17 พฤษภาคม 2549 19:31 น.
ชมอักษร
อยากจะเขียนกลอนรักสลักไว้
เพื่อเป็นสื่อความนัยให้คนรู้
เวลาล่วงเลยผ่านนานพอดู
อยากเลิกอยู่หลบซ่อนเพราะอ่อนใจ
ต่อแม้นมีชายหนุ่มมารุมล้อม
จะมิยอมเอนเอียงไปเคียงใกล้
และมิยอมอ่อนข้อต่อหญิงใด
ที่มาใฝ่พะวงหลงรักเธอ
เราสองคนคบหามานานนัก
ร่วมสมัครต่อกันมั่นเสมอ
ทุกปัญหามากมายที่ได้เจอ
ไม่เคยเผลอนำมาหักจนรักลาญ
เคยทำพลาดก้าวพลั้งคราครั้งก่อน
ชมอักษรตอนนี้มีรักหวาน
แม้สุดท้ายจะเหลือเพียงตำนาน
มิอาจสานสัมพันธ์เธอผันแปร
แต่จะยังยืนยันสัญญาได้
หมดทั้งใจแน่นหนักรักเธอแน่
ไม่เคยคิดบิดเบือนหรือเชือนแช
คือรักแท้ที่ฉันนั้นให้เธอ
..................................
9 พฤษภาคม 2549 19:39 น.
ชมอักษร
จะเขียนถ้อยร้อยคำรักชักไม่ไหว
รู้สึกแปลกเปลี่ยนไปใจวิตก
คิดหาคำให้เนียนกลับเวียนวก
มันอ่อนอกจริงหนอเริ่มท้อใจ
ความรู้สึกหงอยเหงาหรือเศร้าหมอง
ต่อแม้นน้ำตานองร้องร่ำไห้
เคยพร่ำผ่านอักษราพรรณาไป
ตอนนี้ไยขัดเขินเกินฝืนทำ
คิดจะเขียนเรื่องราวของชาวบ้าน
เรื่องเคยอ่านผ่านตาเรื่องน่าขำ
หยิบเรื่องจริงอิงเรื่องเล่าเอามายำ
ต้องเฟ้นคำมาเขียนเวียนหัวจริง
เพราะว่าห่างร้างไปนานพาลเขียนฝืด
คิดจนหืดขึ้นคอท้อใจยิ่ง
กลัวเขียนแล้วถูกคนมาบ่นติง
ครั้นจะทิ้งเลิกราก็น่าอาย
แม้กลอนนี้เขียนไปใจก็หวั่น
จะจบมันอย่างไรใช่เรื่องง่าย
เอาแต่นอนกับกินจนสิ้นลาย
ตกม้าตายเป็นศพ..จบไม่ลง
....................................
29 มีนาคม 2549 14:29 น.
ชมอักษร
สายตาน้องเชื้อเชิญไม่เขินขัด
บ่งบอกชัดความต้องการผ่านความขาว
หวังพี่ชายร่วมด้วยช่วยสักคราว
อย่าโกยอ้าวจรลีเผ่นหนีไป
น้องขยิบ..พี่เขยิบกระเถิบถอย
น้องตามต้อย..พี่ร้อนรนทนไม่ไหว
น้องออดอ้อน..พี่อ่อนโอนดั่งโดนไฟ
เกินอดใจพี่เลยต้องสนองตาม
น้องมองพี่รู้แน่แพ้ความขาว
หลังโน้มน้าวกันเพลินจนเกินห้าม
เชิญพี่ล้วงสบายใจน้องไม่ปราม
อย่าพูดพล่ามรีบควักกันสักที
พี่ล้วงมือควานไปใจคงสั่น
เห็นกัดฟันจ้องเขม็งเกร็งถี่ถี่
น้องแอบขันแต่กลั้นไว้ไม่ยวนยี
กลัวว่าพี่เปลี่ยนใจไม่ร่วมกัน
เพียงอึดใจคงไม่อยากชักมือออก
น้องจึงบอก..พี่จ๋าอย่าไหวหวั่น
เงินที่ล้วงใส่ซองมาอย่าดึงดัน
ร่วมลงขันทอดผ้าป่าบุญมาเยือน
..........................................
ปล. ขาว ๆ ที่ว่า .. หมายถึง ซองผ้าป่าอ่ะค่ะ .. อย่าคิดลึก .. อิอิอิ
14 มีนาคม 2549 10:48 น.
ชมอักษร
ความห่วงหาอาทรซ่อนไม่มิด
อยากปกปิดเก็บงำทำไม่ได้
ความรักที่หวานซึ้งติดตรึงใจ
เผยออกไปเพียงการประสานตา
ฉันรักเธอเพียงใดรู้ไหมเอ่ย
อาจจะเคยพูดบ่อยจนด้อยค่า
เฝ้าเพียรย้ำบอกเธอเสมอมา
เหมือนกับว่าเป็นคำไม่สำคัญ
ความรู้สึกเผยไปอยากให้เชื่อ
อย่าเพิ่งเบื่อโปรดจ้องสองตาฉัน
เป็นเครื่องสื่อความนัยใช้ยืนยัน
แววตานั้นจริงใจ "ปดไม่เป็น"
..........................................
29 มกราคม 2549 14:49 น.
ชมอักษร
รักฉันมีแต่เพิ่มเริ่มจากศูนย์
ทวีคูณความห่วงใยใจห่วงหา
นับวันยิ่งรักมากยากร้างลา
เธอมีค่าต่อฉันไม่ผันแปร
ความสำคัญมากล้นกว่าคนไหน
หมดทั้งใจให้แล้วรักแน่วแน่
เธอต้องการสิ่งใดไม่เชือนแช
พร้อมดูแลรักนี้ด้วยชีวิน
รักของเธอเคยมากเริ่มจากร้อย
กลับเหลือน้อยค่อยค่อยลดใกล้หมดสิ้น
ฉันต้องทนเจ็บช้ำน้ำตาริน
เฝ้าถวิลหารักจากใจเธอ
เคยยืนยันสัญญาไม่ลาร้าง
อยู่เคียงข้างยามฉันล้าน้ำตาเอ่อ
แต่วันนี้อยู่ไหนไม่มาเจอ
มันเพ้อเจ้อหรือนี่ที่เอ่ยมา
ใจของเราสวนทางแตกต่างนัก
ฉันฝากรักเต็มร้อยคอยฝันหา
แต่เธอกลับรวนเรตามเวลา
ถอนรักคืนไปช้าช้าสิ้นอาวรณ์
..............................
เพลง เริ่มจากร้อย - Pink
เกิดอะไรกับเธอถึงเป็นอย่างนี้
จากความรักให้ฉันที่เริ่มจากร้อย
ค่อยๆทำหล่นหาย เลือนหายไปตามเวลา
และไม่นานคงสูญสิ้นไป
เคยทุ่มเทความรักให้ฉันหมดใจ
สิ่งที่เธอให้ฉันมากมายก็รู้
เธอมาทำให้รักของฉันที่เริ่มจากศูนย์
มันเพิ่มขึ้นทุกวันจนเต็มดวงใจ
* รักเธอเริ่มจากร้อย นับวันนานไปยิ่งน้อยลง
ฉันต้องทนเจ็บช้ำเฝ้าดูความรักที่สวนทาง
ฉันอยู่อย่างอ้างว้าง เจ็บปวดใจและเหงาเกินทน
ความรักเธอหมดลง วันที่ฉันรักหมดใจ
ช่วยบอกหน่อยได้ไหม ต้องทำอย่างไร
กับตัวตนที่แท้ของเธอแบบนี้
เมื่อเธอได้หมดแล้ว หมดแล้วก็ไม่ใยดี
เธอช่วยบอกวิธีให้ฉันทำใจ
( * )
ใจดวงนี้ จะทนได้เท่าไร หัวใจแตกสลาย
ที่แท้เธอแค่มาทำให้รักเธอ เธอก็ทิ้งไป
ฉันอยู่อย่างอ้างว้าง เจ็บปวดใจและเหงาเกินทน
ความรักเธอหมดลง วันที่ฉันรักหมดใจ
.................................
หน้าส่วนตัว
2746
