ไม่รักได้ไง..ยัยตัวร้าย!!!

จีจัง

ไม่รักได้ไง..ยัยตัวร้าย!!!

 เฮ้อ..แย่แล้วสายแน่ๆเลย..นาฬิกาปลุกก็ดันมาเสียซะได้
        มดพึมพำกับตัวเองในวันเปิดเรียนวันแรกของเธอ และในขณะนั้นเองก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาตกกระทบที่ศีรษะเธออย่างแรง
โอ้ย!!เจ็บ ใครมาเล่นอะไรแถวนี้เนี่ย บ้าชะมัดเลยวันนี้มันวันอะไรของฉันนะมดพูดพลางกับก้มลงมองสิ่งที่กลิ้งอยู่บนพื้น
ลูกบาส! มดร้องออกมาด้วยเสียงมึนงงปนอารมณ์เสีย
ใช่ก็ลูกบาสดิ คิดว่าเป็นหมีแพนด้ารึไง หน้าตาก็ไม่น่าซื่อบื้อเลยนี่ เสียงใครบางคนดังออกมาจากด้านหลังของมดจนทำให้มดต้องหันไปมอง และเห็นกลุ่มนักกีฬากลุ่มนึงยืนอยู่มองเธอพลางอมยิ้ม
อะไรกันทำคนอื่นเค้าเจ็บแล้วยังไม่ขอโทษอีกเป็นนักกีฬาภาษาอะไร มดตะคอกไปด้วยความฉุนและอารมณ์เสียสุดๆ 
อ้าว..ก็ดันเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอง แล้วจะมาโทษใครกันล่ะคร๊าบบ เจ้าของเสียงเดิมตอบกลับมาด้วยสีหน้าและท่าทางทะเล้น
เฮ้ย!ไอ้เซนพอเลยๆ แกอยู่เฉยแล้วก็หุบปากไว้ด้วย เพื่อนในกลุมคนหนึ่งเดินเข้ามาปรามเพราะเห็นว่าถ้าปล่อยให้สถานการณ์เลยเถิดไปคงได้เดือดร้อนกันทั่วหน้า
น้องครับไม่เป็นไรใช่มั๊ย? พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ก็แล้วกันนะมันไม่ได้ตั้งใจอ่ะและพลันเขาก็เหลือบเห็นเข็มกลัดสีขาวบ่งบอกว่าเป็นม.ปลายปี1ที่ติดอยู่บนเสื้อของมด
อ้าว..เป็นน้องใหม่เหรอ? วันนี้เปิดเรียนวันแรกซะด้วยสิไม่รีบเข้าห้องเดี๋ยวสายนะเรา พี่เตือนด้วยความหวังดีนะ เพราะเหอะๆอาจารย์ปี1อ่ะเข้มเป็นบ้าเลย
         มดรีบยกข้อมือมาดูนาฬิกาทันที เฮ้ย!!จริงดิสายมากแล้วด้วย ขอบคุณค่ะพี่เตือน งั้นมดไปก่อนแล้วกันนะคะมดพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ด้วยความเคารพ
ชื่อมดเหรอ..แต่ทำไมดุอย่างกะยุง เซนพูดพลางทำหน้าตาย
ก็ดีกว่านายแล้วกัน..นายหน้าจืด  มดพูดพลางเดินเข้าไปแกล้งชนเซนและรีบวิ่งไปทันที เซนกับเพื่อนอึ้งกันไปชั่วขณะกับความกล้าของมด และพอได้สติทุกคนก็หันมามองที่หน้าเซนเป็นตาเดียว
เออๆ จืดจริงๆด้วยว่ะ แหม..น้องมดนี่ช่างตาถึงซะจริงๆเล้ยยย..555+
           เพื่อนๆต่างพากันหัวเราะเซนอย่างได้ใจ  เพราะตามปกติแล้วเซนจะป๊อบมากในหมู่น้องๆทั้งม.ต้นและม.ปลาย  ซึ่งก็รวมถึงกลุ่มเพื่อนนักบาสเก็ตบอลของเขาด้วยเช่นกัน  เพราะแต่ละคนต่างก็มีบุคลิกที่น่าสนใจแตกต่างกันออกไป และที่สำคัญยังไม่เคยมีใครที่จะกล้ามาว่าเพื่อนของพวกเขาต่อหน้าแบบนี้
            ..............................................................................................

++ฮึ..เพราะอีตาเชนหน้าจืดคนเดียวเลยทำให้เราต้องเข้าเรียนสายแถมยังโดนทำโทษอีก..บ้าที่สุดเลย!!++
             มดนั่งนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้า เพราะตัวเองโดนครูทำโทษให้คัดลายมือส่งในตอนเย็น
นี่มด..มด..เป็นอะไรรึเปล่านั่งเหม่อเชียว ฟ้าเรียกมดตั้งนานแล้วนะเนี่ย  ฟ้าใส เพื่อนใหม่ของมดและนั่งโต๊ะข้างๆเธอถามขึ้น  เพราะฟ้าใสเห็นมดนั่งเหม่ออยู่นานแล้ว
อือ..ก็กำลังนึกถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้มดต้องมานั่งคัดลายมือบ้าบออยู่นี่ไง มดโตแล้วยังต้องมานั่งคัดคำว่า..ต่อไปหนูจะไม่มาสายอีกแล้วค่ะ..ใครรู้เข้าอายตายเลย..คิดแล้วเจ็บใจชะมัด
         ฟ้าใสอดขำกับท่าทางของมดไม่ได้ แต่เพราะเกรงใจเพื่อนเธอจึงได้แค่อมยิ้มพร้อมกับถามถึงตัวการของเรื่องนี้
แล้วใครกันเหรอที่ทำให้มดต้องมานั่งคัดลายมืออยู่แบบนี้
มดก็ไม่รู้จักหรอก รู้แต่ว่าเป็นรุ่นพี่เราอ่ะ  อ้อแล้วมดก็ได้ยินเพื่อนเรียกชื่ออีตานั่นว่าเซน ชื่อนี้มดจำได้ขึ้นใจเลย
 ห๊า! พี่เซนเหรอ? แล้วเค้าก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเค้าด้วยใช่ป่ะ พอฟ้าใสได้ยินชื่อเซนก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกับเบิกตาโต
อืมใช่ แล้วนี่เป็นอะไรไปยะทำยังกะรู้จักพวกเค้าดีซะอย่างงั้น มดมองหน้าฟ้าใสด้วยความไม่เข้าใจในปฏิกิริยาของเพื่อน
อ๊ะ..มดลืมไปแล้วเหรอว่าฟ้าเรียนม.ต้นที่นี่นะจ๊ะ เพราะฉะนั้น เรื่องของที่นี่แล้วก็นักเรียนที่นี่ฟ้าไม่อยากคุยเลยว่าฟ้าใสคนนี้รู้ดีซะยิ่งกว่าใคร *-*โฮะๆๆ แล้วยิ่งกลุ่มของพี่เซนนะเรียกว่าแฟนพันธุ์แท้เลยก็ว่าได้ กลุ่มของพวกพี่เค้าอ่ะหล่อสุดๆแล้วก็เก่งสุดๆด้วย ยิ่งพี่ฟิวนะคนนี้ฟ้าปลื้มสุดๆคนอาไรก็ไม่รู้+-+น่าร๊ากกที่สุดเลย+-+	 
 *o*..หน้าฟ้าใสในตอนนี้..
ขนาดนั้นเชียวมดทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
อ่ะนะ..ก็ฟ้าชอบนี่นาฟ้าใสตอบ
ไหนๆก็เสียเวลาคุยเรื่องพวกรุ่นพี่ที่น่ารักของฟ้ามานานแล้ว งั้นฟ้าก็ลองเล่าอะไรที่เกี่ยวกับพวกนี้ให้ฟังหน่อยสิเห็นชอบนักไม่ใช่เหรอ สิ้นคำบอกนั้นทำให้ฟ้าใสถึงกับชะงักและต้องหันมามองหน้ามดอย่างอดสงสัยและอดแซวไม่ได้
 อ๊ะๆฟ้ารู้นะ..มดคิดอยากเป็นแฟนพันธุ์แท้พวกพี่เซนอีกคนอ่ะดิใช่ป่ะ  เอ๊ะ....หรือว่ามีไรมากกว่านั้นจ๊ะ  ฟ้าใสพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อน
บ้าดิคิดไรของฟ้าอ่ะอย่ามาหาพวกเลยไม่สำเร็จหรอก แล้วสรุปจะเล่าป่ะเนี่ย มดพูดในขณะที่กำลังก้มหน้าคัดอย่างตั้งใจ
อ่ะๆเล่าแล้ว..ทำเป็นวัยรุ่นไปร้อนไปได้ เริ่มจากใครก่อนดีล่ะ..อืม..งั้นเริ่มจากพี่ฟิวสุดหล่อของฟ้าก่อนเลยแล้วกันนะ
                  
แล้วพบกันให่น๊าค๊า..