31 มกราคม 2550 08:28 น.
ชมพูภูคา J.
...เคยไหม ใครหนอ ไม่เจ็บ
.....หนาวเหน็บ โหยหา หวนไห้
.......เคยไหม ใครหนอ รวดร้าวเช่นไร
.........เคยไหม ห่างไกล ตรอมตรม
...กี่ครั้ง พายุ โหมกระหน่ำ
.....กี่ครั้ง ถ้อยคำ ขื่นขม
.......กี่ครั้ง น้ำตา พร่างพรม
.........สาสม เพียง น้ำมือใคร
...อยากร้อง ร้องเถิด อย่าฝืน
.....กล้ำกลืน ขืนข่ม เอาไว้
.......เจ็บจำ เขาทำ อย่างไร
.........อย่าหมาย คิดทำ ตอบแทน
...กรวดน้ำ คว่ำขวัญ ชาตินี้
.....ไม่มี ใจห่วง หวงแหน
.......ขาดสิ้น ดินฟ้า ทุกแดน
.........เจ็บแสน เหลือทน พ้นกัน
30 มกราคม 2550 12:36 น.
ชมพูภูคา J.
...ครานั้น...
ใต้เบื้องฟ้าครานั้น
ผูกสัมพันธ์ดั่งมั่นหมาย
ในอ้อมกอดอบอุ่นคุ้นกาย
พร่างพรายเงาแสงดารา
...ค่ำนี้...
เจ็บช้ำกลืนกล้ำค่ำนี้
ราตรีไร้รอยห่วงหา
ไหนเล่าคำเคยสัญญา
แม้ร่ำคำลาไม่มี
...หัวใจ...
ฤาเป็นพันธะหัวใจ
ในความหวั่นไหวล้นปรี่
หากยังมอบใจรักภักดี
ตราบราตรีคืนนี้กลับมา
...ว่างเปล่า...
ชะรอย คำสัญญาว่างเปล่า
เงียบเหงาแสนเศร้าหนักหนา
ฤาของสูงเกินโน้มต่ำมา
ฟากฟ้าและคำสัญญาจึงห่างไกล
...คำสัญญา ของสูง
.....ฤาอาจ เอื้อมยื้อ
.......คำเล่า ใครลือ
.........ยึดถือ ทำไม
29 มกราคม 2550 16:52 น.
ชมพูภูคา J.
รวยระริน หอมกลิ่น บุปผา
มวลมาลา ร้อยรับ ยอดขวัญ
ประทินกลิ่น เฟื่องฟุ้ง ปรุงกำนัล
ยามเธอนั้น แนบชิด ก่อนนิทรา
เคยขุ่นข้อง หมองใจ มลายสิ้น
เพียงยลยิน สู่แดนดิน ถิ่นหรรษา
เนื้อแนบเนื้อ อุ่นไอ ในกายา
ก่อนเวลา ฟ้าสาง จำจากจร
ปรารถนา แห่งหัวใจ ในคืนนี้
ณ ราตรี เริงรื่น เร่าร้อน
ท่วงทำนอง อ่อนไหว ใจรอนรอน
ห่วงอาวรณ์ ทอดถอน ตอนร่ำลา
รวยระริน กลิ่นไอ ดอกโศก
ปริ่มวิโยค หวนไห้ อาลัยหา
โอ้ดอกไม้ เพียงข้ามคืน ผลิโรยรา
ปรารถนา แห่งหัวใจ คงสายเกิน
29 มกราคม 2550 08:36 น.
ชมพูภูคา J.
...บทเพลง แห่งความคิดถึง
.....ห้วงคนึง ซาบซึ้งหวั่นไหว
.......เปล่งลำนำ ขับขานห่วงใย
.........ฝากเรไร ร่ำร้องถึงเธอ
...แม้ภูผาฟ้ากว้าง ขวางกั้น
.....ยังยืนยัน ผ่านพ้นมาเสมอ
.......แว่วสำเนียง เสียงหวานปานละเมอ
.........มอบถึงเธอ คนดีที่แสนไกล
...คืออักษรา แห่งความสเน่ห์หา
.....กล่อมนิทรา ราตรีที่หลับไหล
.......ร้อยเรียงรัก ภักดีตราบสิ้นใจ
.........โอบกอดไว้ไออุ่นนี้ ก่อนสิ้นจันทร์
...ฝากบทเพลง แห่งความเร่าร้อน
.....ดุจไฟฟอน เริงรื่นหฤหรรษ์
.......ปรารถนาแห่งหัวใจ นิจนิรันดร์
.........อย่าลงฑัณฑ์ เคืองข้องต้องอาญา
...คือบทเพลง ร่ำลาสุดท้าย
.....ลมหายใจระริกไหว แผ่วล้า
.......น้ำตาร่วง รินรดจรดกายา
.........จึ่งร่ำลาด้วยเพลงนี้ ...คิดถึงเธอ...
ไม่มีอะไรจะให้
นอกจากสิ่งเดียวที่มี คือ ความคิดถึง
26 มกราคม 2550 11:35 น.
ชมพูภูคา J.
มองฟ้าค่ำคืนนี้
โอ้ราตรีสิ้นไร้แสงดาว
เคยเปล่งแสงสกาว
เวหาหาวคราวร้างเลือนลา
ฝากบทเพลงคำพ้อ
ใจคนรอวอนเว้าคืนมา
เคยนับดวงดารา
ใต้เบื้องนภาฟากฟ้าอำพัน
คิดถึงเธอ หากเธอ อยู่ไหน
แม้ขอบฟ้าแสนไกลห่วงใยคิดถึงกัน
โอ้แสงดาวเพียงข้ามคืนนั้น
หม่นแสงพลันไร้คำอาลัย
มองฟ้าค่ำคืนนี้
โอ้ร้าวฤดีคร่ำครวญหวั่นไหว
คิดถึงคราวแสนไกล
ดาวในดวงใจลับลานิรันดร์
คิดถึงเธอ...
หน้าส่วนตัว
1376
