20 พฤศจิกายน 2546 20:52 น.
จินนี่
วันเวลาที่เราเคยมีกัน และกัน ทำให้ฉันรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เธอทำให้ชีวิตที่ฉันคงคิดว่าไม่มีความหมายกลับทำให้ดูมีชีวิตชีวา ความเดียวดายที่เกือบจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
ตอนนี้มันมีค่ามากเลย ตั้งแต่เพื่อนคนนี้เคยผ่านมาในชีวิตของฉัน แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ
แต่ก็ดูเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่หลายคนคงไม่มีโอกาสเจอ เธอเป็นคนที่ไม่เหมือนใคร เธอคือเพื่อนแท้ของฉันจริงๆนะ
ไม่รู้เธอยังจำเวลาที่เราเคยมีความสุขได้ป่าว คำบางคำมันคงไม่สำคัญเท่าใจเธอหรอก ฉันคงไม่พูดไรมากเพราะ
ฉันเคยผิดหวังกับคำว่า เพื่อน มามากพอแล้ว วินาทีนี้เราคงจะมีกันและกันตลอดไปนะ
15 พฤศจิกายน 2546 15:17 น.
จินนี่
เธอเคยบอกว่า..วันที่เหนื่อยล้าอย่าร้องไห้ ให้นึกว่าเธอรับรู้อยู่ไม่ไกลๆ ..ฉันมีค่าเกินกว่าจะร้างลาไป นี่ใช่ไหม ? คำว่าเพื่อน นี่ใช่ไหมที่ไม่เหมือนคำไหน-ไหน อบอุ่นทุกครั้งข้างในใจ วันแพ้พ่ายยังมีใครไม่ทิ้งเรา
ตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน เราก้อเข้ากันได้ดี เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าชอบเทอตรงไหน คงเป็นความจริงใจ ที่เราต่างมอบให้กัน และกัน ไม่ว่าจะเป็นวันที่มีน้ำตา เศร้า เดียวดายแค่ไหน เทอก็จะเข้ามาปลอบใจตลอด สายสัมพันธ์ที่ไม่อาจมองเห็นของเราคงเป็นเช่นนี้ตลอดไป คำที่ไม่เคยบอกกับเธอเลยก็คือคำว่า รัก แต่เมื่อเราสนิทกว่านี้ เธอก็คงได้ยิน เธอรอคำนั้นของเรานะ
*-* Love you forever *-*
27 ตุลาคม 2546 17:57 น.
จินนี่
ชีวิตของคนหนึ่งคน หากจะต้องการความรักบ้าง
จะหาได้เมื่อไร ต้องอยู่กับความโดดเดี่ยว ว้าเหว่ เหงา เดียวดาย ผู้เขียนมีความรู้สึกที่
อยากร้องไห้ การหนีปัญหานี้ ทำให้ฉันไม่มีเพื่อนมากเท่าไร ความรู้สึกนี้คงไม่มีใครเข้าใจหรอกแต่ไม่เป็นไร ฉันชินกับความรู้สึกนี้มาหลายปีแล้ว
ต่อมาฉันไม่อยากร่วมงานกับผู้อื่น ไม่อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่คนเดียวในโลกใบนี้ หลายครั้งที่ฉันรู้สึกท้อแท้ จิตใจบอกว่าไม่ไหวแล้ว
แต่ก็หลายครั้งที่ ต้องลุกขึ้นสู้ ต้องต่อสู้กับปัญหา
ฉันเจ็บปวดมาก ที่ต้องทนความรู้สึกนี้ และเมื่อฉันได้เจอกับคนที่เข้าใจฉันมากที่สุด ( ที่ไม่ใช่แฟน ) เป็นเพื่อนที่ดีกับฉันมากที่สุด ฉันเริ่มรู้สึกผูกผันกับเขา ตอนนี้เขาก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน จิตใจที่แสนอ่อนโยนของฉันเริ่มกลับ เหมือนเดิม วันนี้ฉันเข้าใจแล้ว
ความรักกับความรู้สึกเศร้าเดียวดาย
เคยผ่านชีวิตของฉันไป ความเศร้า ความรัก
ความเจ็บปวดที่ได้รับมันมากเกินที่จะทำให้ฉัน ลืมเรื่องราวเลวร้ายไปได้
แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อน 1 คนทียังเขาใจชีวิตของคนที่เคยปวดเร้า ตอนนี้ฉันเริ่มมีความสุขที่ได้รับความรัก " แต่ยังไม่อยากจริงจังมากเกินเพราะความรักก็ต้องมีความเจ็บปวด"
ฉันพึ่งรู้ว่าความรักก็สามารถสร้างโลกให้งดงามได้
23 ตุลาคม 2546 12:11 น.
จินนี่
วันนี้คือวันสุดท้ายของชั้น ป.6 แก๊งวายร้าย ก็ยังซ่าจนหยดสุดท้าย
ตอนเช้าเริ่มด้วยเตะบอลโดนหน้าอ.ใหญ่ เลยโดนขัดห้องน้ำ นายปี๊ดก็ยังดันไปทำกระจกแตก ทั้งวันเลยเจอแต่เรื่องป่วนๆ เมื่อถึงคาบพละ นายอ๊อตชู๊ตบาสไปโดนหัวนายกอล์ฟ เด็กเรียนเก่งในห้อง จึงต้องไปขอโทษ แต่จะทำได้ไงเล่า เสียฟอร์มตาย หลังจากเรียนเสร็จ ถึงคาบว่างให้อ่านหนังสือ มีรถกระป๋องคันหนึ่งวิ่งมาที่โต๊ะ นายกอล์ฟ มีกระดาษแนบมาด้วย ในกระดาษเขียนว่า
" โทษนะ " จากอ๊อต ตอนนี้ทุกคนก็เข้าใจกันดี
ในที่สุดวันอำลาก็มาถึง
จะรู้ซึ้งถึงการพรากใจหาย
ไม่คิดว่าจะรู้สึกเศร้าเดียวดาย
แต่วันนี้กลับกลายน้ำตาซึม
เคยร่วมเล่นร่วมเรียนเพียรขยัน
เคยร่วมกันลอกการบ้านอย่างเคร่งขรึม
เคยทะเลาะเหย้าแหย่แง่งอนซึม
มองฟ้าครึ้มฟ้าก็ยัง ^^^^^ พลอยอาลัย
23 ตุลาคม 2546 11:44 น.
จินนี่
เพิ่งรู้ ว่าเธอรักฉัน
เพิ่งรู้ ความรู้สึกที่แน่แท้ของใจ
เพิ่งรู้ ไม่ใช่มีแต่พระเจ้าที่เปลี่ยนโลกได้
เพิ่งรู้ เธอเปลี่ยนโลกสดใสได้
เพิ่งรู้ เราสามารถค้นหาฝันตามหัวใจ
เพิ่งรู้ เธอสามารถทำให้ฉันมีกำลังใจ
เพิ่งรู้ คำว่ารักคืออะไร
เพิ่งรู้ วันนี้ที่ควรรักใคร
เพราะเธอคนดีที่หนึ่งเลย
หน้าส่วนตัว
941
