5 พฤศจิกายน 2551 00:14 น.
ฉางน้อย
แม่ของฉันนั้นจบแค่ป.4
แม่ไม่มีปริญญามาอวดโอ้
แม่ไม่เคยคุยเฟื่องเรื่องใหญ่โต
เรื่องคุยโวแม่ไม่เผยเอ่ยวาจา
แม้กายเหนื่อยแค่ไหนแม่ไม่บ่น
แม่สู้ทนทำงานมือด้านหนา
แม้สองขาเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า
เพื่อลูกยาแม่จะทนจนถึงฝัน
หยาดเหงื่อแม่ไหลรินกินต่างข้าว
หยดน้ำตานั้นเล่าเพื่อใครกัน
อุปสรรคนานาแม่ฝ่าฟัน
เพื่อลูกนั้นเพื่อใครไม่คำนึง
ลูกไม่มีมาลัยไปกราบแม่
ลูกมีแต่ดวงจิตที่คิดถึง
ลูกระลึกความหลังเมื่อครั้งหนึ่ง
ภาพเคยซึ้งตรึงใจในวัยเยาว์
อยากโผซบอ้อมอกอันอบอุ่น
ตักเคยหนุนอุ่นใจในยามเหงา
สัมผัสแม่ลูบแผ่วเพียงบางเบา
น้ำตาเราใสใสไหลหลั่งริน
....................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )
1 พฤศจิกายน 2551 22:42 น.
ฉางน้อย
ฉันใฝ่ฝันจากดินไปเป็นดาว
หวังสกาวพร่างพราวบนราวฟ้า
ทิ้งกลิ่นดินหลงดาวยั่วเย้าตา
สู่นภาคว้าฝันที่ฉันใฝ่
ฉันก้าวเพลินเดินไปในโลกกว้าง
ทุกก้าวย่างทางฝันนั้นหายไป
ภาพที่เห็นอาจสวยงามศิวิไลซ์
ไม่อาจไขว่ดาวในฝันนั้นไกลเกิน
จำสู่ดินกินน้ำตาลาฟ้ากว้าง
ช่างเวิ้งว้างสุดทางรักห่างเหิน
เคยร่วมฝันเขานั้นกลับทำเมิน
เคยร่วมเดินเคียงข้างกลับร้างไกล
ไม่มีแล้วดวงดาววะวาววับ
ดาวตกอับหม่นแสงแห่งสีใส
ไม่มีแล้วความฝันพลันห่างไกล
สิ่งที่ได้คือน้ำตา ความปราชัย
......................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )