เช้าวันเสาร์ที่ 20 มี.ค.กำลังหลับสบาย เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังข้างหู เอาอีกแล้ว โทรมาปลุกแต่เช้าอีกล่ะ ยิ่งขี้เกียจตื่นเช้าๆ อิอิ " ยัยวา ๆ ตื่นได้แล้ว ไวๆเลย ไปใส่บาตรพระก่อน เดี๋ยวค่อยมานอนต่อ " พี่เมี่ยงล่ะทุกทีเลยชอบโทรมาปลุกเช้าๆ " รู้แล้ว เดี๋ยวไปน่ะ นอนก่อนไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยนะ " ยัยวาหาเรื่องต่อรอง " ไม่ได้ๆ ต้องเป็นวันนี้เพราะ วันนี้เป็นวันเสาร์ 5 นะวาไม่เคยได้ยินเหรอไง " " เสาร์ 5 คือไร แล้วทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยอ่ะ ? " วาสงสัย " ไปใส่บาตรพระก่อน เดี๋ยวค่อยมานอนต่อ แล้วจะเล่าให้ฟัง เร็วๆ " พี่เมี่ยงยังคงกำชับ เร่งให้ลุกไปใส่บาตรพระ " แล้วเดี๋ยวสายๆค่อยออกไปวัดไปทำบุญไหว้พระด้วย ไปป่าวล่ะ " " ไปๆๆ ไปซิพี่เมี่ยง " อิอิ ไม่รอช้าละยัยวา " อ้าว โยม ไม่เห็นหน้านานเลยนะ วันนี้ทำไมตื่นไวได้ล่ะโยม " โห หลวงพี่ตอกย้ำด้วยแน่ะ แม้แต่หลวงพี่ยังไม่วายสงสัย 55555 " แหะ..แหะ.. ไม่มีอะไรหรอกคะหลวงพี่ " วา จนมุมกับคำถามหลวงพี่ " วันนี้วันเสาร์ 5 นี่คะ เลยใส่บาตรสักหน่อย " "ดีแล้วล่ะโยม วันมงคลนะ ทำการสิ่งใดก็สมหวัง " ซ๊าธุ๊.................... ..
" วา ลงไปใส่บาตรพระยังเนี่ยะ ? " ผ่านไปราว 15 นาที โห พี่เมี่ยงฉ๊าน โทรมาถามอีกแน่ะ " ใส่แล้ว ใส่นมกล่องกะขนมไปอ่ะ ไม่ยอมบอกล่วงหน้านี่ " " นี่ๆ พระแซววาด้วย นานๆเห็นหน้าโยมที 5555 " วาเล่าให้พี่เมี่ยงฟังขำๆ " ก็โยมขี้เกียจตื่นเช้าๆนี่เนอะ บอกหลวงพี่ไปซิ " " นอนต่อได้ยังเนี่ยะ ไหนว่าไปวัดสายๆไง " วารีบเปลี่ยนเรื่องพูด ก่อนจะเข้าตัวเองไปมากกว่านี้ " อืม ถ้าใส่บาตรพระแล้วก็นอนต่อได้ เดี๋ยวสายๆค่อยออกไป " พี่เมี่ยงอนุโลม แต่ไม่วายคุยต่อเรื่อง เสาร์ 5 " วันนี้นะวาเป็นวันเสาร์ห้า เพราะนับตามจันทรคติ คือ ตรงกับวันเสาร์ 5 คือ ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 5 ซึ่ง100 ปีมีครั้งเดียว ถือว่าเป็นวันธงไชยกฐินวัน เป็นฤกษ์งามยามดี " พี่เมี่ยงคุยให้ฟัง " อ๋อค่ะ ...." วารับฟังอย่างสนใจ เพราะตัวเองไม่เคยทราบเรื่องเหล่านี้มาก่อน " ในปีนี้วันเสาร์ห้ายังเป็นวันพระจันทร์เด่น พระศุกร์เด่น ส่งผลให้เป็นเสาร์ห้า มหาเศรษฐี คือ โดดเด่นในเรื่องของ โชคลาภ วาสนา เมตตา มหานิยม ดังนั้นนะวา ถ้าใครมีโอกาสไปร่วมทำบุญที่วัดใดก็ตามก็จะได้รับบารมี ต่างๆเช่น อยู่ยงคงกะพัน มีอำนาจ บารมี ความร่ำรวย มีโชคลาภอาบอิ่มใจ รวมทั้ง เป็นที่รักแก่มนุษย์และเทวดาทั้งหลาย เข้าใจยังหือ ? " พี่เมี่ยงอธิบายซะยาวเหยียด " อ๋อ ค่ะ ... ถ้างั้น วันนี้ก็เป็นวันดีซิพี่เมี่ยง เป็นวันมงคลน่ะ ? ยิหวาถามพี่เมี่ยงกลับไป " เสาร์ 5 น่ะ เป็นดิถีที่ยกย่องว่ายอดเยี่ยมในการประกอบฤกษ์ยาม ถึอว่าเสาร์ 5 เปนดิถีอำมฤตโชค หรือความสำเร็จ แต่เสาร์ 5 นี่ไม่ใช่ฤกษ์ยามเพื่อประกอบการมงคล หรือเพื่อประกอบการทางศาสนานะวา เสาร์ 5 เหมาะสำหรับปลุกเสกเครื่องรางของขลัง " แหม วา คิดว่าเหมือนกันซะอีก คิดว่าเป็นวันที่เหมาะกับพิธีมงคลด้วยนะเนี่ยะ " ยิหวา ยังไม่วายหายคลางแคลงใจ " ฟังนะวา เสาร์ห้านี่นะ โบราณาจารย์ถือว่าเป็นวันแข็ง ซึ่งเหมาะแก่การประกอบพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลมากกว่านะ และในรอบ ๑๐๐ ปีจะมีเพียงครั้งเดียว เข้าใจยัง วานี่ไม่รุ้อะไรสักอย่าง " แน่ะ พี่เมี่ยงมีตบท้ายด้วย แหมๆๆ สรุป ยัยวาไม่ต้องนอนต่อแระ ฟังพี่เมี่ยงเล่าเรื่องเสาร์ 5 ตาสว่าง อิอิ ...
1..... และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันนั่งเซ็งกับตัวเองก็เพราะหลายวันที่ผ่านมานี่ซิ เจ้าคอมพ์ตัวดีมีอันต้องโยกย้ายตัวเองไปนอนเอ้งเม้งที่ร้านของช่างซ่อม เหลียวซ้าย ก็เฮ้อ... อนาถใจนักนะยัยวา เหลียวขวา ก็เฮ้อ....เซ็งๆพิกล " ดีแล้ว ยัยวาจะได้พักซะบ้าง ไม่งั้นก็ไม่ต้องหลับต้องนอน มัวแต่แชทกับแฟนๆทั้งวันทั้งคืน " พี่เมี่ยงประชดนิดนุง อิอิ " โห .. พี่เมี่ยง วาเบื่อจะตายแล้วนะเนี่ยะ ไม่มีไรทำอ่ะ " " ก็ทำงานเล่นๆไปก่อน รอดูช่างเขาว่าไง ใจเย็นดิยัยวานี่ก็..." พี่เมี่ยงพูดเหมือนปลอบใจ แต่ในใจคงสมน้ำหน้าแหง๋มๆ รู้หรอก ชิ.... " ตอนที่มีคอมพ์ล่ะนะ นอนตี 1 ตี 2ไม่หลับไม่นอนเล่นยันสว่าง ยัยวานี่ไม่ได้เรื่องเล๊ยยย " อ้าว ตอนท้ายเหมือนแอบกัดเราเล็กน้อยถึงปานกลางนะนั่นน่ะ " แหมๆ มากไปพี่เมี่ยง มาหาว่า วานอนตี 1ตี2 วาก็คุยกะเพื่อนๆนิดหน่อยแล้วก็อ่านโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย 4ทุ่มครึ่งวาก็นอนแหล่ววววว......(มั้ง) " ใครจะไปเหมือนพี่เมี่ยงได้ล่ะ คุณชายอนามัย 3ทุ่มครึ่งก้นอนแล้ว เฮ้อออ.. คุณชายเมี่ยงไม่ได้เรื่องเล๊ยยยย " ยิหวา ขอเอาคืนนิดนุง ยังไม่รวมดอกเบี้ยนะนี่ อิอิ " ปากดีนักยัยวา ขอให้คอมพ์อยู่ร้านซ่อมสัก 10 วัน หาหนังสือมาอ่านก่อนเลยไป ฆ่าเวลา จะได้ไม่ต้องบ่นโน่นนี่ " อ้าววววว กลับกลายเป็นว่า วา ผิดอีก โดนอีกตามเคย " รู้แหล่วววววววว.......(ทำเป็นบ่นยิ่งกว่าตาแก่) " คำในวงเล็บ ไม่ได้พูดออกไปน๊า เดี๋ยวบ่นไม่เลิก อิอิ .
2.....หลังจากทะเลาะ เอ้ย คุยกับพี่เมี่ยงพอเป็นกระษัยแล้ว ยิหวาเหลียวซ้าย มองขวา ทำไรดีน๊า ขึ้นไปห้องนอนของพี่สาวคนโต ฮั่นแน่ะ .. หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมีขวดสีสวยๆด้วย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏที่มุมปากนิดหนึ่ง (แค่นิดเดียวจริงๆน๊า ) อิอิ " น้ำยาทาเล็บ " ฉลากบนขวดเขียนไว้แบบนั้น " ทานิ้วไหนก่อนดีน๊า นิ้วก้อยดีกว่า สวยที่สุด " ยิหวาเอียงคอ ปาดซ้ายทีขวาทีสาละวนกับการ ทาเล็บให้ตัวเองอย่างกับผู้ชำนาญการ " โห .. แม่เจ้าโว้ยยย สีแจ๋นจี๊ดจ้าดดีแท้ อิอิ " แค่คิดก็ขำคนเดียว " อ่า...ลืมไปอ่า ทาแล้วลบออกยากด้วยซิ ทาไปแล้วสองนิ้วด้วย " แหง่ก....ทาเล็บนิ้วนางกับนิ้วก้อยเสร็จ ต้องนั่งแบบนิ้วแบมือให้ห่างๆ กันเข้าไว้จนกว่าน้ำยาทาเล็บจะแห้ง นั่งกางนิ้วประมาณ 10 นาที (ว่างจัด ) คิดในใจ อืมม์ .. ผุ้หญิงอยากสวยต้องอดทน นั่งมองนิ้วทั้งห้าของตัวเอง ดีนะ ที่ไม่มีผังผืดด้วย ไม่งั้นไม่ต่างอะไรกับทรีนเป็ด อิอิ เอาล่ะ น้ำยาทาเล็บแห้งแล้ว วิ่งจู๊ดลงมาชั้นล่าง อวดพี่สาวคนรอง พี่สาวได้แต่ส่ายหน้าดิก คงสังเวชหรือสมเพชน้องสาวก็ไม่ทราบได้ พี่สาวพูดคำเดียวว่า " เฮ้อ.. น้องสาวเรา ผีอะไรเข้าสิงล่ะน้อง " ยิหวา นั่งมองเล็บตัวเองที่ระบายด้วยสีแจ้ดๆด้วยความภาคภูมิใจ(แบบสุดๆ) ...
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น ).
" วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ " ชื่อนี้เคยได้ยินมานานพอสมควร แต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักครั้ง เคยถามพี่เมี่ยงว่า รู้จักวัดปากน้ำไหม พี่เมี่ยงเคยไปหรือยัง คำตอบที่ได้คือ " เคยไป นานมากแล้ว ร้อนด้วย " " วาลองหาวัดอื่นซิที่ร่มรื่นๆน่ะ ลองหาในเน๊ตนะ " คิดในใจ เค้าอยากไปวัดปากน้ำ จะให้เค้าไปวัดอื่น เชอะๆ ชิๆ เช้าวันเสาร์ที่ 6 มีนาคม กำลังนอนหลับเพลินๆ เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น " ยัยวา ตื่นได้แล้ว สายตะวันโด่งแล้ว ตื่นๆ " เสียงปลายทางโทรมาปลุก " อะไรโทรมาแต่เช้า คนจะหลับจะนอนเนี่ยะ รีบไปไหน " ยัยวายังงัวเงีย 555 " เช้าที่ไหนเนี่ยะ ดูซิ บ่ายสามโมงแหล้ววววว " ทำเสียงยานอีกนะพี่เรา " รู้แล้ว ตื่นแล้วๆๆๆๆ เดี๋ยวอาบน้ำสระผมด้วย " ตอบทั้งที่ตายังไม่ลืม 5555 "อาบน้ำ สระผม หนีเที่ยวไหนอีกเนี่ยะยัยวา ทุกทีเลย " " เปล่านี่ เก๊าะอาบน้ำสระผมให้สบายตัวสบายใจ มีไรป่ะ " " ไม่ต้องเลยๆ ไม่ต้องเลยยัยวา ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ จะพาไปไหว้พระ" " ไหว้ที่ไหนเล่า วัดชื่อร่มรื่น กะ ร่มเย็นไม่มีนี่ ในเน๊ตน่ะ " กวนไปเรื่อยยัยวา อิอิ " ไปอาบน้ำ ยังจะเถียงอีก ไปให้เร็วเลย ไปไหว้พระกัน " พี่เมี่ยงเสียงดุนิดนึง อิอิ " อ้าว ไปจิงอ่ะ คิดว่า พูดเล่น ไปวัดไหนอ่ะพี่เมี่ยง " "ไม่ต้องมาถามเลย ไม่พาไปขายหรอกน่ะ " .
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก รถเมล์สาย 9 ฟ้า-น้ำเงินพาเรามาสุดสาย แล้วก็ลงเดินเข้าวัดนิดเดียวเอง ยังไม่ทันเหนื่อย " อ้าว นี่ไง วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ พี่เมี่ยง ถึงแล้วๆๆ " " ก็ใช่ไง ไหนบอก อยากมาวัดนี้ไม่ใช่เหรอ ? " พี่เมี่ยงย้อนคืน " แหมๆ ก็พี่เมี่ยงให้วาหาวัดร่มรื่นร่มเย็นนี่ มีที่หนายยย " ระหว่างเดินเข้าเขตประตูวัด สองคนก็กัด เอ้ย ก็ถกเถียงกันไม่เลิก อิอิ " แล้วรู้เรื่องราวประวัติของวัดบ้างไหมเนี่ยะ ที่อยากมาน่ะ " พี่เมี่ยงถาม " ไม่หรอกพี่เมี่ยง แค่อยากมาเฉยๆ " วาส่ายหน้าดิก "ก็นี่แหละน๊า ยัยวาขี้โม้ จะรู้อะไรกะเขาบ้างล่ะ " ไม่วายมีเหน็บนิดๆ " แหมๆ จะเล่าก็เล่ามาไม่ต้องมากัด เอ๊ย มาเหน็บเลย " " ฟังนะ ฟังไหมล่ะยัยวาขี้โม้ " แหม พี่เราชอบเติมต่อท้ายให้ซะเรื่อยเลย " ฟังซิ เล่ามาๆ ก่อนที่จะไม่ได้เล่า อิอิ " ยิหวาเหน็บคืนนิดนุง " วัดปากน้ำ หลวงพ่อสดนี่นะ สัณนิฐานว่า สร้างมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยูธยาตอนกลาง ซึ่ง นั่นก็คือ ราวปีพ.ศ.2031 - 2172 เป็นวัดประจำหัวเมืองกรุงธนบุรีเชียวนะวา " " อ๋อ.. ค่ะ " วา รับรุ้ รับฟัง " วัดปากน้ำ นี่นะ เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ " พี่เมี่ยงเล่าต่อ " อ๋อ...ค่ะ " วา ทำได้เพียง พยักหน้าหงึกๆเหมือนกิ้งก่าได้ทอง อิอิ " แล้วไม่สงสัยอะไรเลยเหรอ พูดคำเดียวนี่นะว่า อ๋อ คะๆๆๆ " พี่เมี่ยง พูดเหมือนไม่ค่อยประชดสักเท่าไหร่ อิอิ " ก็เค้ายังไม่มีเหตุให้สงสัยอะไรนี่ เล่าต่อซิพี่เมี่ยง " วาตอบ แต่ก็แอบเห็นนะ พี่เมี่ยงส่ายหน้านิดนึงคงรำคาญ 555 .
ใครบางคนและอีกหลายๆคนมักพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า หัวใจคนเรามีสี่ห้อง แต่ละห้องอาจมีคุณค่า หรือความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป หัวใจห้องที่ 1 ใครแวะเข้ามารู้จัก และทักทาย ห้องที่ 2 อาจมีใครหลงทางมาอาศัย ห้องนั่นล่ะเป็นยังไง ห้องโน่นเล่าใครเข้ามา หัวใจคนเราไม่ใช่คอนโด หรืออพาร์ทเม้นต์ให้เช่าที่จะได้รับใครเข้ามาง่ายๆ ใช่ว่าคนนี้เข้า คนนั้นออก หรือมานั่งเล่นพักผ่อนค้างแรม พอหายเหนื่อยก็จากไป ปล่อยให้เจ้าของห้องพักมานั่งทำใจ เก็บกวาดส่วนเกินของหัวใจทิ้งไป แต่หัวใจคนเรามีเลือดมีเนื่อ มีการสูบฉีดของหัวใจ มีการตอบสนองสำหรับใครบางคน ใครบางคน หรือ สักคนที่เป็นคนพิเศษของเรา คนพิเศษที่เรามี "ความรู้สึกดีๆ " มอบให้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
Lovings
ฉางน้อย เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
Lovings
ฉางน้อย เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1605
