3 กันยายน 2547 04:25 น.
ฉันเอง
ค่าว่า เธอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและเทอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณเขียนคำนี้มันไม่ผิดกฎหมายหรอกค่ะ
ถึงมันจะเป็นจินตนการของคุณก็ตามเถอะค่ะ
ดิฉันยังนึกถึงจินตนการไม่ได้เลยว่าทำไมต้องเป็นเทอ
ถ้าดิฉันทำให้คุณไม่ชอบก็ขอโทษด้วยค่ะ
แต่ถ้าเป็นไปได้ดิฉันคิดว่าคุณควรจะเขียนให้ถูกต้อง
เผอิญดิฉันอ่านแล้วมันอาจจะขัดตาไปหน่อยนึง
ถ้าคุณไม่ชอบก็ไม่เป็นอะไรค่ะต้องขอโทษด้วยค่ะ
แต่นี้จะมีแต่คำว่า เท้อเทอเทอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
1 กันยายน 2547 19:31 น.
ฉันเอง
เพื่อนรุ่นพี่ของฉันเขาไปทำงานแถวหาดจอมเทียน
และเขามีเตียงอีกเตียงว่างเขาจึงชวนฉันไปเที่ยว
เพื่อนมันทรยศทิ้งฉันเอาไว้คนเดียวฉันยังแปลกใจ
ปรกติฉันก็เป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบอยู่แล้ว
แต่ครั้งนี้มันทำเกินไปสักหน่อยถ้าเป็นแบบนี้
ฉันคงไม่ไปหรอกนะที่พักเขาใหญ่โตแต่มันก็
แบ่งเป็นระดับนะ ที่ฉันพักมันเป็นแบบประหยัด
ฉันแสนจะเบื่อหน่ายยังดีที่มีสระว่ายน้ำนะ
ไม่อย่างนั้นฉันคงจะไม่มีอะไรให้ทำเลยนะ
ไปอยู่ต่างถิ่นและอยู่คนเดียวฉันก็เลยตระเวณไปทั่ว
ที่ไหนที่มันน่าสนใจฉันเดินซอกแซกไปหมด
ฉันว่าฉันสำรวจหนทางมากกว่ายามที่นั่นเสียอีกนะ
พอฉันลงสระว่ายน้ำมีคนมาถามอีกว่าฉันพักห้องไหน
เขาคงเห็นฉันตัวดำหละมั้งเขาถึงคิดไปอีกอย่างนึง
คนเราชอบตัดสินใจจากรูปลักษณ์ภายนอกกัน
ฉันได้ว่ายน้ำเสียชุ่มใจหลังจากไม่ได้ว่ายมานาน
สระ 50 เมตร มันคือสวรรค์ของฉันเลยหละ
แต่เชื่อไหมฉันไม่ได้ลงไปเล่นน้ำทะเลเลยนะ
เพราะว่าน้ำในทะเลค่อนข้างจะไม่สอาดและน่ากลัว
ฉันได้แต่เดินเลียบชายทะเลไปสำรวจสถานที่
นั่นคือเวลากลางวันที่ฉันทำแก้เหงาได้แต่พอกลางคืน
ความเหงามันเข้ามาครอบงำจนฉันหนาวยะเยือก
ฉันนั่งดื่มเบียร์คนเดียวที่ชายทะเลพร้อมน้ำตา
ถ้ามีคนรู้ใจสักคนมาอยู่เคียงข้างฉันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก
เหตุการณ์มันผ่านมาแล้วแต่มันก็ยังไม่ลืมนะ
ทำไมเพื่อนมันทำกับเราอย่างนี้ได้อย่างไรกันนะ
ก็ดีที่ฉันได้เรียนรู้นิสัยและสันดานเพื่อนของฉัน
มันคงจะไม่แรงไปหรอกนะสำหรับคำพูดคำนี้
1 กันยายน 2547 16:30 น.
ฉันเอง
ตื้นตันใจมากเลยค่ะที่เพื่อนๆแวะมาทักทายกันค่ะ
ปรกติแล้วตัวเองเป็นคนที่มีเพื่อนไม่มากค่ะ
แต่จะมีเพื่อนในโลกไซเบอร์นี้เป็นส่วนใหญ่ค่ะ
คุยๆ กันไปบางคนก็มีจุดประสงค์ไม่ค่อยดี
ไม่ใช่ในเวบนี้นะคะดิฉันคิดว่าหลายคนคงจะเจอะเจอ
เหมือนอย่างดิฉันเคยเจอมาแล้วค่ะดิฉันก็เลยเลิกคุยด้วย
ดิฉันเป็นคนรักการอ่านและการเขียนเป็นชีวิตจิตใจ
บางครั้งเรื่องบางเรื่องทำให้ฉันยิ้มได้และย้อนกลับไปอ่านใหม่
เรื่องที่ฉันชอบจะเป็นเรื่องสัตว์หรือว่าเรื่องเด็กๆ
ดิฉันเป็นคนหลากหลายค่ะ ชอบเรื่องฆาตรกรลึกลับ
เรื่องความจริงของคนอีกหลากหลายที่ด้อยโอกาส
ยังมีคนที่ด้อยโอกาสกว่าดิฉันอีกเยอะค่ะ
ดิฉันอยากทำอะไรเพื่อพวกนี้บ้างแต่ดิฉันไม่มีกำลัง
พอที่จะช่วยเหลือได้เต็มที่ทำเท่าที่สามัญสำนึกของฉันจะมี
มีคนเคยมาชอวนดิฉันไปทำงานที่ผิดกฎหมาย
ดิฉันปฎิเสธทันทีถึงแม้จะมีเงินมากองตรงหน้า
ดิฉันไม่ต้องการให้คนอีกจำนวนมากมายต้องมาหลงผิด
และงานแบบนี้มันได้เงินง่ายและมันก็ไปง่ายอีกอย่างนึง
มันไม่คุ้มกันเลยนะคะกับการที่จะแลกกับชีวิตที่อิสระ
มีเงินแต่ไปไหนมาไหนไม่ได้และไม่รู้จะถึงวันประหารเมื่อไร
ดิฉันไม่ต้องการได้เงินมาจากความหายนะของผู้อื่นค่ะ
1 กันยายน 2547 06:20 น.
ฉันเอง
ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณที่มีเวบนี่ทำให้ฉันมีเพื่อนขึ้นอีก
ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันก็ตาม
แต่ความรู้สึกในใจรู้สึกมีความผูกพันค่ะ
ฉันอ่านหนังสือแทบจะทุกประเภทก็ว่าได้
เพราะว่าการอ่านหนังสือจะให้อะไรกับเรามากมาย
มันอยู่ที่ว่าเราจะซึมซับเอาส่วนดีหรือไม่ดีเอาไว้
มันเป็นประสพการณ์ที่ทำให้ดิฉันรอดตัวมาจาก
การถูกข่มขืนนี่คือเรื่องจริงที่ไม่ได้ปั้นแต่งขึ้นมา
ดิฉันเคยเขียนไว้ในเรื่องของการตั้งสติ
แต่ชื่อเรื่องมันคงจะสดุดตาหรือว่าน่าอ่าน
ฉันต้องขอบคุณหนังสือเล่มนั้นที่ทำให้ฉันรอดมาได้
กว่าจะมาเป็นฉันในวันนี้ชีวิตของดิฉันผ่านความเป็นความตาย
ต้องหิวโหยเพราะไม่มีเงินซื้ออาหารกิน
ต้องทำงานตั้งแต่จำความได้เพื่อหาเงิน
ในเยาว์วัยฉันไม่เคยมีของเล่นแม้สักชิ้นนึง
ถึงอย่างไรฉันก็ขอบพระคุณคุณย่าของดิฉัน
ที่ท่านให้ดิฉันหัดทำงานตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
ท่านทำให้ดิฉันต้องต่อสู้ด้วยตัวของตัวเอง
ฉันจึงมีชีวิตจนมาถึงวันนี้ได้เสียดายแต่ว่า
ท่านเสียไปนานแล้วฉันจึงไม่มีโอกาสได้ตอบแทนท่าน
ฉันหวังว่าป่านนี้ท่านคงจะมีความสุขไปแล้ว
ยังคงเหลือตัวดิฉันต้องผเชิญอยู่กับปัญหาต่าง
เสียดายตอนที่ท่านอยู่ฉันไม่เคยได้บอกท่าน
เลยว่าฉันรักท่านมากที่สุด ถ้าท่านยังมีคุณพ่อคุณแม่
บอกรักท่านเสียเถอะค่ะก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกค่ะ
31 สิงหาคม 2547 06:08 น.
ฉันเอง
วันนี้วันที่ 1 สิงหาคมแล้วสินะ
ฉันเฝ้ารอให้ถึงเดือนตุลาคมเสียทีนึง
เขาต้องเดินทางบ่อยและแผลที่ผ่าตัดยังไม่หาย
ฉันไม่อยากให้เขาเดินทางไกลเพราะว่า...
ตัวเขาเองสุขภาพไม่ค่อยดีอยู่การเดินทางบ่อยๆ
ทำให้เขายังไม่หายเสียทีนึงมันถึงเวลาแล้วนะ
ที่เขาจะได้พักผ่อนเสียทีนึงฉันกำลังเฝ้ารอวันนั้นอยู่
ฉันยังงงในบางครั้งว่าเขามาชอบฉันเพราะอะไรหรือ
คำตอบที่ฉันได้รับก็คือการที่ฉันเป็นที่มีความมุมานะ
ฉันเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือ หนังสือคอมของฉันมีเยอะ
เท่าที่กำลังของฉันจะซื้อมันได้ เล่มไหนก็น่าอ่านไปหมด
เวลาเข้าไปในร้านหนังสือฉันเหมือนอยู่ในภวังค์
หนังสือทำให้ฉันได้รู้อะไรอีกเยอะแยะมากมาย
บางทีมันก็มีเทคนิคบางอย่างที่ฉันไม่รู้มาก่อน
ฉันเคยมีเพื่อนที่เขาเก่งเรื่องคอมเขาไม่บอกอะไรเลย
ทำไมเขาต้องหวงวิชาไว้อย่างนั้นก็ไม่รู้นะ
เขาคงจะลาจากโลกไปพร้อมกับความรู้ที่เขามีอยู่ น่าเสียดายนะ
หน้าส่วนตัว
1304
