เธอ..ผู้มีหัวใจอันบอบบาง

ฉางน้อย

เธอ..เพื่อนรักของฉัน

เธอ...ผู้มีแววตาเปล่งประกายสดใสดั่งดวงดาวที่กระพริบระยิบแสงในยามค่ำคืน
        
เธอ...ผู้มีรอยยิ้มที่แสนซื่อและไร้มลพิษสิ่งใดแอบแฝง

เธอ...ผู้ที่พร้อมจะปกป้องและเอื้ออารีแก่คนรอบข้างเสมอและ

เธอ...ผู้มีหัวใจอันบอบบางดั่งปีกผีเสื้อ



ดูนั่นนะ..เพื่อนรักของฉัน

เธอเห็นผีเสื้อตัวนั้นใช่ไหม? 
ผีเสื้อที่มีหัวใจอิสระและมีปีกที่บอบบางพร้อมจะโบกโบยบิน
แสวงหาสิ่งสวยๆงามๆในหมู่มวลดอกไม้....หากทว่า

ผีเสื้อบางตัวไม่ได้โชคดีเสมอไป...

และเพียงเพื่อต้องการสูดดมความหอมหวานจากเกสรดอกไม้
ปีกที่แสนจะบอบบางนั้น อาจพลาดไปเกี่ยวกับหนามกุหลาบเข้า
จนทำให้ปีกคู่นั้นฉีกขาดก็เป็นได้....

ผีเสื้อบางตัวปีกอาจจะแค่บอบช้ำเพราะต้องบินฝ่ากระแสลมแรงที่พัดผ่าน
หรือบางตัวโชคร้ายยิ่งกว่านั้นอาจจะบินเข้าไปติตกับดักของแมงมุม
ที่ขึงเส้นใยเหนือสวนดอกไม้แห่งนั้นเพื่อรอเหยื่อที่บินหลงมาติดกับ



เพื่อนรักของฉัน

แล้วหัวใจเธอล่ะ.... บอบบางยิ่งกว่าปีกผีเสื้อ
ฉันไม่รู้นะว่า หัวใจเธออาจจะแค่บอบช้ำหรือถึงกับว่าฉีกขาด

ฉันเพียงแค่อยากให้เธอดูแลหัวใจตัวเองให้ดีและเข้มแข็งได้ไหม? 


เธอสบตาฉัน ยิ้มแจ่มใสปรากฏในสองตานั่น พร้อมกับตอบว่า

" ฉันไม่ใช่ผีเสื้อนี่นา ที่จะโบกโบยบินแสวงหาความรัก 

  และฉันเองก็มีภูมิคุ้มกันหัวใจที่แข็งแรง "

ฉันย้อนถามเธอว่า ..

" หากวันหนึ่งวันใดภูมิคุ้มกันหัวใจเธอบกพร่องล่ะจะทำอย่างไร?"

เธอหลบสายตาฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่แห้งแล้ง แล้วตอบว่า.

" ก็ไม่รู้เหมือนกัน รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะนะ คงมีคำตอบจากฉันคนนี้"



เธอ.. เพื่อนรักของฉัน

ฉันแค่อยากบอกเธอว่า....

ฉัน...เพื่อนคนนี้คงทำได้แต่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ

หากวันใดเธอบาดเจ็บกลับมา

อ้อมแขนของเพื่อนคนนี้พร้อมที่จะโอบกอดเพื่อปลอบขวัญ
และดูแลรักษาแผลใจให้เธอเสมอ นะ....เพื่อนรัก






ฉางน้อย....ทะเลไร้คลื่น