17 ธันวาคม 2544 11:02 น.
ฉัตรตา
ฉันอาจดูเหมือนเข้มแข็ง
อาจดูแข็งแกร่งไม่หวั่นไหว
บางครั้งมันทำให้เธอเข้าใจ
ว่าฉันไม่รู้สึกอะไรเมื่อเธอลา
แต่จริง-จริงแล้วหัวใจ
มันไร้ความรู้สึกตั้งแต่รู้ว่าเธอจะไม่มาหา
สมองพร่าเบลอภาพเธอชัดเจนอยู่ในตา
เสียงเธอตอนพูดลายิ่งย้ำให้รู้ว่าจะขาดใจ
------------------------------------------------------------------------------
สุดแรงเกิดแล้วเธอ
ฉันหมดความพยายามที่รั้งเธอไว้ได้
เมื่อเธอดึงดันว่าฉันไม่มีความสำคัญอันใด
ประโยชน์อะไร..กับการขังเธอไว้กับภาพของเรา
ไปเถอะไป
ถ้าคนตรงนี้ให้ความสุขเธอได้ไม่เท่าเขา
ฉันก็มองไม่เห็นเหตุผลที่จะทนกับคนไม่เห็นค่าเรา
ไปมีความสุขกับเขาแล้วทิ้งภาพวันร้าวๆของเราไปเถอะเธอ
หน้าส่วนตัว
515
