10 มีนาคม 2547 18:43 น.
ฉันเอง
ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉัน
ภายนอกฉันดูแกร่งและแข็งกระด้าง
เป็นคนที่ไม่เคยยอมลงให้ใครง่ายๆ
ถ้าใครไม่มีเหตุผลฉันไม่เคยยอมเด็ดขาด
ฉันเป็นคนที่แลดูปอนๆเซอร์ๆและลุย
ฉันเป็นคนที่ดูเหมือนสบายๆไม่ซีเรียส
ฉันเป็นคนที่คอยแก้ปัญหาให้กับคนอื่น
ฉันเป็นคนที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ
ฉันไม่ใช่คนสวยอะไรสักนิดนึง
แต่ถ้าใครได้คุยกับฉันแล้วจะรู้ว่า
ฉันนั้นแตกต่างจากบุคคลิกภายนอก
ฉันเป็นคนที่ชอบแก้ปัญหาให้กับคนอื่น
และเมื่อใครได้คุยกับฉันแล้วเขาจะรู้สึกว่า
ฉันเป็นคนที่สร้างสีสรรให้กับคนอื่น
ฉันมีเรื่องมากมายที่จะทำให้คนอื่นหัวเราะ
ฉันจะเป็นศูนย์กลางที่ใครๆก็อยากคุยด้วย
ฉันไม่ได้ยอตัวเองแต่หลายคนบอกกับฉันอย่างนี้
บุคคลิกภายนอกของฉันเหมือนกับผู้ชาย
แต่จริงๆแล้วฉันมีความหวั่นไหวอ่อนแอ
อยู่ภายในใจแต่ไม่มีใครมองออกนอกจากคนสนิท
ฉันสร้างกำแพงร้อมรอบตัวของฉันไว้
ใครๆที่ไม่รู้จักจะรู้สึกว่าฉันเป็นคนดุ
แต่ถ้าได้รู้จักแล้วทุกคนต้องมีความรู้สึกดีๆให้
ฉันเป็นคนที่มีมุขทำให้คนหัวเราะเสมอ
บางคนถามว่าฉันทำได้อย่างไร
ฉันก็บอกไม่ได้เหมือนกันเพราะอะไร
เพราะว่าตัวของฉันเป็นอย่างนี้เอง
ถ้าใครไม่รู้จักจะไม่รู้กคนคนนี้เป็นอย่างไร
10 มีนาคม 2547 18:31 น.
ฉันเอง
เขาถามฉันว่าทำไมฉันถึงเขียนแต่เรื่องเศร้าๆ
เวลาที่เขาอ่านแล้วเขาก็เศร้าตามฉันด้วย
เธอจะให้ฉันเขียนอะไรหละในเมื่อ
ในใจของฉันมันมีแต่เธอเรื่อยมา
เธอบอกให้ฉันเขียนนิทานหรือเล่าเรื่องอย่างอื่น
เวลาที่ฉันคิดถึงเธอฉันไม่เคยมีเรื่องสนุกเลยนะ
จะให้ฉันเสแสร้งบอกเธอไปหรือว่าฉันมีความสุข
ในขณะที่ฉันร้องไห้ในขณะที่เขียนถึงเธอ
ฉันพยายามแล้วนะแต่ฉันก็ยังทำใจไม่ได้
ฉันรู้ว่าวันเวลามันจะช่วยเปลี่ยนแปลง
ฉันรู้แต่ในตอนนี้ฉันยังเปลี่ยนแปลงได้ไม่มาก
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านมาก็หลายเดือนแล้ว
แต่ฉันก็ยังรักและคิดถึงเธอเสมอ
รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ขอเวลาฉันอีกสักหน่อย
ขอเวลาให้ฉันรักเขาได้เหมือนที่เคยรักเธอ
ถึงแม้จะไม่ถึงครึ่งแต่สักวันฉันคงทำได้
ฉันจะรอวันนั้นวันที่ฉันทำใจได้สนิท
วันที่ฉันและเขาและเธอได้มีโอกาสเจอกัน
วันนั้นฉันเธอและเขาคงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
ยกเว้นคนของเธอที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย
ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะว่าคนของเธอหรอกนะ
แต่ทว่าเขาเป็นคนที่ใจคอคับแคบเกินไป
และไม่ยอมรับรู้เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น
เหมือนเพื่อนรุ่นน้องคนนึงของฉันเหมือนกัน
8 มีนาคม 2547 17:13 น.
ฉันเอง
วันนี้ฉันคงมีเวลาว่างมากไปหละมั้ง
ถึงยังคิดถึงเธออยู่อย่างไม่ลืมเลือน
เมื่อเช้าฉันยังยุ่งๆแก้ปัญหาอยู่
แต่พอแก้ปัญหาได้ฉันว้าหวุ่นใจ
เมล์ที่เธอตอบมาหาฉันนั้นเธอให้ฉันทำใจ
เธอบอกให้ฉันทำดีกับเขาให้มากๆ
ฉันก็ทำเหมือนที่เคยทำกับเธอ
แต่ทว่ามันแตกต่างกันมากเลยนะ
เพราะว่าเขาและเธอมีนิสัยต่างกัน
และวัยของฉันและเขาก็ต่างกันด้วย
ถึงฉันจะต่างกันกว่าเธอแต่เราสามารถ
ที่จะปรับตัวเข้าหากันได้ดี
มีเพียงสิ่งเดียวที่ขวางกั้นเราสองคนไว้
ด้วยเหตุผลที่ว่าเราพบกันสายเกินไป
เธอมีคนอื่นที่เข้ามาครอบครองหัวใจเธอ
ถึงแม้ว่าเธอและเขาต่างมีปัญหาในครอบครัว
แต่ฉันรู้ดีว่าเขาไม่ปล่อยเธอออกมาแน่นอน
แล้วคนมาทีหลังอย่างฉันหละจะให้ทำอย่างไร
ในเมื่อวันนี้เขาก้าวเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตฉัน
ทำให้ชีวิตของฉันดีขึ้นมาแต่เขาไม่สามารถที่จะ
เปลี่ยนแปลงหัวใจรักของฉันที่มีต่อเธอได้เลย
ทำไมฉันก็ไม่รู้นะถึงได้รักเธอมากมายอย่างนี้
ทำไมฉันถึงได้อ่อนแออย่างนี้ทำไมฉันถึง
ไม่ทำดีเหมือนกับเขาที่ดีต่อฉันมากมาย
ฉันขอเวลาทำใจอีกไม่นานหรอกนะ
ไม่นานฉันจะทำใจให้ได้เหมือนคนเคยรักกัน
ความสัมพันธ์ของเราจะแปรเปลี่ยนไปเป็นเพื่อน
เพื่อนที่เคยรักกันมากที่สุดรักจากขั้วหัวใจ
ฉันไม่เคยลืมคำพูดคำนี้จากปากเธอเลยนะ
ผู้ชายที่ใครๆก็บอกว่าเธอปากหมา
แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยพูดอะไรให้ฉันเจ็บเลย
ผู้ชายที่พร่ำบอกฉันตลอดเวลาว่ารักฉัน
แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ยินคำพูดคำนั้นมานานแล้วนะ
ตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน
เธอพยายามที่จะห่างออกจากฉันไป
เธอพยายามตัดใจที่จะไม่ติดต่อฉัน
เธอกลัวว่าเธอจะทำใจไม่ได้
ทุกครั้งที่เธอเจอฉันเธอต้องกอดฉันไว้
จนฉันหายใจไม่ออกเธอกลัวว่า
ถ้าเห็นฉันอยู่กับเขาเธอกลัวใจตัวเอง
ฉันเอง
หน้าส่วนตัว
999
