18 กรกฎาคม 2554 14:22 น.
จิตรำพัน
นานเท่าไรแล้วหนอห่อใจเจ้า
ที่คอยเฝ้ารำพึงคะนึงหา
ว่างกายใจว่างภาระจากเวลา
ได้กลับมาหาบ้านที่พักใจ
จิตรำพันใจพร่ำคำนึงอยู่
นัยน์แลดูใจชิดติดมิไหว
หากเวลาหน้าที่จึ่งลี้ไกล
นับวันไว้เมื่อไรได้หวนคืน
ลมเย็นแผ่วพลิ้วพรมห่มกายจิต
ดั่งสะกิดให้ระลึกกลอนแผ่นผืน
ฝนปรอยปรายลายน้ำฉุดคำกลืน
เตือนตนฟื้นเคาะฝุ่นหนุนอักษรา
คิดถึงวันเก่าก่อนอ่อนประสบ
ได้พานพบเพื่อนพี่ครูภาษา
รับสอนสั่งชี้แนะแคะวาจา
ได้นำพามิตรภาพซาบซึ้งใจ
ดั่งหินผาพาพักพำนักจิต
ดั่งที่ปิดป้องลมที่โหมใส่
ดั่งเสมือนบ้านอุ่นกรุ่นฤทัย
ดั่งเสมือนที่พักใจในฤดี
********************************************
6 พฤศจิกายน 2553 21:17 น.
จิตรำพัน
กาลเคลื่อนคล้อยลอยผ่านไม่หวนกลับ
เดินหน้ารับเรื่องราวยาวตามขัย
ยิ่งเนิ่นนานพานพบสบการณ์ไกล
ก้าวเติบใหญ่ได้สุขทุกข์เจือจาน
คิดถึงเพื่อน...เลือนลับที่ห่างหาย
หน้าที่กายหมายสร้างครอบครัวสาน
บ้างการงานดำรงหวังสราญ
คราวัยบานชื่นสู่ลู่พุทธาฯ
คิดถึงเพื่อน...เหมือนคู่ชูความคิด
ร่วมประดิษฐ์ลิขิตเขียนได้ปรึกษา
ร่วมเรียนรู้แลกเปลี่ยนเนิ่นนานมา
เพิ่มชีวาให้ชีวิตประดิษฐ์งาม
คิดถึงเพื่อน...เตือนจิตที่ติดบ่วง
หน้าที่ล่วงลวงสมองคลองขวากหนาม
ทั้งมีดพร้าคราเผลอเจอทุกยาม
เพื่อนมากนามดั่งมาบรรเทา
อีกนานไหม...เวลาได้พานพบ
ดั่งพักรบสบเพื่อนเลื่อนอับเฉา
มีคืนวันพักผ่อนคุยเรื่องเบา
ให้ใจเราเติมแรงในดวงใจ
28 มีนาคม 2553 23:55 น.
จิตรำพัน
กาลเคลื่อนคล้อยลอยผ่านดั่งม่านฝัน
ทั้งคืนวันคงมั่นมิห่างหาย
คอยเคียงคู่ชิดใกล้แม้ห่างกาย
แต่มิคลายใจห่างแม้เพลา
**********************************
จากวันนั้นสองเราได้พานพบ
สานประสบสัมพันธ์พลันห่วงหา
จนวันนี้กาลผ่านเนิ่นนานมา
ได้รู้ว่าที่รักมิห่างไกล
เธอคงอยู่ข้างเคียงยามสับสน
คราวกวนเธอชี้ทางสดใส
คราอ่อนล้าเธอเป็นดังแรงใจ
คราร้องให้เธอช่วยให้ผ่อนเบา
สม่ำเสมอแม้กาลได้ผันเปลี่ยน
มิผิดเพี้ยนทุกวันมิอับเฉา
ขอขอบคุณความรักสานสองเรา
ที่บรรเทาใจน้อยพลอยเบาบาง
จากวันที่พบกันดังลิขิต
ให้สองชิดแม้นไกลไม่เมินหมาง
ต่อแต่นี้สัญญาเดินร่วมทาง
ร่วมสรรสร้างวางรักปักมั่นคง
สิ่งที่เธอมอบให้ฤทัยทราบ
มิเคยหยาบหยามเกียรติให้ผิดหลง
ขอบคุณรักที่มีอย่างซื่อตรง
ปลดพะวงหลายหลากอันมากมี
จากวันนั้นถึงวันนี้พี่มีรัก
น้องประจักษ์จริงแท้มิหน่ายหนี
ต่อแต่นี้สัญญามอบฤดี
อยู่เคียงพี่นานเนิ่นทุกวันคืน
*********************************
ขอบคุณในความรัก
ที่ประจักษ์มิเสื่อมคลาย
สามปีทั้งใจกาย
มิสลายทุกวันคืน
ขอบคุณนะ....
29 มกราคม 2553 17:48 น.
จิตรำพัน
ในวันคืนตื่นผันพลันเวียนจิต
หลากครวญคิดผิดชื่นกลืนหม่นหมอง
ร้าวระดมตรมทรวงร่างร่วงกอง
ใจประคองครองกายหมายแรงยืน
โอ้ใจนี้เข้มแข็งแหล่งกายชีพ
แม้นมีบีบถีบหลากมากแห่งฝืน
หลายประดาพาช้ำน้ำจิตกลืน
แม้นใจขื่นฝืนสู้กู้ชีวา
ดังเข็มทิ่มจิ้มแทงแรงเพียงนิด
ดั่งสะกิดนิตย์เนื่องให้เตือนหา
ตั้งอักเสบมิหายจากกายา
ครั้งเหนื่อยล้าผ่อนไว้ให้เบาใจ
ครั้นจะลืมยื่นเข็มเข้าแทงเสียด
ครั่นกายเบียดเติมเชื้อให้อ่อนไหว
สู้ไว้หนอตัวเราตั้งฤทัย
กำแพงไซร้คงมั่นอย่าล้มพัง
บางความคิดบอกปลิดลิดปัญหา
พากายาเร้นลี้หนีสิ่งขัง
แม้ชั่วคราวราวเรื่องสิ่งประดัง
ยังได้หวังพักนิ่งคลื่นลมแรง
แต่บางจิตติดไว้ให้ยังก่อน
อย่าตัดรอนสานต่อสู่ปลายแสง
อยู่สานปมลมพัดแม้นทิ่มแทง
แม้นกายแล้งแรงล้าพาหยัดยืน
ด้วยห่วงนี้ยากลี้ที่หนีปลด
แม้สลดหดหู่คู่ข่มขืน
แม้ยากที่ตำแหน่งต้องกล้ำกลีน
แม้วันคืนแสนยากตรากเผชิญ
ด้วยเพียงหวังคำกล่าวที่ขานจิต
ให้ได้คิด ฟ้าหลังฝน ยลใจเหิน
ผ่าพายุลุหน้าพากายเดิน
หวังเหลือเกินแดนสุขมาย่ำกราย
2 มกราคม 2553 23:42 น.
จิตรำพัน
มองเหม่อฟ้าคราคิดสะกิดหวน
ดั่งเชิญชวนควรคู่สู่ใฝ่หา
เมฆาน้อยลอยเคลื่อนเกลื่อนนภา
เอ่ยนัยว่าฟ้าเดียวเกลียวรวมใจ
มองครานี้ฟ้าเดียวเลี้ยวลดกว้าง
ดั่งกีดขวางเราสองให้ผลักไส
เหมือนเราใกล้จริงแท้ช่างแสนไกล
ทัศน์เพ่งนัยน์ไร้เงาให้พบเจอ
ขอฝากรักเอาไว้แทนกายจิต
ให้ตามติดหัวใจไม่ห่างเผลอ
แม้นจากไกลนานเนิ่นฉันและเธอ
ข้างเสมอเจอฉันอย่าเลือนลาง
ไม่รู้ว่านานไหมได้หวนพบ
ไม่รู้ว่าคราวครบจักมัวหมาง
ไม่รู้ว่าเธอนั้นปล่อยใจวาง
โปรดรู้ว่าอ้างว้างและห่วงใย
แสงดาราพาพร่างวางกระซิบ
ขอเธอหยิบรักฉันอย่าผลักใส
ฝากฟากฟ้าพาใกล้เติมจิตใจ
ฝากดาวไว้ให้รู้ดูแลกัน
แม้ว่าฉันไม่รู้เจอวันไหน
จะได้ใกล้กลับหวนคืนสุขสันต์
ได้มาพบสบหน้าดั่งคืนวัน
เก่าก่อนนั้นครั้งเคยได้อยู่เคียง
แต่โปรดรู้เถิดหนาว่าความรัก
ที่ประจักษ์แด่เธอแม้นไกลเสียง
มอบเอาไว้ดูแลแทนสำเนียง
บนฟ้าเรียงร้อยไว้แทนดวงใจ
แม้นว่ากายอ้างว้างด้วยร้างห่าง
แต่โปรดวางกลางใจไร้หวั่นไหว
ผ่านคืนวันย่อมพบสบไม่ไกล
สองเราได้พบเจอดั่งวันเดิม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
2486
