30 พฤษภาคม 2551 15:31 น.

ประชาธิปไตย

จ่าน้อย

ประชาธิปไตยเริ่มผลิดอก
เริ่มจะงอกเป็นปุ่มกลางถนน
ประชาชนที่รักชาติทั่วทุกคน
เดินเวียนวนบนทางสร้างริ้วรอย

ที่ผ่านมาเขาว่าแค่หลอกหลอก
คนเขาบอกว่าไม่จริงแม้แต่น้อย
ประชาชนถูกหลอกใช้แล้วสวมรอย
คนส่วนน้อนปล้นชาติปล้นแผ่นดิน

มาช่วยเดินรณรงให้คงไว้
มาร่วมใจกอบกู้ชูท้องถิ่น
ให้ลูกหลานของเรามีที่กิน
อย่าให้สิ้นแผ่นดินถิ่นไทยเรา

เมืองไทยนี้คนดีมีอีกมาก
คนที่อยากปกป้องบ้านเมืองเขา
มาร่วมป้องอธิปไตยของไทยเรา
อย่าให้เขามาเหยียบย่ำทำลายไทย				
27 พฤษภาคม 2551 03:36 น.

นักการเมือง(...เน่า)

จ่าน้อย

บ้านเมืองเราวุ่นวายเพราะใครนี่
คิดให้ดีก่อนทำให้ชาติล่ม
นักการเมืองเห็นประโยชน์ในส่วนตน
ประชาชนจนช่างมันฉันไม่แคร์

วัน วัน วันคิดแต่แก้เพื่อพวกพ้อง
ทีปากท้องของชาวบ้านไม่แยแส
จะกินแกลบกินรำฉันไม่แคร์
ขอกูแก้รัฐธรรมนูนให้อุ่นใจ				
22 พฤษภาคม 2551 03:16 น.

ลมฝน

จ่าน้อย

ลมเอยลมฝนคนแตกตื่น
เอาความชื้นมาฝากจากฟากฟ้า
ไล่ความร้อนผ่อนคลายในกายา
เมื่อฝนมาเรามีสุขทุกข์มลาย

อีกฝูงปลาเตรียมวางไข่ขยายพันธุ์
ต้นไม้นั้นแห้งเหี่ยวก็พลันหาย
เริ่มทอดยอดออกดอกเหมือนปีกลาย
ฝูงวัวควายเล่นหยอกล้อพอทำเนา

นกกระจอกตัวน้อยเล่นน้ำฝน
ต่างไซ้ขนในแอ่งหินถิ่นของเขา
เจ้าไก่ป่าร้องเพลงกลางลำเนา
กระรอกขาววิ่งซุกซนบนต้นยาง

กลุ่มชาวนาก็เริ่มเตรียมไถหว่าน
หน้าเบิกบานจะได้มีข้าวในฉาง
เอาไว้กินเหลือก็ขายใช้หนี้พลาง
สุขทุกครั้งยามฝนมาชาวนาไทย				
20 พฤษภาคม 2551 23:43 น.

มอดป่า

จ่าน้อย

ภูแลนคาป่าใหญ่นั้นใกล้หมด
แสนสลดมองไปแล้วใจหาย
ป่าเคยมีหมูป่าช้างวัวควาย
อีกมากมายมาให้เห็นเป็นบุญตา

แต่วันนี้มีนายทุนประมูลป่า
เขาเข้ามาบุกรุกทำลายหนา
ต้นไม้ใหญ่เข้าโรงเรื่อยนับคณา
แปรรูปมาขายให้เราเอาทำเรือน

ส่วนต้นเล็กตัดมาเพื่อเผาถ่าน
เขารุกรานไม่ห่วงคอยเชือดเฉือน
ต้นน้ำฃีไม่เหลือแล้วเราขอเตือน
รัฐบาลเลือนไม่แก้แย่แล้วนาย				
17 พฤษภาคม 2551 10:12 น.

พ่อแก่ แม่เฒ่า

จ่าน้อย

พ่อแก่แม่เฒ่า      จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน      เพียงเสี้ยววานของคืนวัน

ใจจริงไม่อยากจาก    เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน        ย่อมร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสาร        อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแลวัย         คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน

ไม่รักก็ไม่ว่า             เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน     คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธบึ้ง  ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องให้ยามป่วยไข้     ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน

เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่   แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล      เติบโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทำผิด         ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ        หวังติดตามช่วยอวยชัย

ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง          มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป        ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจ่าน้อย
Lovings  จ่าน้อย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจ่าน้อย
Lovings  จ่าน้อย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจ่าน้อย
Lovings  จ่าน้อย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงจ่าน้อย