28 กุมภาพันธ์ 2547 10:47 น.

คอยอยู่...

ในวันที่อยากรอคอยใครสักคน...
เราจะมองไม่เห็นคนที่คอยเราอยู่

เสียงร้องขอของสายธาร
เสียงความมืดดำของความเหงา
เสียงกริ่งเกรงของความผูกพัน
เสียงนั้น บั่นทอน หรือ บรรเทา

ฉันอยากรอคอยเธอ
ไม่อยากรับรู้ว่า มีใครคอยฉันหรือไม่

ได้ยินเสียงร้องขอไหม
ได้สัมผัสความมืดดำของสิ่งใดๆ ไหม
กริ่งเกรงใดๆ บ้างรึเปล่า
แล้วทุกสิ่งนั้น บั่นทอนเธอ หรือว่า บรรเทาลง

หากว่าสิ่งนั้นบั่นทอนเธอ เธออาจจะรู้สึกดุจเดียวกับฉัน
แต่หากว่าเสียงที่เธอได้ยิน กลายเป็นความบรรเทาการคอยของเธอ
เธอก็คงไม่รู้เลยว่า มีใครคอยเธออยู่...

ฉันได้ยินเสียงเหล่านั้นชัดเจนเหลือเกิน...