20 ธันวาคม 2552 22:25 น.
ฉางน้อย
ณ คืนอันเงียบสงัดคืนหนึ่ง มีผี 3 ตัวมานั่งคุยกันอยู่ข้างวัด
ผีตัวแรก : ถามตัวที่สามว่า..แกเป็นอะไรตายว่ะ
ผีตัวสาม : เลยตอบกลับไปว่า..ข้าโดนรถชนตาย
ผีตัวสามย้อนถามผีตัวแรก : แล้วแกล่ะเป็นอะไรตาย
ผีตัวแรก : ข้าโดนแทงตายว่ะ
ผีตัวกลางเอาแต่นั่ งร้องไห้ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ !!!!!
ผีตัวแรกกะตัวที่สามเลยถามผีตัวกลางว่า:
แกร้องไห้ทำไมว่ะ... แล้วแกเป็นอะไรตาย...
.....
.....
....
.....
.....
.....
ผีตัวกลาง : กูยังไม่ตาย กูมา...ขี้ ฮือๆๆๆๆๆ
......................................................
( ปล. ไปอ่านเจอมา ขำๆ อย่าคิดมากเน้อ )
16 พฤศจิกายน 2552 21:25 น.
ฉางน้อย
ช่วงหัวค่ำของวันอังคารที่ 3 มิถุนายน 2551 ในการชุมนุมอย่างยืดเยื้อเป็นวันที่ 10 ของกลุ่มพันธมิตรประชาธิปไตย เคลลี นิวตัน-เวิร์ดสเวิร์ท (Kelly Newton-Wordsworth) กับเพื่อนชาวไทยเดินถือกีตาร์โปร่งตัวใหญ่มุ่งหน้ามายังบริเวณหลังเวที ณ บริเวณมัฆวานรังสรรค์ ถนนราชดำเนิน แล้วแจ้งความประสงค์กับทีมงานว่าเธอต้องการจะขึ้นเวทีเพื่อขับกล่อมบทเพลง เกี่ยวกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้บรรดามวลชนได้รับฟัง แม้ตารางเวลาบนเวทีนั้นแน่นเอี้ยดอยู่แล้ว แต่เคลลีก็นั่งรอคอยเวลาอย่างอดทน จนกระทั่งถึงคิวของเธอในช่วงดึก
ทีแรกเมื่อ ปานเทพ พัวพงษ์พันธ์ พิธีกรบนเวทีกล่าวแนะนำนักร้องชาวต่างชาติผู้นี้ แม้จะไม่มีใครรู้จักเธอ แต่เมื่อได้ยินว่าเธอต้องการจะขับร้องบทเพลงเพื่อเทิดทูนพระบาทสมเด็จพระ เจ้าอยู่หัวที่ชื่อ Long Live The King of Thailand เสียงปรบมือก็ดังไปทั่วบริเวณ และยิ่งกึกก้องยิ่งไปอีกเมื่อเสียงกีตาร์และบทเพลงของเธอกังวานขึ้น
21 ตุลาคม 2552 18:14 น.
ฉางน้อย
เรื่องจริง ...... ตายแล้วไปไหน
เหตุการณ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง
ผู้เล่ากล่าวว่า คนที่เล่าเรื่องตายแล้วไปไหนให้ฟังเป็นเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง
เขาเล่าว่าเหตุเกิดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศวังเวง ในบริษัทเก่าแก่แห่งหนึ่ง
ตั้งอยู่บนที่ดินซึ่งร่ำลือกันว่าเมื่อครั้งอดีตเคย เป็นป่าช้ามาก่อน
มีประวัติโจษจันเล่าขานกันมากมายที่เดียวเกี่ยว กับเจ้านายดุและผีหลอก
เรื่องนี้เกิด ขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม ไม่ปรากฏปี
นางสาวแจ๋วแหว๋ว (นาม สมมติ) เลขานุการวัยเบญจเพส
มีภารกิจการงานต้องสะสางมากมายวุ่นวายเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นการทำงานวันสุดท้ายในรอบปี
รวมทั้งรุ่งขึ้นพรุ่งนี้จะย่างเข้าสู่ช่วงของวันหยุดยาว ตลอดวันนั้นจึงเกือบๆ จะมีสภาพเป็นวันโลกาวินาศสำหรับแจ๋วแหว๋วโดยแท้
เธอต้องเคร่งเครียดหมกมุ่นอยู่กับงาน ตั้งแต่เช้าจนบ่าย (และไม่มีเวลาว่างกินข้าวมื้อกลางวัน)
กระทั่งเคลื่อนคล้อยกลายเป็นค่ำ เพื่อนร่วมงานหลายคนค่อยๆ ทยอย แยกย้ายกันกลับบ้าน
ทำไปทำมาท้ายที่สุดทั้งบริษัทก็เหลือเธออยู่เพียงคนเดียว
ตอนนี้ล่ะ บรรยากาศในตึกเก่าๆ ทึมๆ แสงไฟสลัวๆจนแลดู แล้วชวนสยอง รวมทั้งเสียงแกรกกรากของกระดาษกระพัดกระพือ
และอะไรต่อมีอะไรก็เริ่มแสดงบทบาทหน้าที่ของตนเองออกมาชัดเจน และ ค่อยๆ ทวีความวังเวงมากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่แจ๋วแหว๋วทำงานของเธอเสร็จสรรพและเตรียมตัวเก็บข้าวของเพื่อจะกลับบ้าน เธอเหลือบชำเลืองมองไปยังผนังกำแพงด้านใกล้ๆ โต๊ะทำงาน
พลันก็ต้องตกใจสุดขีด ส่งเสียงกรี๊ดออกมาดังลั่น สีหน้าซีดเผือดราวกับเลือดในกายเหือดแห้งหมดร่าง
สิ่งที่แจ๋วแหว๋วเจอนั้น...ทำให้เธอเป็นเช่นนี้...สิ่งนั้น คือ.....
...................
...................
...................
...................
ใช่แล้ว...สิ่งที่แจ๋วแหว๋วพบ คือ...ปฏิทินนี่เอง !!!!!!!!!!!!!!!
และสาเหตุที่ทำให้แจ๋วแหว๋วตกใจ เจ้าปฏิทิน ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะตกใจเลย
เธอต้องพบเห็น กับวันหยุดต่อเนื่องยาวนานหลายวัน
ทำให้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ ตระเตรียมวางแผนจะไปเที่ยวไหนในช่วงวันหยุด
เหล่านี้เอง เป็นเหตุ ให้แจ๋วแหว๋วต้องอุทานออกมาว่า
.........................
.........................
.........................
......
............ตายแล้ว....ไปไหน..... ดี !!!
แห่ะ แห่ะ ... ฮี่ ฮี่
........ จบดีกว่า คะ 555555.....
..............................................................
ปล. เคยนำมาลงแล้วหนึ่งครั้ง สมัยสาวๆ อิอิ
( อ่านเจอจาก อินเตอร์เน๊ตนะคะ เลยนำมาให้เพื่อนๆขำกันรอบสอง)
26 สิงหาคม 2552 19:03 น.
ฉางน้อย
เรื่องมีอยู่ว่า ชายคนหนึ่งเพิ่งจะเข้าพักในโรงแรม เค้าเห็นคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งอยู่ในห้อง
จึงตัดสินใจส่ง e-mail ให้กับภรรยา แต่เขาดันพิมพ์ e-mail address ของภรรยาผิดไป
และได้ทำการส่ง e-mail นั้นไปโดยที่ไม่ได้เอะใจอะไรเลย!
ในขณะนั้น...ณ. ที่แห่งหนึ่งในฮุสตัน
แม่ม่ายคนหนึ่งเพิ่งจะกลับจากพิธีฝังศพสามี
เธอตัดสินใจเข้าไปตรวจดู e-mail โดยหวังว่าจะมีข้อความแสดงความเสียใจจากญาติๆ และเพื่อนฝูงส่งมาให้กำลังใจ
หลังจากเธอได้อ่านข้อความแรกจบลง เธอก็หมดสติ ล้มลงทันที
ลูกชายของเธอก็วิ่งเข้ามาในห้อง เห็นแม่นอนนิ่ง ตาค้างอยู่ที่พื้น
โดยได้จ้องมองไปที่จอคอมพิวเตอร์ลูกชายได้เห็นข้อความเขียนไว้ว่า
To :ภรรยาที่รักของผม
Subject :ผมถึงเรียบร้อยแล้วน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง!
Date : 09พ.ค2007
ผมรู้ว่า คุณจะต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก ที่ได้รับข่าวนี้
ที่นี่มีคอมพิวเตอร์ด้วยล่ะ! และพวกเราก็ได้รับอนุญาตให้ส่งe-mail
ถึงคนที่เรารักได้หนึ่ง คน
ผมเพิ่งจะมาถึง และChecked inเรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเพื่อรอต้อนรับ
คุณที่จะมาถึงในวัน พรุ่งนี้.........
รัก...คิดถึงเสมอ....รีบมาล่ะ.....พวกเรารออยู่น่ะ
ปล. ถ้าให้ผมรอคุณนาน คุณยังไม่มาหาผมสักที
คืนนี้ผมจะไปรับคุณเองล่ะนะ ที่รัก !!!!!!!!!
ใครอ่านแล้ว ไม่ขำ หรือ ขำไม่ออก ก็ไม่รุ้จะอธิบายไงแระ อิอิ
2 สิงหาคม 2552 23:42 น.
ฉางน้อย
เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่านโปรดทราบ..
ขณะนี้ทางห้างได้เวลาปิดทำการแล้ว แหะ.. แหะ..
ไม่ดีกว่าไม่ใช่ๆๆ เนอะ
.......... แค่ตั้งกระทู้ ตามล่า หาไอพีคนมือคัน ปากคัน ที่ชอบมากัดจิกชาวบ้านอ่ะน๊า
มือคัน ปากคัน ภาษาใต้บ้านฉางน้อย เรียกว่า มือบอน ปากบอนคะ
ขออภัย ..ที่พูดตรงไปนิ๊ดดดดดด อิอิ
................
ฉางน้อย ก็แค่ไปเขียนเรื่องสั้น ปวดแขนขา ตามปกติอยากคุย อยากบอกอยากพูดอ่ะน๊า
แต่ทำไม มีคนจิตใจไม่อยู่สุข (แถวบ้านฉางน้อยเรียก โรคจิต หุหุ)มากวนจัง
อ่าน ได้ เม้นท์ได้ ไม่ว่า
แต่อ่านแล้วเม้นท์แบบแมวไม่รับทานนี่ซิคุณขา
.......เลยต้องนำเลขไอพีมาประจาน ซะหน่อยแระ แฮ่..แฮ่...
....ความคิดเห็นที่ 35 : หมายเลข 51028
อาการแบบนี้ อยากหายต้องไปเกิดใหม่สถานเดียว สถานธนานุบาลก็ช่วยไม่ได้
ลูกใครม่เคยจำที่พ่อแม่สอน 30 ก.ค. 52 - 15:53 IP 125.24.2.189
.
....นั่นดิ เนอะ คนมาเม้นท์ยังจำชื่อพ่อแม่ไม่ได้ จะจำไรได้หว่า
...มัง ไม่แน่จริงนี่ฟร่า ไม่กล้าล็อคอินสมัครสมาชิก
มัง ไม่แน่จริงนี่ฟร่า ไม่เอ่ยชื่อมาตรงๆ
มัง เป็นสุภาพบุรุษป่าวหว๊า หรือ สุภาพสตรี เหอๆๆ
........ปล. ไปนอนแระ ไม่หนุกแระ
อ่ะๆ เกือบลืมบอกที่มา และ ที่ไป
http://thaipoem.com/forever/ipage/story10315.html .
............................................
หน้าส่วนตัว
1350
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
