25 เมษายน 2551 01:03 น.
จ่าน้อย
อันตัวฉันนั้นมันคนต้อยต่ำ
ร่างก็ดำซ้ำด้อยการศึกษา
แม่ให้เรียนฉันก็เล่นไม่นำพา
หญิงก็มาตีจากพรากฉันไป
เพิ่งจะเห็นคุณค่าวิชาคณิต
บวกเลจผิดคูณหารวานขานไข
เป็นเลเบอร์แบกหามตามสไตย์
ใช้ร่างการเป็นประโยชน์ไม่โทษใคร
เมื่อตอนเล็กไม่พากเพียรรีบเขียนอ่าน
ให้แตกฉานในตำราวิชาไข
ทั้งที่ครูก็เฝ้าด่าให้ตั้งใจ
เมื่อเติบใหญ่ใช้วิชารักษาตน
ถ้าเชื่อครูเรียนรู้อย่างขยัน
ถึงทุกวันได้ดีมีอีกหน
จะรีบเร่งเรียนรู้เชื่อครูตน
ชีวิตหม่นคงสดใสวัยชรา
23 เมษายน 2551 13:52 น.
จ่าน้อย
แว่วแว่วเสียงสำเนียงเสียงไพเราะ
อยูริมป่าละเมาะข้างบ้านฉัน
นกตัวน้อยมาเป็นคู่ดูแลกัน
ร้องเสียงหวานปานน้ำผึ้งซึ้งใจเรา
มีลูกน้อยสองตัวครอบครัวสุข
ไม่มีทุกข์ร้อนใจอันใดเล่า
พาลูกน้อยหัดบินอยู่ไวไว
ดูสดใสเริงร่าน่ารักจัง
อีกไม่นานเจ้าคงจะเติบใหญ่
เจ้าจะได้หาเลี้ยงตัวดังแม่หวัง
วันเวลาผ่านไปให้ระวัง
พ่อแม่หวังให้ได้ดีเมื่อแยกไป
เปรียบเสมือนคนเราเฝ้าห่วงลูก
ผิดหรือถูกลูกเรานั้นยิ่งใหญ่
รักและห่วงหวงลูกเราดั่งดวงใจ
รักมิคลายคอยดูแลไม่แพ้กัน
19 เมษายน 2551 17:31 น.
จ่าน้อย
เล่นดนตรีร้องเพลงที่ในท์คลับ
ไม่ยอมกลับบ้านเรือนที่อาศัย
ผลการเรียนเริ่มตกต่ำเราช้ำใจ
เพราะเหตุใดฉันก็รู้ครูก็เตือน
หญิงคนหนึ่งเวียนเข้ามาในชีวิต
ต่างอุทิศห่วงใยเสมอเหมือน
รักแรกรุ่นต่างไม่ฟังพ่อแม่เตือน
ส่วนเรื่องเรียนช่างมันฉันไม่แคร์
แล้ววันหนึ่งครูถาวรเรียกไปพบ
เรียนไม่ครบหลายวิชาให้รีบแก้
ให้รีบซ่อมรีบแก้ ร ย่างอแง
ถ้าไม่แก้เรียนไม่จบวันครบเทรอม
เหมือนมีสายฟ้าฟาดคาดไม่ถึง
เฝ้ารำพึงถึงวันที่ครูเสริม
โดนรีทายออกจากเรียนไม่ครบเทรอม
หญิงก็เริ่มตีจากพรากเราไป
17 เมษายน 2551 16:17 น.
จ่าน้อย
เมื่อยังเล็กไม่พากเพียรรีบเรียนรู้
ไม่คิดสู้ตั้งใจเรียนเพียรขยัน
เมื่อเติบใหญ่จะหาวิชาจากใหนกัน
ไม่มุ่งมั่นรีบเรียนรู้ปูทางเดิน
นริศเขาคิดดีถึงเรียนเก่ง
ส่วนเจ้าเบ็งเป็นทนายไม่ห่างเหิน
วรรณวิสาคนตัวเล็กร่วมทางเดิน
ร่วมเผชิญเป็นคู่ค้ำชูกัน
เอนก ปราณวลี เพื่อนร่วมห้อง
ต่างหมายปองเป็นครูรีบขยัน
ทั้งสามเราเรียน วค. มาด้วยกัน
สองคนนั้นเขาเรียนจบกันครบเทรอม
ส่วนเรานี่เรียนก็เก่งร้องเพลงเพราะ
จึงบอกพ่อลูกขอหารายได้เสริม
ทั้งเรียนไปร้องไปได้ค่าเทรอม
เป็นที่เริ่มความแปรผันชีวันเรา
ฯลฯ
16 เมษายน 2551 07:28 น.
จ่าน้อย
เล่นสงกรานต์ที่บ้านเก่าเขาสนุก
ไม่มีทุกข์เบิกบานสำราญจิต
พร้อมเพื่อนฝุงมิตรสหายรวมญาติมิตร
เราหมดสิทธิจะได้เล่นเช่นที่เคย
บริการรถราตามหน้าที่
มิให้มีอุบัติภัยมากรายใกล้
เห็นเขาเล่นแล้วเราก็สบายใจ
ถึงอย่างไรก็อยากไปใคร่ขอพร
พ่อแม่อยู่ทางบ้านเฝ้าขานหา
โอ้แม่จ๋าลูกติดงานตามหน้าที่
บริการประชาชนให้อยู่ดี
หมดหน้าที่จะรีบกลับมาขอพร
หน้าส่วนตัว
1221
