22 มีนาคม 2547 12:23 น.

เพื่อนสนิทของฉัน

เจ้าคอมตัวนี้มันมีปัญหากับฉันอีกแล้ว
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงเครียดอย่างมากมาย
เพราะต้องยกเครื่องไปให้ทางร้านดู
และบางครั้งเวลากลับมามันก็ยังเหมือนเดิม

แต่ตอนนี้นะหรือเวลามีปัญหาขึ้นมา
ฉันก็จะงัดแงะเปิดออกมาดูว่าเป็นอะไร
โปรแกรมมันerror เพราะเกิดจากอะไร
ถ้าปัญหามันมากนะฉันก็จะจับมันfdisk
และก็ฟอร์แมทแบ่งพาร์ติชั่นเองได้

ก่อนหน้านี้เวลาฉันอ่านหนังสือเจอ
ฉันมักจะถามตัวเองว่ามันคืออะไร
ฉันพยายามที่จะทำแต่ฉันก็ทำไม่ได้
ฉันไม่กล้าที่จะไปแตะต้องมัน

เพราะว่าฉันกลัวว่าฉันจะไม่สามารถใช้เนทได้
ฉันไม่เคยรู้จักวิธีที่จัดระเบียบให้กับฮาร์ทดิส
ฉันเป็นเพียงคนที่ใช้มันอย่างเดียว
บ่อยครั้งที่เครื่องแฮงค์แต่ฉันไม่รู้สาเหตุ

แต่ตอนนี้ฉันกล้าพอจะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ
ฉันไม่ต้องกังวลกับการต้องยกเครื่องไปที่ร้าน
ฉันพอใจในระดับนึงที่ฉันพอทำเองได้
ฉันพอจะรู้วิธีการซิกแซกกับเจ้าโปรแกรม

เมื่อก่อนฉันต้องเสียค่าโปรกแกรมเถื่อน
แต่ฉันก็ลงเองไม่เป็นและโปรแกรม
พวกนี้มันเป็นแค่shareware
พอถึงเดือนนึงฉันก็ไม่สามารถใช้มันได้

ตอนนี้ฉันไม่กลัวมันแล้วหละ
และฉันก็รู้แหล่งที่มาของโปรแกรมเหล่านี้
ฉันชอบโหลดมาศึกษาดูแต่ก็เสิ่ยงกับไวรัส
แต่ฉันก็พยายามหาเซียนมาปราบมัน

แต่มันก็มีมาทุกวันเลยนะทำไมนะ
พวกนี้เขามีความสุขกันมากหรือ
ที่ทำความเดือดร้อนให้กับคนอื่นเขา
ฉันได้ความรู้มาก็เพราะว่าเขานั่นแหละ

เพราะว่าฉันไม่ต้องเสียเวลาเสียเงิน
เพื่อเอาไปให้ช่างที่ร้านดูแต่ก็เหมือนเดิม
เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้เป็นไดโนเสาร์แล้วนะ
ฉันต้องขอขอบคุณเขาที่ให้ความรู้แก่ฉัน

และฉันจะพยายามทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้
ฉันไม่อยากเป็นภาระกับเขามากมาย
ฉันน่าจะสนใจมันมาตั้งนานแล้วนะ
ถึงอย่างไรมันก็ยังไม่สายจนเกินไป

ไม่มีใครแก่เกินเรียนถ้าคิดและตั้งใจจริง

14 มีนาคม 2547 14:33 น.

เขาของฉัน

ฉันเอง

วันนี้อากาศร้อนมากแต่ในใจฉันมันร้อนกว่า
อยิ่งมองเห็นภาพทะเลน้ำใสแจ๋วแล้วยิ่งอยากไป
แต่ถึงไปวันนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะ
เพราะว่าวันนี้วันของครอบครัวของเขา

คนที่ฉันควรจะเป็นห่วงคือเขาของฉัน
ฉันก็ยังไม่แน่ใจทีเดียวนักว่าจะเป็นของฉัน
จริงหรือเปล่าแน่เพราะว่าฉันรู้เรื่องของเขา
ไม่มากเท่าไรเพราะว่าเขาไม่ชอบคนจุกจิก

ผู้ชายมักจะเป็นอย่างนี้แทบทุกคนนะ
เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะเป็นนักสืบ
เป็นคนชอบเล่นซ่อนหาในขณะที่ผู้ชาย
ชอบเล่นซ่อนแอบแต่มักจะหนีไม่พ้น

แต่ตัวฉันกลับตรงกันข้ามกันนะ
เพราะว่าฉันให้เกียรติถือว่าเป็นการเชื่อใจกัน
แต่บรรดาภรรยาของคนที่ฉันรู้จัก
ส่วนใหญ่ไม่เป็นอย่างนั้นฉันยังนึกขำ

ฉันถามว่าจริงหรือเขาบอกว่าจริงๆ
ค้นหาทุกที่ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าเงิน
ในรถค้นหมดทุกอย่างเห็นเบอร์โทร
เป็นจับโยนทิ้งไปหมดแม้แต่โทรศัพท์

ก็เอามาเปิดดูว่าโทรถึงใครบ้าง
แม้กระทั่งสามีโทรไปหาแล้วได้ยินเสียง
แว่วๆเท่านั้นหละเป็นเรื่องใหญ่โต
ถ้าสามีเขาเป็นคนเจ้าชู้ฉันจะไม่ว่าอะไรเลย

ฉันไม่ได้เข้าข้างผู้ชายหรอกนะ
เป็นธรรมชาติของผู้หญิงมากกว่านะ
เพราะว่าผู้ชายบางคนก็ทำได้แนบเนียน
แต่บางครั้งการที่เราไม่รู้เสียเลยจะดีกว่า

ถ้าเรารู้เราจะเป็นฝ่ายที่จะเจ็บปวด
และจะทำให้ครอบครัวระหองระแหง
ถ้าเขาจะไปมีใครแล้วไม่ทำให้เราเดือดร้อน
และไม่เข้ามาก้าวก่ายและแสดงตัว

บางครั้งเราก็ต้องแกล้งทำเป็นโง่
เหมือนอย่างที่อาจารย์ท่านนึงบอกว่า
เวลามีความรักให้เปิดตาให้สว่าง
แต่เวลาอยู่ด้วยกันแล้วให้ปิดตาเสีย

ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่จู้จี้หรือซอกแซก
เหมือนคนของฉันตอนนี้เรายังไม่ได้
อยู่ด้วยกันแต่เขาก็อาจจะมีอะไรที่
ไม่ต้องการให้ฉันรับรู้ฉันก็ทำเฉยเสีย

รู้แต่เพียงว่าเขาโทรมาหาฉันแทบทุกวัน
เป็นห่วงว่าฉันต้องอยู่คนเดียว
เวลาไม่สบายแล้วฉันจะต้องลำบาก
เป็นห่วงว่าฉันจะไม่มีเงินใช้

สำหรับฉันแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
ฉันไม่ได้ยึดตัวตนเขาไว้ต้องมา
อยู่ด้วยตลอดเวลาเพราะว่าเขา
ก็ต้องการความเป็นส่วนตัว

เหมือนกับฉันที่ต้องการมีโลกส่วนตัว
โลกส่วนตัวที่บางครั้งเราก็อยากทำอะไร
เหมือนอย่างที่เราเคยทำมาแต่ก่อน
ฉันเป็นนกที่บินเดี่ยวมานานแล้ว

และเขาก็เช่นกันการที่จะเข้าไป
เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาให้เป็น
อย่างที่ใจเราต้องการมันเป็นการฝืนใจ
เพราะว่าตัวฉันก็เป็นอย่างนั้น

วันนี้วันเกิดลูกสาวของเขา
เขาไม่ต้องการให้ลูกสาวเขารู้เรื่อง
ระหว่างฉันกับเขาคงมีเหตุผลส่วนตัว
ฉันไม่จำเป็นต้องถามเขาหรอก

ถ้าเขาอยากให้ฉันรู้อะไรเขาก็บอกฉัน
ฉันรับรู้แต่ว่าเขาเลิกกับเมียมานานมาก
ฉันไม่เคยเซ้าซี้หรือว่าอยากไปรู้จัก
ฉันดูจากการกระทำของเขา

ที่มีต่อฉันมากกว่าความจริงใจความห่วงใย
ความเอื้ออาทรที่มีต่อฉันนั้นฉันก็พอใจ
ถ้าเขาจะเป็นของฉันเขาก็ต้องเป็น
แต่ถ้าไม่ใช่แล้วเอาอะไรฉุดไว้เขาก็ไม่อยู่

สิ่งที่ฉันเป็นห่วงคือสุขภาพของเขา
การทำงานและการที่ต้องเดินทางบ่อยๆ
ทำให้เขาต้องเหนื่อยและอ่อนล้า
แม้ระยะทางจะไกลแค่ไหนเขาก็มาหาฉัน

เขารู้ว่าฉันชอบคอมเขาก็หาหนังสือมาให้
ถึงจะหนักมากมายแค่ไหนก็ตาม
เวลาโทรมาเขาก็บอกว่าคิดถึงฉัน
สำหรับฉันแค่นี้ก็พอ

14 มีนาคม 2547 14:17 น.

พบกันสายไป

ฉันเอง

เขาเข้ามากรุงเทพและโทรมาหาฉัน
เขาบอกฉันว่าเขาได้รับเมล์ที่ฉันส่งไปหาเขาแล้ว
เขาบอกกับฉันว่าเขาอ่านไปน้ำตาซึมไป
ฉันบอกเขาว่าฉันเขียนไปพร้อมกับน้ำตา

ฉันอยากจะดับไฟในใจของฉันให้สนิท
แต่ฉันก็ไม่เคยทำได้เลยเพราะอะไรกัน
ฉันถึงได้รักเขามากมายอย่างนี้นะ
ฉันคิดว่าฉันคงจะลืมเขาได้ง่ายๆ

เหมือนอย่างที่ฉันเคยเขี่ยคนบางคน
ออกไปจากชีวิตของฉันถึงแม้ว่าคนพวกนั้น
จะมีการงานหรือว่าจะมียศศักดิ์ที่ใครๆ
เรียกกันว่าท่านกันแต่ฉันก็ลืมได้สนิทใจ

ฉันไม่ใช่คนสวยอะไรเลยสักนิดนึง
แต่ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง
ฉันไม่เคยสนใจว่าใครจะมียศศักดิ์อะไร
ฉันก็เคยสยบพวกเขามาได้แล้ว

เขาเป็นแค่คนธรรมดาสำหรับคนอื่น
แต่เขาเป็นคนพิเศษสำหรับฉัน
ฉันเคยคิดว่าฉันเคยรักคนอื่นมากมาย
แต่เมื่อเทียบกับเขาแล้วมันเปรียบกันไม่ได้เลย

ฉันไม่อยากจะรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก
เพราะรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะเป็นไปได้
แต่ขอให้ฉันได้มีโอกาสเขียนถึงเขา
ให้รับรู้ความในใจที่ฉันมีต่อเขา

อยากบอกให้เธอรู้ว่าที่ฉันห่างเธอไป
ไม่ใช่เพราะลืมเธอแต่ฉันพยายามทำใจ
ไม่อยากให้ไฟในใจมันลุกขึ้นมาอีก
เธอก็พยายามทำเหมือนกันฉันเข้าใจ

เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน
เราเป็นได้เพียงแค่คนที่เคยรักกันมาก
เราเคยมีอดีตที่ดีๆต่อกันและไม่เคยลืม
เรารู้ดีว่าเราสองคนรักกันและเข้าใจกัน

เราพบกันและเจอกันเมื่อมันสายเกินไป

12 มีนาคม 2547 20:09 น.

บางอย่างที่เราไม่รู้เหตุผล

ฉันเอง

ฉันตื่นขึ้นมาและก็นอนไม่หลับ
ที่จริงเมื่อก่อนหน้านี้ฉันจะตื่นอย่างนี้ประจำ
และฉันก็จะไปออกกำลังกาย
และกลับเข้าบ้านประมาณตี5เศษๆ

ฉันทำอย่างนี้มาเป็นเวลานาน
จวบจนกระทั่งมีเหตุการณ์หลายอย่าง
ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน
ฉันเลยต้องเปลี่ยนตัวเองอย่างที่ไม่น่าทำ

เพราะว่าฉันเคยใช้ชีวิตอย่างนั้นมานาน
ใครๆก็รู้ว่าฉันเป็นนักวิ่งของหมู่บ้าน
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วตั้งแต่
เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของฉัน

มันอาจจะเป็นข้อแก้ตัวของฉันก็ได้นะ
ตอนนี้ฉันไม่เหลือความเป็นนักวิ่งเลย
ทั้งๆที่มันเคยเป็นเหมือนยาเสพติดของฉัน
แต่ตอนนี้ฉันกลับมาติดคอมอย่างมาก

ก่อนหน้านี้ฉันได้แต่ใช้มันอย่างเดียว
ไม่รู้วิธีดูแลรักษาเวลามีปัญหาทีไร
ฉันต้องยกไปที่ร้านทุกทีไป
ซึ่งมันเป็นการสิ้นเปลืองเกินไป

ตอนหลังฉันหันมาอ่านตำราและ
พยายามที่จะแก้ไขมันจนแทบจะไม่ได้นอน
และเขาคนดีคนนี้ของฉันนี่แหละ
ที่เห็นความตั้งใจของฉันจริงๆ

เขาช่วยเหลือฉันหลายอย่างและมากมาย
สำหรับคนอย่างฉันที่ไม่เคยได้รับอะไรจากใคร
นอกจากว่าต้องดิ้นรนหาด้วยตัวเอง
และเป็นฝ่ายให้มากกว่าที่จะเป็นฝ่ายรับ

คนแบบนี้ยังมีอีกหรือฉันถามตัวเอง
เพราะว่าฉันต้องดิ้นรนต่อสู้ด้วยตัวเอง
ทุกอย่างที่ได้มาฉันต้องใช้ทั้งสมอง
และแรงงานทุกอย่างที่สามารถทำให้ฉันได้มันมา

ฉันรู้จักแต่คำว่าให้และให้เสมอมา
ฉันไม่เคยได้รับอะไรมาอย่างง่ายดายเลย
แม้แต่คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเหนิดฉัน
ฉันเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้ว่าการเป็นผู้รับเป็นอย่างไร

ฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะต้องทำใจให้ได้
และฉันจะดูแลเขาอย่างดีถึงแม้ว่า
วัยของเราจะแตกต่างกันแค่สิบห้าปี
ฉันจะต้องปรับตัวเข้ากับเขาให้ได้

ฉันดูทีวีรายการหนึ่งเขาบอกว่า
เป็นเพราะอายุที่ห่างกันถึง 11 ปี
จึงทำให้ต้องเลิกรากันไปด้วยความคิด
ที่ไม่ตรงกันฉันเข้าใจนะเพราะว่าเขายังเด็กอยู่

เขายังอยู่ในวัยรุ่นต้องการเรียนรู้อะไรอีกมากมาย
แต่เมื่อต้องมาเป็นแม่บ้านตั้งแต่อายุยังน้อย
เขาข้ามชีวิตวัยรุ่นมาเป็นผู้ใหญ่
ซึ่งชีวิตช่วงวัยรุ่นเป็นอะไรที่แตกต่างกันมาก

เหมือนเขากระโดดข้ามสิ่งนั้นมา
และเมื่อเขามองลงไปเขาคงเสียดายเวลา
ที่ผ่านมาซึ่งเขาไม่ได้ใช้ชีวิตในช่วงนั้น
เหมือนเหตุการณ์ที่ฉันเคยได้รับรู้มา

มีคนคนนึงซึ่งมีอาชีพที่น่านับถือ
เขาได้มีโอกาสได้เจอคนคนนึงที่คิดว่าใช่
เขาจึงไขว่คว้ามันไว้เพราะว่ากลัวที่จะหลุดมือไป
แต่พอเขาใช้ชีวิตได้สักระยะนึงเขาถึงรู้ว่า

มันไม่ใช่เขาทำเวลาส่วนหนึ่งของชีวิต
ขาดหายไปเขาไม่ได้ทำในสิ่งที่คนอื่นเขาทำ
เพราะเขากระโดดข้ามมันมาเขาโหยหา
ในสิ่งเหล่านั้นเขาจึงตัดสินใจแยกจากกัน

ทั้งที่เขาไม่มีปัญหาและยังรักกันอยู่
เหตผลก็คือเขายังใช้ชีวิตไม่คุ้ม
ยังมีอีกหลายอย่างที่เขาอยากทำ
แต่เขาไม่ได้ทำมันมันเป็นเรื่องที่

คนที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้จะไม่เข้าใจ
มีอะไรอีกมากมายในชีวิตที่เราไม่เคยได้รู้จัก
มีอะไรอีกมากมายที่เราโหยหาจากมัน
อยากจะให้หลายคนเข้าใจว่าบางครั้ง

การที่คนเราแยกจากกันเพราะเหตุผลหลายอย่าง
ทั้งที่เรามองภายนอกว่าเขาเหมาะสมกัน
แต่เขามีเหตุผลที่เขาไม่สามารถบอกใครได้
ว่าเพราะอะไรเขาทั้งสองต้องแยกทางกัน

12 มีนาคม 2547 20:04 น.