11 กันยายน 2551 10:49 น.
จิ้งจอกน้อย
.....น้ำตาฟ้าหล่นมาดังฟ้ารั่ว
ฝนตกทั่วแดนดินถิ่นสยาม
ยังความร่มเย็นไปในเขตคาม
หรือยังความยากเย็นเข็ญใจคน
เหมือนดังเหรียญนั้นมีถึงสองหน้า
ด้านหนึ่งชั่วต่ำช้าน่าหมองหม่น
อีกด้านมีดีบ้างช่างน่ายล
คือเหตุผลควรมองสองด้านนั้น
สุรีย์แสงส่องไปในพงพฤกษ์
ในป่าลึกแดนไกลกลางไพรสัณฑ์
เกิดแสงเงาเคล้าคลุกระคนกัน
เหมือนความชั่วดีนั้นมันปะปน
สรรพสิ่งยังคงดำรงอยู่
ท่ามกลามหมู่ความชั่วดีที่สับสน
ยังดำรงคงอยู่ได้ด้วยแรงตน
โดยไม่สนสิ่งใดให้ยึดถือ
ในสังคมย่อมมีทั้งชั่วดี
จะให้มีแต่คนดีทำได้หรือ
หรือมีแต่โฉดชั่วไร้ฝีมือ
ปลายทางคือจุดจบกลบชีวี
แต่ปวงชนยังดำรงคงอยู่ได้
รักษาตัวรักษาใจในวิถี
สิ่งรักษาสังคมคือความพอดี
ทุกชีวีย่อมอยู่ได้ใต้แสงเงา
************************************
************************************