25 ตุลาคม 2548 04:49 น.
ฉันทะโส
เจ้านายครับ ปรับความคิด สักนิดหน่อย
ข้าผู้น้อย ด้อยปัญญา หาเหตุผล
ในความคิด ของเจ้านาย ไม่คล้ายคน
มันวกวน จนปัญญา หาความจริง
เจ้านายเคย เอ่ยวาจา กับข้าไว้
ว่าจะให้... ในปีนี้ ดีใจยิ่ง
เร่งทำงาน นานหนัก ไม่พักพิง
ทำทุกสิ่ง แม้งานนาย ไม่เข้าที
เจ้านายจ๋า เสียงว่าวอน คำอ่อนหวาน
เพื่อนร่วมงาน ผู้หญิงสาว สวยสดศรี
ถ้าให้หนู ปีนี้นะ คงจะดี
เพราะงานที่ หนูทำนี้ ดีกว่ามัน
เจ้านายรับ คำว่าวอน เสียงอ่อนหวาน
ก็ทำการ จับผิด กีดกันฉัน
งานของเจ้า ที่ทำนี้ ดีไม่ทัน
เรื่องสองขั้น คงให้หนู ผู้งาน(รูปร่าง,หน้าตา,ขาว,สวย) ดี
24 ตุลาคม 2548 02:02 น.
ฉันทะโส
อันตัวฉัน รักใคร รักจริงจริง
รักแล้วทิ้ง ไม่เคยมี ที่ตัวฉัน
มีแต่หา รักเพิ่ม เติมทุกวัน
เพราะรักนั้น ให้ฉันสุข เลยทุกที
อันความรัก มักจะพา ให้ใจฝัน
หากรักนั้น คือรักอย่าง สุขขี
ถ้าความรัก คือความสุข ทุกนาที
ฉันขอมี รักสักครั้ง อย่างสุขใจ
อันความสุข จากความรัก ชักไม่แน่
สุขแท้ๆ หาได้ จากที่ไหน
หาได้จาก คนที่รัก หรือจากใคร
หรือจากใจ ของตน คนรักกัน
อันความทุกข์ จากความรัก หนักหรือไม่
หนักแค่ไหน ใครนึกออก จงบอกฉัน
ว่าความรัก ที่มีคู่ อยู่ทุกวัน
ว่ารักนั้น ทุกข์หนักไหม ใครบอกที
6 ตุลาคม 2548 06:30 น.
ฉันทะโส
จรวด ดาวเทียม น่าซ่าน่าสนุก
พากันบุก อวกาศ น่าหวาดเสียว
ไปเที่ยวท่อง ฟากฟ้า พา กราวเกรียว
สักประเดี๋ยว คงถึง ซึ่งดารา
คอมพิวเตอร์ อีเมล โทรศัพท์
ก็ได้รับ เห็นทั้งภาพ คาบภาษา
จะอยู่ไกล ไม่หวั่นไหว ในอุรา
แป็ปเดียวมา คุยกัน ฉันกับเธอ
โทรทัศน์ พัดลมอยู่ คู่ตู้เย็น
ก็ไม่เป็นปัญหา มาเสนอ
กินอิ่มท้อง อิ่มตา พาละเมอ
สุขจริงเออ มีเครื่องใช้ อยู่ในเรือน
ทั้งรถยนต์ มอเตอร์ไซด์ พาไปเที่ยว
ไม่เคยเกี่ยว อยากไปไหน ได้เลยเพื่อน
ไปได้ไกล ทุกที่ ไม่แชเชือน
ไม่ลืมเลือน ความสนุก สุขอุรา
ทุกสิ่งสรรพ สร้างขึ้น จากมนุษย์
ผู้เป็นสุด ยอดสมอง ต้องศึกษา
สิ่งอำนวย ความสะดวก ต่างนานา
เป็นสิ่งพา คนเรา ก้าวไปไกล
ควรหันกลับ สักนิด เถิดมิตรเอ๋ย
ถ้ามัวเชย ชมชื่น อื่นอื่นไหน
หันมาคิด พัฒนา ด้านจิตใจ
จะยิ่งใหญ่ สุดโลกา ว่าไหมเอย.
1 ตุลาคม 2548 07:58 น.
ฉันทะโส
สวมเสื้อผ้า ถ้าพอดี ที่ร่างกาย
เราสบาย สวยงามตา น่าชมเหลือ
สวมเสื้อผ้า ถ้าใหญ่อยู่ ดูเหลือเฟือ
รุ่มร่ามเหลือ เมื่อย่างกราย ไม่น่าดู
สวมเสื้อผ้า ขนาดเด็ก เล็กเกินไป
เป็นผู้ใหญ่ ก็คงคับ อับเหลือสู้
ร่างกายเรา เอาอย่างไร ให้คงรู้
เราคือผู้ กำหนดได้ ให้เราเอง
สวมรองเท้า เอาพอดี กับที่เท้า
สบายเบา เราก็ ขอเดินเก่ง
สวมรองเท้า หลวมเกินไป ใหญ่โคลงเคลง
คงไม่เก่ง ไม่ถนัด ขัดเรื่องเดิน
สวมรองเท้า คู่เล็กนัก มักบีบเท้า
เจ็บไม่เบา ไม่สะดวก เมื่อเดินเหิน
เท้าของเรา เอาอย่างไร ให้เพลิดเพลิน
เพราะการเดินต้องใช้เท้า เราอยู่ดี
รินน้ำดื่ม มากเกินไป ได้ล้นแก้ว
ดื่มเสร็จแล้ว ยังเหลือ เกินเต็มที่
รินน้ำดื่ม น้อยเกินไป ไม่พอดี
ดื่มเต็มที่ ยังไม่พอ ต้องขอเอา
รินน้ำดื่ม พอดีให้ ไม่เหลือทิ้ง
พอดื่มจริง ไม่หกเปรอะ เลอะเทอะเขา
การดื่มน้ำ จะพอดี อยู่ที่เรา
ให้ดื่มเอา เท่าต้องการ นั้นก็พอ
เสียงพูดดัง ฟังเกิน ไม่เพลินหู
คนที่อยู่ ใกล้พวก หนวกหูหนอ
หากพูดค่อย เกินไป ยินไม่พอ
พรรคพวกรอ ฟังอยู่ หูไม่ดี
พูดพอดี มีคนฟัง ไม่ดังนัก
มีคนรัก หากพูดได้ ไม่เสียดสี
อันคำพูด หากพูดเฟื่อง เรื่องดีดี
เป็นสุขศรี ที่ผู้ฟัง ทั้งทุกคน
รับประทาน อาหารด้อย น้อยเกินไป
จนทำให้ กายอ่อนแอ แลสับสน
รับประทาน อาหารมาก เกินอยากตน
อึดอัดทน จนอ้วนหนัก จักหมดแรง
รับประทาน กันพอดี มีคุณค่า
จะนำพา กายาให้ ได้เข้มแข็ง
รับประทาน วิปริต ผิดสำแดง
ถ้าจะแข่ง รับประทาน นั้นไม่ควร
เกิดเป็นคน จนหรือมี ที่สำคัญ
ขอทุกวัน ท่านทำดี ให้ถี่ถ้วน
คนทำดี ไม่มีดี พอสมควร
มีแต่ดี ครบถ้วน ที่ทำดี
คนทำชั่ว ชั่วพอดี มีหรือไม่
ชั่วอย่างไร ก็คือชั่ว ไร้ศักดิ์ศรี
เป็นคนชั่ว เปลี่ยนทำชั่ว เป็นทำดี
ได้ศักดิ์ศรี เป็นคนดี ดีจริงเอย..
หน้าส่วนตัว
1364
