16 ตุลาคม 2549 18:28 น.
จ่าจุ๊49
ขอบฟ้าจ๋าใกล้เข้ามาหน่อยได้ไหม
ใยอยู่ไกลจวบสุดท้ายปลายความฝัน
นางนวลน้อยต้องกางปีกอีกกี่วัน
กว่าความฝันที่เจ้าหวังสมดังใจ
สุดปลายทางปลายฝันนั่นคือฟ้า
แม้เหนื่อยล้าสักเพียงไหนไม่ท้อถอย
ทุกเย็นย่ำทุกค่ำเช้าเจ้าล่องลอย
นางนวลน้อยหวังเอื้อมสอยหมู่ดาวเดือน
สายลมหนาวแสงแดงร้อนสุดอ่อนล้า
แม้ปลายฟ้าลิบลับไกลอยากไปถึง
อุปสรรคยากเพียงไหนไม่พรั่นพรึง
ขอครั้งหนึ่งบินไปถึงซึ่งดวงดาว
ทะเลจ๋าใยจึงมากั้นฟ้าไว้
สงสารใจที่เฝ้าหวังบ้างเถิดหนา
นางนวลน้อยบินหงอยเหงาเคล้าน้ำตา
คงเกิดมาเพื่อไขว้คว้าความเลือนราง
หากวันหนึ่งไปถึงซึ่งปลายฟ้า
คงหรรษาสุขสดใสหาใครเหมือน
ขอบินต่อแม้ความหวังชั่งลางเลือน
ตัวข้าฯเหมือนตั้งความหวังดั่งนางนวล
แม้รู้ว่าสิ่งที่หวังชั่งริบหรี่
แต่เหมือนมีแรงดลใจอยากไปถึง
กำลังใจเคยมอบให้ยังตราตรึง
ขอบฟ้าซึ่งใครคนหนึ่งบอกยังรอ...
16 ตุลาคม 2549 16:16 น.
จ่าจุ๊49
ลูกนกน้อยเฝ้าคอยแม่ แต่ช่วงสาย
วันนี้ใยแม่จากไป ไกลจริงหนอ
ภายในรังลูกต่างหวัง ตั้งตารอ
เฝ้าแหงนคอรอคอย สุดน้อยใจ
เหตุใดแม่จากไป ไม่ห่วงลูก
สุดทนทุกข์ร้องเรียกหา แม่อยู่ไหน
ท้องหิวโหยเสียงแหบแห้ง สิ้นแรงไป
สุดทนไหวนอนสิ้นใจ ภายในรัง
แม่นกน้อยออกหาเหยื่อ เพื่อป้อนลูก
แต่กลับถูกคนรังแก แม่สิ้นหวัง
จะหนีรอดหมดหนทาง กลับคืนรัง
แม่สิ้นหวังถูกจับไป ขายในเมือง
มนุษย์อิ่มเอมใจ ได้แม่นก
ไม่วิตกต่อบาปกรรม ทำเมินเฉย
นกจากป่าโปรดจงอย่า รังแกเลย
มนุษย์เอยจงทำดี มีเมตตา
14 ตุลาคม 2549 18:51 น.
จ่าจุ๊49
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ เจ้ากระจอก
ส่งเสียงบอกตื่นเสียที นี่ก็สาย
ได้เวลาโปรยเม็ดข้าว แล้วจ้าวนาย
รู้บ้างไหมนายกระจอก ออกมารอ
หรือใครทำ ช้ำใจ นายไม่ตื่น
หรือขมขื่น เพราะหน้าไหน ใครข่มเหง
หรือกระจอกอย่างพวกเรา คิดไปเอง
หรือนักเลงแถวนี้ ทำชีกอ
ยินกระจอกนอกหน้าต่าง ช่างฉอเลาะ
ฟังเสนาะเพราะจับใจ คลายขื่นขม
เสียงสดใสไร้มารยา น่าชื่นชม
ฟังคำคมกระจอกน้อย คอยห่วงใย
กระจอกเจ้าตัวเล็ก กระจิ๊ดริ๊ด
ยังรู้คิด จดจำบุญ คุณข้าวสาร
เพียงกำมือที่หว่านให้ เพื่อเป็นทาน
เศษข้าวสารที่หว่านให้ ไม่เคยลืม
14 ตุลาคม 2549 18:33 น.
จ่าจุ๊49
มองหยาดฝนหล่นจากฟ้า เวลานี้
สายนทีท่วมเอ่อล้น คนแสนเข็ญ
ฝนจากฟ้าที่หลั่งมา สาดกระเซ็น
คนลำเค็ญทนรับกรรม น้ำท่วมเมือง
น้ำตาฟ้าน้ำตาคน บนพื้นโลก
วิปโยคทุกข์สาหัส เซซัดหนี
ขาดอาหาร บ้านอาศัย วายชีวี
โปรดปรานี ฟ้าฝนจ๋า อย่าซ้ำเติม
12 ตุลาคม 2549 20:50 น.
จ่าจุ๊49
ละครชีวิต
โลกใบนี้เหมือนเวทีละครใหญ่
มีมากมายหลายฉากมากเนื้อหา
ทุกเรื่องราวถูกกำหนดบทบาทมา
ไม่รู้ว่าบทไหนใกล้ตัวจริง
ฉันแสดงคนเดียวรับหลายบท
ถูกกำหนดสวมหลายใบใส่หัวโขน
หลายบทบาทหลายหน้าที่หลายตัวตน
เริ่มสับสนปัจจุบันฉันคือใคร
บทผู้หญิงธรรมดามาเลี้ยงนก
มีวิหครอบกายช่วยคลายเหงา
นกหัวจุกฝูงหนึ่งคือเพื่อนเรา
ไม่มีเหงาเล่าผ่านจอโม้กระจาย
อีกหลายบทบนเวทีชีวิตนี้
ยังคงมีอีกมากมายให้กล่าวถึง
บทสุดท้ายคือบทใดไม่คำนึง
เก็บบทซึ้งความสุขไว้ในทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1116
