29 สิงหาคม 2547 18:59 น.

คถณโรเบิรท์

ฉันเอง

คุณรู้ไหมว่าคุณทำให้ดิฉันเสียความรู้สึกมาก และค่อนข้างเครียดพอสมควรค่ะ คุณอย่าลืมนะคะว่าคอมทางบ้านเราและต่างชาติมันต่างกันค่ะ  ดิฉันเป็นผู้สูงอาวุโวแล้วและการเรียนประกอบและซ่อมคอมเป็นเรื่องของผู้ชาย ดิฉันไม่มีความรู้พื้นฐานมาก่อน  ดิฉันพยายามที่จะทำให้ได้สุดความสามารถ และดิฉันก็เคยทำให้คนหลายคนโดยไม่คิดเงิน  เพราะตัวเองต้องการประสพการณ์  ดิฉันไม่ได้ต้องการยึดเป็นอาชีพแต่เป็นเพราะว่าดิฉันมีฐานะยากจน  กว่าจะเก็บเงินซื้อได้ต้องใช้เวลานาน  เมื่อซื้อมาใช้แล้วมีปัญหา ดิฉันต้องยกไปทางร้านต้องเสียเงินค่ารถไปกลับ  ค่อนข้างแพงสำหรับคนจนอย่างดิฉัน  อีกอย่างตัวเองต้องการเรียนรู้ด้วยว่าอะไรเกิดขึ้นกับคอมของดิฉัน    1 ปีที่ผ่านมาดิฉันไม่เคยต้องยกเคสไปที่ร้านเลยค่ะ เพราะว่าตอนนี้ทางร้านเขารับประกันแค่ 1 ปีเท่านั้นเอง หลังจากนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นดิฉันต้องเสียเงินเอง  ดิฉันตัวคนเดียวไม่มีใครมาแชร์ค่าใช้จ่ายค่ะ  กรุณามองคนในแง่ดีด้วยค่ะ ถ้าอย่างไรติดต่อทางเมล์ได้นะคะ ต้องการเพื่อนไม่ใช่ต้องการศัตรูค่ะ				
29 สิงหาคม 2547 15:08 น.

ถึงคุณโรเบิรดท์ทิงนานอยค่ะ

ฉันเอง

เรื่องที่ดิฉันแนะนำคุณไปนั้น มันได้ผลมากค่ะเพราะว่าของดิฉันเห็นผลมาแล้ว อีกอย่างไม่ทราบว่าคุณใช้เนทของอะไรคะ ดิฉันใช้ของ e15d ซึ่งมันเป็นแบบใช้ได้ 24 ชม เมื่อก่อนตอนยังไม่ได้ใช้โดนตัดบ่อยค่ะ เพราะว่าบางครั้งเดินไปซื้อของกลับมาต้องต่อใม่  คุณต้องดู isp ที่คุณใช้ด้วยนะคะ ถึงแม้ว่าดิฉันจะมีความรู้ไม่มากนัก แต่ดิฉันก็สอนคนที่เป็นอาจารย์ทางด้านสัญญาณดาวเทียมมาแล้วค่ะ ดิฉันทดลองทุกอย่างกับตัวเอง  ก่อนที่จะไปบอกใครๆ ไม่อย่างนั้นไม่กล้าพูดหรอกค่ะ ดิฉันเป็นคนตรงไปตรงมา  จะให้ไปนั่งสาบาญหรือโกหกใครต่อใครดิฉันทำไม่ได้ค่ะ  กรุณามองและคิดถึงดิฉันในด้านใหม่ ดิฉันคิดว่าที่นี่มีเพื่อนแต่ถ้าหากว่าเพื่อนเป็นอย่างนี้ดิฉันเสียใจค่ะ ดิฉันไม่เคยที่จะโอ้อวดความรู้อะไรเพราะถ้ามีแต่ปคำพูด แต่ไม่ได้ลงมือทำดิฉันไม่เคยเป็นอย่างนั้นอีกค่ะ ดิฉันจะเข้ามาอีกครั้งถ้าดิฉันเจอคำพูดอย่างคุณอีก ดิฉันคงจะต้องลาออกจากเวบนี้แล้วค่ะ  บอกตามตรงว่าเสียดายความรู้สึกค่ะ				
29 สิงหาคม 2547 14:54 น.

ไม่มีใครรู้

ฉันเอง

ทุกวันนี้ฉันทำงานที่บ้านไม่ได้ทำนอกบ้านเหมือนแต่ก่อน
เพราะว่าตั้งแต่ฟองสบู่แตกครั้งที่แล้วทำให้ฉันตกงาน
ฉันอายุมากกว่าเกินทีใครเขาจะมารับฉันเข้าทำงาน
ฉันจึงทำงานที่บ้านเพื่อที่ประทังชีวิตให้อยู่รอดไป

ฉันไม่ใช่คนสิ้นคิดหรอกนะ แต่ฉันเคยดิ้นรนมาแล้ว
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งมัดตัวฉันมากขึ้น ฉันใช้ชีวิตอย่างสมถะเรียบง่าย
หลายคนบอกว่าฉันสบายไม่ต้องทำงานอะไรเลย 
พวกเขาเหล่านี้ไม่รู้หรอกนะว่าในอดีตที่ผ่านมานั้น

ฉันดิ้นรนทำงานหนักหนักไปทางสมองเสียมากกว่า
ฉันเคยเป็นคนที่วางแบบแผนของฉันไว้เลยต้องเป็นอย่างไร
แต่ ณ วันนี้เมื่อแพแตกขึ้นมาฉันก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์
ใครจะพูดหรือคิดอย่างไรฉันไม่สนใจหรอกนะ เพียงแต่ว่าฉันขออย่างเดียว

ขอให้คนที่รักฉันเข้าใจฉันอย่างนี้ก็เพียงพอแล้วนะสำหรับฉัน
ถ้าเรามัวไปแคร์คำพูดของคนอื่น ชีวิตของเราจะเป็นอย่างไร
เวลาเราไม่มีเงินไม่มีข้าวกิน เขามาช่วยเหลือเราหรือก็เปล่า
สถานการณ์มันบีบบังคับ ชีวิตใครก็ชีวิตมัน แต่ฉันก็มีข้อยกเว้นนะ

ถ้าคนนั้นดีกับฉันและมีความจริงใจฉันก็พร้อมที่จะเป็นเพื่อนสนิท				
29 สิงหาคม 2547 14:39 น.

วันนี้ต่างกลับวันนั้น

ฉันเอง

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วฉันปวดอย่างหนักมากเลยนะ
จนคิดว่าตัวเองคงจะไม่มีชีวิตรอดมาได้ถึงวันนี้
ขอบคุณอะไรก็ตามที่ยังทำให้ฉันยังมีชีวิตอยู่
ฉันต้องต่อสู้กับมันอย่างหนักกว่าจะชนะมันได้

วันนี้ฉันดูดีขึ้นแต่ไม่รู้ว่าวันไหนมันจะกลับมาหาอีก
ความเครียดทำให้เป็นโรคมะเร็งในกระเพาะ
ฉันพยายามที่จะสลัดมันทิ้งไปแต่มันก็ดื้อด้านนะ
ขอเวลาให้ฉันยังมีลมหายใจอยู่สักพักนึงแล้วกัน

เพื่อที่ว่าฉันจะได้ดูแลตัวเองและดูแลเขาของฉัน
เพราะว่าหน้าที่การงานทำให้เขาไม่สามารถมาหาฉันได้
ฉันเข้าใจดีว่าหน้าที่ก็คือหน้าที่เขาอาจจะไม่ใช่คนที่สมบูรณ์แบบ
แต่โดยรวมแล้วเขาก็เป็นคนดีคนนึงซึ่งฉันต้องปรับตัวเข้าหาเขา

อายุระหว่างเรา 2 คน ห่างกันแค่ 15 ปี ซึ่งมันไม่เป็นปัญหา
เพราะเขาดีกับฉันเสมอต้นเสมอปลาย เป็นห่วงฉัน
ฉันเข้าใจนะถ้าฉันไม่เข้าใจชีวิตคงจะล่มสลายไปแล้ว
ฉันไม่เคยเข้าไปวุ่นวายหรือบงการชีวิตของเขา
เขาก็ต้องการความเป็นส่วนตัวเหมือนกับที่ฉันต้องการ

ทุกคนต้องการความเป็นส่วนตัว อย่าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขา
นี่คือสิ่งที่ฉันทำตลอด 1 ปีที่ผ่านมา และเขาก็ไม่เคยเข้ามาวุ่ยวายกับฉัน
สิ่งไหนที่ฉันทำได้ฉันก็ทำแต่อย่ามาบังคับชีวิตของฉันเด็ดขาด
เพราะว่าชีวิตนี้เป็นของฉัน และชีวิตเขาก็เป็นของเขา				
29 สิงหาคม 2547 13:58 น.

ถึงคุณโรเบิรดท์ทิงนานอยค่ะและผู้หญิงไร้เงาด้วยค่ะ

ฉันเอง

คุณเป็นคนที่มีจิตวิทยาดีมากนะคะ 
สังเกตุว่าคุณจะไปให้กำลังใจกับคนหลายคน
ดิฉันว่าสิ่งนี้ดีนะคะทำให้คนเขียนมีกำลังใจ
อยากบอกให้คนที่เข้ามาอ่านเขียนอะไรมาบ้าง

สัก2-3 ประโยคเท่านี้คนที่เขียนเขาจะรู้สึกว่า
เขายังมีเพื่อนอยู่ในโลกไซเบอร์นี้นะไม่ได้โดดเดี่ยว
อีกอย่างที่ความคิดคล้ายๆกันนะคะระหว่างคำว่า เทอ
เจอมามากเลยไม่อยากอ่านเสียความรู้สึกค่ะ

สำหรับอีกคนนึงที่อดจะกล่าวถึงไม่ได้เลยคือ
คุณผู้หญิงไร้เงาค่ะ ที่ยังคงเสมอต้นเสมอปลายค่ะ
ช่วงที่ดิฉันไม่ค่อยได้เข้ามาเป็นเพราะว่าไม่สบาย
และดิฉันยังต้องหาข้อมูลทางด้านคอมด้วยค่ะ

เพราะว่าดิฉันไปเรียนการซ่อมคอมค่ะ
แต่การเรียนนั้นเป็นไปอย่างเร่งรัดค่ะ
ต้องพยายามทำการบ้านเอาเองค่ะ
ดิฉันจึงมักเข้าเวบที่เกี่ยวกับคอมเสียเยอะค่ะ

เพราะว่าสิ่งที่ดิฉันเรียนรู้มานั้นมันน้อยนัก
มีอะไรอีกหลายอย่างที่ดิฉันไม่สามารเรียนรู้
ไม่ได้ต้องการเก่งอะไรเลยค่ะเพียงแต่มีความรุสึกว่า
อยากทำเครื่องของตัวเองให้เป็นค่ะ และอีกอย่างนึง

เวลามีใครมาถามถ้าดิฉันรู้จะบอกให้และทำให้
แต่หลายคนคงไม่เชื่อฝีมือผู้หญิงค่ะ
หลายคนกลัวเครื่องพังแต่สำหรับดิฉันแล้ว
กล้าได้กล้าเสียกล้าทำ ถ้าต้องการให้ทำค่ะ

ฝากถามถึงคุณโรเบิรท์หน่อยค่ะได้ผลไหมคะ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฉันเอง
Lovings  ฉันเอง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฉันเอง
Lovings  ฉันเอง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฉันเอง
Lovings  ฉันเอง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงฉันเอง