็บความคิด สะกิดย้อน ความตอนเก่า
รอยความเศร้า เอาทิ้งไป ไม่สะสม
อยากจะหนี ลี้จาก ความตรอมตรม
จึงซานซม ไม่สมรัก หักใจมา
ยามค่ำคืน มองนภา น้ำตาไหล
หนาวหัวใจ คนเคยข้าง ห่างล้างลา
สั่นสะท้าน ถึงเดือน ดวงดารา
หวิวเหว่ว้า คราเห็น เพ็ญดับเงา
เสียงเรไร หวีดร้อง ก้องในอก
ทิวไม้โยก โบกแกล้ง แสร้งรุมเร้า
ให้สะเทิ้น สะท้อนจิต คิดซึมเซา
แสนเปลี่ยวเหงา เจ่าจับ คับอกตรม
เก็บไว้นาน มาแล้ว แก้วที่ร้าว
เรื่องราวเศร้า กดชีวิต จิตทับถม
อกจะแยก แตกปริ สิ้นภิรมย์
ได้แต่บ่ม ข่มใจ ไว้กับตัว
อยู่ดายเดียว เปลี่ยวใจ ให้ชินเข้า
ยึดแสงเงา จันทรา ฟ้าสลัว
ปลีกวิเวก เฉกชน คนขลาดกลัว
แล้วล้อมรั้ว หลีกร้าง ห่างผู้คน
....................................
21 สิงหาคม 2547 12:15 น.
ชมอักษร
เหม่อมองท้องฟ้า .. ภาวนากับเมฆขาว
คืนค่ำพร่ำกับดาว .. บอกกล่าวสายลมอุ่น
เอ่ยปากฝากพระจันทร์ .. สื่อความรู้สึกของฉันถึงคุณ
วอนไอแดดอ่อนละมุน .. ช่วยการุณหนุนส่งไป
แย้มยิ้มให้ทิวเขา .. หยอกเย้ากับต้นหญ้า
ตะวันส่องทายทักมา .. เอ่ยวาจากับดอกไม้
หัวเราะกับหมู่แมลง .. ใบไม้แกว่งเหมือนเข้าใจ
ว่าฉันกำลังคิดถึงใคร .. ที่อยู่ไกลสุดสายตา
บ่นเพ้อกับก้อนหิน .. แล้วคุณจะได้ยินไหม
สุดแสนจะห่วงใย .. ห่วงคนไกลอีกฝั่งฟ้า
วานละอองเกสรดอกไม้ .. คอยใส่ใจทุกเวลา
โปรดเถอะคนไกลตา .. รับรู้ไว้ว่า .. ฉันคิดถึง ..
มากมายแค่ไหน .. เกินห้องใจจะเก็บอยู่
อยากเปิดให้คุณดู .. ให้คุณรู้ใจดวงหนึ่ง
คิดถึงไม่เคยหาย .. ไม่เคยคลายความคำนึง
เห็นอะไรก็รำพึง .. เป็นคำซึ้ง..ซึ้ง .. คิดถึงคุณ ..
..................................................
20 สิงหาคม 2547 06:57 น.
ชมอักษร
เหมือนหัวใจ .. ถูกกรีดออกไปเป็นชิ้นชิ้น
เพียงเพราะได้ยิน .. เรื่องความหลังที่ฝังติด
คนของวันเก่า .. ที่เคยเป็นดั่งเงาในชีวิต
ตีค่ารักของฉันเพียงน้อยนิด .. ไม่ผิดเถ้าธุลี
ทั้งที่ฉันเฝ้ามอบความรักและความผูกพัน
แถมดวงใจที่ให้กันยังคงมั่นไม่หน่ายหนี
แต่สุดท้ายก็ได้ความช้ำใจมาเต็มฤดี
เพียงเพราะรักที่มีเธอไม่ใยดีและผูกพัน
เพราะเธอไม่เห็นค่า .. ต่างต่างนานาจึงยกอ้าง
ความจริงคืออยากจะแยกทาง .. จึงเมินหมางรักของฉัน
เรื่องแก้ตัวฉันไม่มีสิทธิ์ .. เธอโยนความผิดมาให้กัน
กลบกลืนความสัมพันธ์ .. ที่ฉันปักใจมั่นตลอดมา
ทางที่โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบและดอกรัก
ที่ฉันเคยปักหลักสร้างรักและความห่วงหา
จึงได้แต่เพียงรอยร้าวและเรื่องราวที่มีแต่น้ำตา
จบลงด้วยการร้างลาเพียงเพราะว่าเธอไม่มีใจ
มาวันนี้ .. เรื่องอดีตย้อนมาให้ใจเจ็บ
ฉันหนาวเหน็บ .. เก็บกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้
ภาพการจากลาของเรา .. วกมาสะกิดแผลเก่าที่ภายใน
แผลของความทรงจำก็เจ็บใหม่ .. ส่งผลให้หัวใจร้าวรอน
เจ็บปวดจนเกินจะรับได้ไหว
แต่ทั้งหัวใจไม่อาจจะเก็บไว้เป็นอนุสรณ์
พอกันทีที่รักฉันจะคิดตระหนักว่าเป็นแค่บทละคร
ที่มันแค่จบตอนไม่มีวันจะย้อนกลับมา
หากย้อนเวลากลับไปได้ใหม่ .. อีกครั้ง
จะตั้งแง่ชิงชัง .. จะเปลี่ยนความหลัง ..ไม่คบหา
จะไม่ยอมเสียหัวใจ .. ไม่ทุ่มเทลงไปให้เปลืองเวลา
เมื่อรักของฉันมันไร้ค่า .. เธอก็แค่เศษผงที่ค้างคา .. ให้รกใจ ..
..........................................................
14 สิงหาคม 2547 13:14 น.
ชมอักษร
บอกคิดถึง .. จะซึ้งไหม
ความห่วงใย .. จากใจฉัน
จะส่งไป .. ให้ทุกวัน
ยามหลับนั้น .. กล่อมฝันดี
ความอาทร .. ที่ซ่อนอยู่
อยากให้ดู .. ตาคู่นี้
ไม่เคยลด .. หมดสักที
ยังมากมี .. ที่ให้ไป
ค่ำคืนยาว .. คราวว้าวุ่น
หากกอดคุณ .. จะอุ่นไหม
ยามคุณร้าว .. หนาวในใจ
จะโอบไว้ .. ให้บรรเทา
ดาวโรยร่วง .. ห่วงจริงหนอ
ไกลแม่พ่อ .. ท้อหรือเปล่า
จะไม่ปล่อย .. คอยเป็นเงา
หากเธอเหงา .. อย่าเศร้าเลย
ให้คำมั่น .. ฉันคนหนึ่ง
บอกคิดถึง .. ซึ้งไหมเอ่ย
แม้ห่างกาย .. หน่ายไม่เคย
ทุกคำเอ่ย .. เผยใจจริง
...............................
หน้าส่วนตัว
1490
