กุมภีล์ : สัตว์อมตะ ตำนานระทึก (The Human Crocodile)

จา

ยินดีที่ได้รู้จัก พี่ๆทุกคนนะครับ ผมเป็นเด็กใหม่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย  แล้วก็ ขอฝากเรื่อง กุมภีล์ เรื่องนี้ของผมด้วยนะครับ    


           หลาย 100 ปีก่อน..... แผ่นดินสมัยสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช  ณ น่านน้ำสระหลวง (จังหวัดพิจิตรในปัจจุบัน)  จากหมู่บ้านริมน้ำที่เคยมีคนใช้ชีวิตหากินอย่างสงบสุข มาตลอด ก็ต้องถูกลบไปจากสมองของพวกเขา เมื่อ แม่น้ำ แหล่งทำมาหากินที่พวกเขาใช้กัน กลับเป็นสถานที่ที่ทำให้พวกเขาต้อง.......ตาย 
          เมื่อมันปรากฏตัวขึ้น....สัตว์ร้ายที่สิงสถิตย์อยู่ใต้ลำน้ำ ซึ่งตื่นขึ้นมาจากการหลับไหลอันยาวนานนับ หมื่นปี มันออกอาละวาดกัดกินผู้คนจนน้ำในแม่น้ำต้องกลายเป็นสีแดงฉาน  ผู้คนที่มีชีวิตรอด จึงต้องพากันอพยพไปหาที่ทำกินที่อื่น ซึงสัตว์ร้ายตัวนั้น ก็ขาดเหยื่อของมัน มันจึงว่ายออกจากลำน้ำไปหาที่ล่าเหยื่อใหม่ของมัน.....ว่ากันว่า...มันยังคงวนเวียนอยู่ในลำน้ำที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ในประเทศไทย มาจนทุกวันนี้.....

         ปี 2545  จังหวัด สงขลา  เวลา 10.00 น.
          ชายวัยกลางคนๆ หนึ่ง เขาเป็นคนเลี้ยงวัวแถวนั้น เขาต้อนวัวนมฝูงหนึ่งไป กินน้ำริมทะเลสาบสงขลา ทะเลสาบน้ำจืดของจังหวัดสงขลา และมีอานาเขตเชื่อมต่อกับปากอ่าว
          เอ้า...เร็วๆ อย่าช้า เขาต้อนวัวไปกินน้ำอย่างรีบเร่ง   ฝูงวัวเดินลงไปกินน้ำ คนเลี้ยงวัวเดินกลับไปนอนใต้ต้นไม้เพื่อรอฝูงวัวกินน้ำ  ขณะเดียวกัน ภายในน้ำ มีเงาดำขนาดมหึมาว่ายตรงเข้ามาที่ฝูงวัว  ลูกวัวตัวหนึ่งเห็นเงาในน้ำ แต่ก็ยังคงดื่มน้ำต่อไป
     เจ้าของเงาดำในน้ำปรากฏตัวขึ้น มันเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาด มันงับร่างของลูกวัวหายไปในน้ำ ฝูงวัวร้องด้วยความแตกตื่น ทำให้คนเลี้ยงวัวตื่นทันที
      อะไรของพวกมึงวะ....ร้องหาพระแสงอะไร!? คนเลี้ยงวัวเดินไปที่ฝูงวัว เขาเห็นเลือดลอยฟ่องอยู่ในน้ำ เขาเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น  เขาตัดสินใจต้อนฝูงวัวให้ออกห่างจากริมน้ำ แล้วชักมีดพร้าออกมา
     ตัวอะไรวะ...ที่อยู่ในน้ำ? เขากรีดแขนตัวเองให้เลือดไหล เลือดของเขาไหลลงไปในน้ำ   เงาดำเมื่อกี๊พุ่งตรงเข้ามา คนเลี้ยงวัวจะใช้มีดพร้าฟัน...แต่
     ซ่า...!! เขาหายตัวไป เจ้าของเงาดำนั้น งับร่างของเขาหายไปในน้ำ ของทะเลสาบสงขลาแล้ว....
  
                                                              .........................................
อีก 2-3 วันต่อมา  ณ ฐานทัพเรือ กรุงเทพมหานคร
         ทางฐานทัพเรือสงขลา รายงานผ่านแฟ็กซ์มาอย่างนี้ล่ะ...ผู้กอง พลเรือเอกทะนง ผบ.กองทัพกล่าวในห้องส่วนตัว
              นายทหารเรือหนุ่มอีกคนหนึ่งซึ่งยืนฟังอยู่ เริ่มพูดตอบกลับ
     ครับท่านนายพล...เพราะอย่างนี้สินะ ถึงเรียกตัวผมมาพบน่ะ!? เรือโทพิเชษฐ์ตอบ
     ผมอยากให้ผู้กอง รับหน้าที่หัวหน้าหน่วย และไปค้นหาต้นเหตุของความผิดปกติของ ทะเลสาบสงขลา!! พลเรือเอกทะนงกล่าว
           เรือโทพิเชษฐ์ กำหมัดและพูดขึ้นว่า
เป็นงานที่น่าสนใจมากครับ...เอาละ ผมจะรับงานนี้ครับ...ท่านนายพล!! เรือโทพิเชษฐ์ตอบ
ขอบคุณมากนะ....ผู้กองมีอำนาจสั่งการได้หมดทุกอย่าง!! พลเรือเอกทะนงกล่าว
          พิเชษฐ์เดินออกมาจากห้อง ผบ.ทร. ซึ่งมีนายทหารอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนของเขารออยู่
ผบ.ท่านพูดว่ายังไงบ้างเหรอ?เชษฐ์ เรือโทพิทักษ์ถาม
ท่านแค่ขอให้เราไปช่วยค้นหาต้นตอของความผิดปรกติในทะเลสาบสงขลาน่ะ!! พิเชษฐ์ตอบ
ถ้ายังงั้น...วันนี้เรารีบไปเก็บของกันเลยดีกว่า พิทักษ์แนะนำ
จะรีบร้อนไปทำไมเล่า....อีก2-3วันนู่น เราต้องรวบรวมทหารรุ่นน้องไปด้วย ซัก 30 คน ส่วนเรื่องรถขนส่ง เดี๋ยวชั้นจัดการเอง พิเชษฐ์กล่าว
          2-3 วันต่อมา.........

ไอ้เชษฐ์...เสร็จยัง!! พิทักษ์ตะโกนเรียกพิเชษฐ์จากหน้าประตูรั้ว
เสร็จแล้ว!  พิเชษฐ์ตอบกลับ
           พิเชษฐ์เดินออกมาพร้อมเป้สัมภาระ เขาใส่ไว้ที่แค็บหลังของรถของพิทักษ์
เอ้า...พวกนายออกล่วงหน้าไปก่อนเลย พิเชษฐ์ออกคำสั่งลูกน้องตัวเองห
ครับผู้กอง รถทหาร 6 คัน เดินหน้าออกจากหน้าบ้านของพิเชษฐ์ เหลือแค่พิเชษฐ์กับพิทักษ์ที่กำลังเช็คของอยู่ เมื่อรถของพิทักษ์จะออกจากหน้าบ้าน แพรว น้องสาววัย 15 ปี ของพิเชษฐ์ก็วิ่งออกมา
พี่คะ...เดี๋ยวก่อน!!!
อะไรแพรว? พิเชษฐ์ซึ่งอยู่ในรถของพิทักษ์ถาม
พี่ลืมของค่ะ! แพรวยื่นของที่มีผ้าพันอยู่ให้พิเชษฐ์
ขอบใจนะ...แพรว!!
โชคดีนะพี่ ...กลับมาโดยปลอดภัยนะคะ แพรวกล่าวกับพี่ชาย
อืมม... รถเคลื่อนตัวออก มุ่งหน้าขึ้นสู่ทางด่วนมุ่งสู่จังหวัดสงขลา
             มีวิทยุ ติดต่อมาหาพิเชษฐ์ว่า ให้ไปรวมตัวที่จุดนัดพบ ณ ปั๊มน้ำมัน JET รถของพิทักษ์และพิเชษฐ์เลี้ยวเข้าไปในปั๊มฯ JET บรรดาลูกน้องของเขาก็รออยู่
โธ่ผู้กอง....ให้รอตั้งนาน ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้น
รถติดน่าดู....แต่ก็ยังมาถึงได้ พิทักษ์กล่าว
ผู้กองครับ...นี่คือคุณเมย์...หมอประจำโรงพยาบาลศิริราชซึ่งจะมาคอยดูแลพวกเรา ถ้าคนไหนบาดเจ็บ หรือ ไม่สบายครับ...และคุณหมอครับ นี่คือผู้กองพิเชษฐ์...นายทหารซึ่งเป็นหัวหน้าทีมปฎิบัติการภาคสนามของเราครับ จ่าคนหนึ่งแนะนำ
สวัสดีค่ะผู้กองพิเชษฐ์ เมย์ไหว้พิเชษฐ์
ค...ครับสวัสดี... พิเชษฐ์รับไหว้ เขาหน้าแดง หรือว่า เขาหลงรักเมย์อยู่....
หึ...เอาแล้วไง...เจอรักแรกพบซะแล้วเพื่อนเรา พิทักษ์แซวเพื่อนในใจ

                  ทะเลสาบสงขลา เวลา 19.00 น.

ผู้กอง....พักเต๊นท์นี้นะครับ ร้อยตำรวจเอกสมยศซึ่งเป็นหน่วยอำนวยความสะดวกกับกลุ่มของพิเชษฐ์กล่าว
ขอบคุณมากครับ..
เอ้อเดี๋ยวครับ...คุณตำรวจ!! พิเชษฐ์เรียกสมยศ
มีอะไรเหรอครับผู้กอง?
ผมอยากให้คุณช่วยอย่างนึง....พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์...ซึ่งแน่นอนที่ต้องมีนักท่องเที่ยวมาเล่นน้ำในทะเลสาบสงขลาที่นี่ ผมกลัวว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้น พิเชษฐ์กล่าว
ผมเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนผู้กองแหละครับ....แต่ว่ามัน...มันไม่มีใครเชื่อเลยครับ รตอ.สมยศกล่าว
เฮ้อ.... พิเชษฐ์ถอนหายใจยาว ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนหลับไป
             ........เวลาเดียวกัน ที่ลานกว้าง..............

นายคิดว่า ไอ้ตัวที่ทำร้ายคนมันคือตัวอะไร  พิทักษ์ถาม เมฆ นายทหารอีกคนหนึ่ง
ไม่รู้เหมือนกันล่ะนะ...แต่พรุ่งนี้เราก็จะรู้ว่ามันคืออะไร!?เมฆตอบ
ว่าแต่ เราจะจับเป็นหรือจับตายดีล่ะ? เมฆถามต่อ
เรื่องนี้คงต้องแล้วแต่ ไอ้เชษฐ์ล่ะนะ....ว่ามันจะเป็นคนตัดสินใจยังไง...ขอให้มันเป็นคนเด็ดขาดหน่อยละกัน ให้สมกับเป็นหัวหน้าชุดล่ะนะ พิทักษ์กล่าว
 
ในเช้าวันต่อมา เฮลิคอปเตอร์ตำรวจ บินเหนือรอบๆ ทะเลสาบสงขลาเพื่อคอยตรวจสอบหาสิ่งผิดปรกติจากทางอากาศ ส่วนพวกพิเชษฐ์กับเมฆ และเมย์ อยู่บนรถจิ๊บสำรวจรอบๆทะเลสาบ

ผู้กองครับ...ให้ไปทางไหนต่อ? ลูกน้องของพิเชษฐ์ซึ่งเป็นคนขับรถถาม
ขับเลียบน้ำไปอย่างนี้เรื่อยๆละกัน พิเชษฐ์สั่ง
เชษฐ์...เท่าที่ดูแล้ว ยังไม่มีอะไรปรากฏตัวออกมาเลยนะ เมฆกล่าว
ชั้นรู้...แต่ว่า เราต้องรีบจับตัวต้นเหตุให้ได้โดยเร็วที่สุดนะ พิเชษฐ์กล่าว
คุณจ่าคะ....จอดรถก่อน เมย์สั่งให้คนขับรถจอด แล้วกระโดดลงจากรถ
คุณเมย์...จะไปไหน? พิเชษฐ์กระโดดตามลงไป
           เมย์เดินไปที่ชายป่า ดูรอยอะไรบางอย่างที่ปรากฏออกมาจากป่า
รอยเท้า...? รอยเท้าของสัตว์ขนาดใหญ่ เดินออกมาจากป่า
ไอ้เชษฐ์...มึงมาดูนี่เร็ว เมฆตะโกนเรียก
อะไร? เมฆชี้ให้ดูรอยเท้าปริศนาที่เดินลงไปในทะเลสาบ ซึ่งเหมือนกับรอยเท้าเมื่อกี๊นี้ด้วย  เมฆวัดความกว้างของรอยเท้า มันกว้างถึง1 เมตรเศษ

ตัวอะไรเนี่ย?
          มีวิทยุติดต่อมาหาพิเชษฐ์ พิทักษ์ติดต่อมาหาเรื่องที่ว่า อีกแถบหนึ่งของทะเลสาบ มีนักท่องเที่ยวมากันเยอะแยะมาก แล้วพวกเขากำลังเล่นน้ำกันอยู่
โอเค...ชั้นจะไปเดี๋ยวนี้ พิเชษฐ์ เมย์ เมฆ กลับขึ้นรถแล้วมุ่งหน้าไปยังอีกแถบหนึ่งของทะเลสาบ พร้อมด้วยเฮลิคอปเตอร์ที่พิทักษ์นั่งไปด้วย

                พวกพิเชษฐ์มาถึงอีกแถบหนึ่งของทะเลสาบแล้ว เขารีบวิ่งไปบอกยามชายฝั่งให้ประกาศให้นักท่องเที่ยว กลับเข้ามาที่ฝั่งโดยเร็ว แต่ยามไม่ฟังเพราะคิดว่าพวกเขาล้อเล่น

นักท่องเที่ยวบางคนกำลังว่ายน้ำเล่นกันอยู่ ภัยร้ายที่อยู่ใต้น้ำ เคลื่อนตัวเข้ามาหาพวกเขาโดยไม่รู้ตัว นักท่องเที่ยวคนหนึ่ง ว่ายออกไปไกลเกินไป เขาพยายามว่ายกลับแต่ว่า
อ๊ากกก ขาของเขาเดินอะไรบางอย่าง งับ ไว้ ไม่ทันแล้ว...นักท่องเที่ยวผู้โชคร้ายโดนงับแล้วลากลงน้ำลึกหายไป..ต่อหน้าต่อตาทุกคน หลังจากนั้น เศษชิ้นส่วนอวัยวะของนักท่องเที่ยวคนนั้นก็ลอยฟ่องขึ้นมา

ว้าย!! กรี๊ด? นักท่องเที่ยวที่เหลือตกใจสุดขีดว่ายหนีเข้าฝั่ง บางคนหนีไม่ทัน โดนมฤตยูที่อยู่ใต้น้ำลากลงน้ำไปอีก 2-3 คน พวกพิเชษฐ์ใช้ปืนไรเฟิลยิงใส่อะไรบางอย่างที่อยู่ในน้ำ 

ว่าแล้ว...ตัวต้นเหตุที่ฆ่าคนไปก็ปรากฏร่างออกมา.....สิ่งมีชีวิต ที่มีรูปร่างแขนขาเหมือนคน แต่มีมีเกล็ด หาง กรงเล็บ และหัวที่เหมือน จระเข้
มนุษย์จระเข้...? พิทักษ์ตะลึงกับสัตว์ประหลาดที่โผล่ขึ้นจากทะเลสาบ มันบดขยี้ร่างของนักท่องเที่ยวที่คาอยู่ในปากของมันก่อนที่จะกลืนลงท้องไป
ยิงมันเลย!! บรรดาทหารและตำรวจ กระหน่ำปืน ใส่ร่างขนาดมหึมาของสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างไม่ยั้ง มันหลบกระสุน แล้วกลับลงน้ำ ดำหายไป.........

.......ที่แคมป์..........
ในที่สุด เราก็รู้ว่า ไอ้ตัวการมันคือตัวอะไร!? พิเชษฐ์กล่าวในที่รวมพล
สัตว์ประหลาดแบบนั้น เราไม่เคยเห็นเลยนะ พิทักษ์เสริม
พวกเราไม่เคยเชื่อเลยว่าจะมีสัตว์บ้าบอแบบนั้นอยู่ด้วย ลูกน้องบางคนต่างพากันวิจารณ์เซงแซ่ด มีแต่เมย์ที่เงียบอยู่คนเดียว
เมย์...คุณเป็นอะไรไป? พิเชษฐ์ถาม
เปล่าค่ะ...ไม่มีอะไร เมย์กล่าว

            ด้วยคำสั่งของพิเชษฐ์ ทหารเรือทุกคนต้องคอยลาดตระเวร ตามจุดต่างๆของทะเลสาบ และคอยรายงานแก่พิเชษฐ์ตลอด 24 ชั่วโมง ตอนนี้ทะเลสาบสงขลากลายเป็นแหล่งอันตราย ไม่มีนักท่องเที่ยวคนไหนมาพักผ่อนที่นี่อีกเลย จนกว่าเหตุการณ์ที่นี่จะสงบ

ทางทิศตะวันออก หน่วยที่ 7 เป็นอย่างไรบ้าง?
ไม่มีปัญหาอะไรครับผม

         เฮลิคอปเตอร์บินเหนือทะเลสาบสงขลา ตลอดช่วงเช้า มันไม่ปรากฏตัวออกมาเลย ราวกับว่ามันรู้ที่มันกำลังถูกตามล่าอยู่  หน่วย 3 มีเกิดขึ้นรึเปล่า?...หน่วย3...เฮ้..ได้ยินแล้วตอบด้วย!!!  พิเชษฐ์ตะโกนผ่านวิทยุ ไม่มีใครตอบกลับมา แต่เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินก็คือ.....
กรรร...!!! เสียงคำรามอย่างน่ากลัวของสัตว์ตัวนั้น มันกินลูกน้องหน่วย 3 ทั้งหมด 5 คนของพิเชษฐ์ไปแล้ว
โดนกินไปแล้วรึ!?
     มีวิทยุติดต่อมาหาพิเชษฐ์ พิทักษ์นั่นเอง
ไอ้เชษฐ์...กูพบตัวมันแล้ว ทางตะวันตก 2 กม. ของทะเลสาบเร็วเข้า!!
เข้าใจแล้ว....เอาละมึง..มึงเสร็จกูแน่

        กลุ่มของพิเชษฐ์ไปตามที่พิทักษ์บอก เขาเห็น มัน กำลังฉีกร่างของลูกน้องของเขาอย่างบ้าคลั่ง
ยิงมัน!! พิเชษฐ์สั่งให้ยิงทันที แต่มันกลับดำลงน้ำไปกินเหยื่อใต้น้ำแล้วหายไป
โธ่เว้ย..ไอ้เวรตันไล!? พิเชษฐ์กล่าวด้วยความโมโห

....กลับมาที่แคมป์อีกครั้ง............
ไอ้เวรนั่นมันห่าลูกน้องพวกเราไป 6 ศพแล้วนะ พิทักษ์กล่าว
       พิเชษฐ์ไม่พูดอะไร  เขาดื่มเบียร์อย่างไร้อารมณ์...เมย์ยังคงมองเขาด้วยความเป็นห่วง
ผู้กอง..ดื่มมากไปแล้วนะเมย์เตือน
คุณเมย์...ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมยังไม่เมาหรอก พิเชษฐ์กล่าว
ความจริงนะทุกคน ชั้นไปเจอที่ที่แห่งนึง มันน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสัตว์ประหลาดนั่นนะ เมฆกล่าว
จริงเหรอ...ไอ้เมฆ
        เมฆเริ่มเล่าให้ทุกคนฟัง ในตอนที่เขานั่ง ฮ. อีกลำบินสำรวจ เขาเห็นสถานีร้างแห่งหนึ่งอยู่ห่างจากริมทะเลสาบสงขลาไม่ถึง กิโลเมตร เขาลงไปสำรวจรอบๆ มันเป็นสถาบันวิจัยร้างแห่งหนึ่งที่เก่ามากและไม่มีใครอยู่มานานแล้ว
ก็น่าคิดนะ เอาเถอะ พรุ่งนี้เราจะไปสำรวจกัน พิทักษ์กล่าว

ในวันต่อมา พวกพิเชษฐ์ก็มุ่งหน้าไปยังสถาบันวิจัยร้างที่เมฆกล่าวถึงทันที พวกเขาเข้าไปสำรวจภายในสถาบันวิจัย ภายในนั้น มีแต่รากไม้ กิ่งไม้ที่เข้าไปโตในนั้นเต็มไปหมด สมกับบรรยากาศ

แยกย้ายกันไป 2 ทางนะ ชั้นกับทักษ์จะขึ้นไปสำรวจชั้นบน ส่วนพวกนายไปสำรวจชั้นนี้กับชั้นล่างนะ พิเชษฐ์ออกคำสั่ง
           พิเชษฐ์กับพิทักษ์ขึ้นไปสำรวจชั้น 4 บรรยากาศดูลึกลับเย็นยะเยือกผิดปรกติ ทั้ง 2 คนเดินไปถึงหน้าห้องแห่งหนึ่ง
ห้องอะไรน่ะ?
        พิเชษฐ์ใช้ลวดแหย่เข้าไปแล้วปลดล็อกประตูได้
ทักษ์...เอ็งเตรียมปืนไว้เลยนะ..กูจะเปิดเข้าไปข้างใน พิเชษฐ์กล่าว
จะดีเหรอ?เกิดมีตัวอะไรอยู่ข้างในล่ะ จะทำยังไง?
เอาเถอะน่า...อย่าลืมสิว่าเรามีปืนอยู่ พิเชษฐ์กล่าวพร้อมบิดกลอนประตู เปิดเข้าไปด้านใน
     ภายในห้องมืดสนิท พิเชษฐ์คลำหาสวิตต์ไฟ
แชะ เขาเปิดสวิตต์ไฟทันทีที่เขาพบ แต่ว่า
ว้ากกกก เบื้องหน้าของเขา มีโครงกระดูกมนุษย์ใส่เสื้อคลุมของนักวิจัยที่นี่ นอนกองอยู่บนพื้น
นักวิจัยที่นี่.... พิเชษฐ์กับพิทักษ์เข้าไปสำรวจโครงกระดูก
ไม่มีรอยกัดแทะ...ชั้นคิดว่าคนนี้น่าจะขาดอากาศหายใจจนตาย พิทักษ์กล่าว
ถ้าเป็นแบบนี้ เขาล็อกห้องนี้ไว้โดยตัวเขาอยู่ข้างใน เขาคงต้องหลบอะไรบางอย่างที่พยายามจะทำร้ายเขาจากภายนอก พิเชษฐ์กล่าว
ถ้ามึงคิดแบบกู...กูว่านะ..ไอ้สิ่งที่ทำให้นักวิจัยคนนี้ต้องเข้ามาหลบในนี้ ก็คือ.....ไอ้ตัวนั่น!! พิทักษ์หันปากประบอกปืนไปหา ...?
เฮ้ย!ไอ้สัตว์ประหลาดตัวนั้นนี่!? พิเชษฐ์งง
       สัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งจระเข้แบบเดียวกับในทะเลสาบ แต่ตัวที่ทั้ง 2 พบมันมีขนาดเล็กกว่า ส่วนสูงมัน สูงกว่าพวกพิเชษฐ์ 2-3 เซนติเมตร
มันมีอีกตัวนึง!! พิเชษฐ์ชักปืน Desert Eagle  ติดลำกล้องขนาด 9 มม.ออกมายิงใส่ พร้อมด้วยพิทักษ์ที่หยิบเอาปืนลูกซองที่แขวนไว้ด้านหลังตนออกมายิงใส่ด้วย.....มันตายคาที่.....

ไอ้เชษฐ์...ออกมาเถอะว่ะ พิเชษฐ์เดินออกมาพร้อมกดล็อกกุญแจเหมือนเดิม
      ...........มีวิทยุติดต่อมาหาพิเชษฐ์.........
ผู้กอง...ผมเจอห้องน่าสงสัยแห่งนึงครับ ลูกน้องของเขานั่นเอง
โอเค ที่ชั้นไหน ชั้นจะไปเดี๋ยวนี้
ชั้น 2 ครับห้องในสุด
               พิเชษฐ์กับพิทักษ์วิ่งลงไปยังชั้น 2 ทันทีลูกน้องของเขา 5 คนพร้อมด้วยเมฆ รอเขา 2 คนอยู่
ห้องนี้แหละครับผู้กอง
             พิเชษฐ์พังประตูเข้าไป ข้างในเป็นห้องวิจัยขนาดใหญ่ พวกเขาเดินสำรวจจนกระทั่ง
พวกเรา!มาดูนี่เร็ว เมฆเรียกทุกคนให้มาดูอะไรบางอย่าง
โอ.... ซากจระเข้น้ำเค็มขนาดใหญ่ ข้างๆยังมีศพมนุษย์ผู้ชายอีกคนนอนอยู่ใกล้ๆ
เหวอ...ศพนี่มันผ่าแล้วหักเอาซี่โครงออกไปด้วย ลูกน้องบางคนอ้วก
ซี่โครงเหรอ?
ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ!! พิทักษ์กล่าว
ยังไง
ที่นี่เป็นสถาบันวิจัยสายพันธุ์สิ่งมีชีวิตบนโลก ความจริงที่นี่มันก็มีมาตั้งแต่พวกเรายังเด็กๆอยู่น่ะนะ ตอนนั้นชั้นได้ยินพ่อกับแม่ชั้นพูดกันถึงที่นี่ว่า ที่นี่มีโครงการที่จะตัดต่อพันธุกรรมสัตว์สายพันธุ์ใหม่ ให้เป็นอาวุธทำลายล้าง แต่ว่าอยู่ดีๆโครงการนี้ก็เงียบหายไป พร้อมด้วยที่ว่า ไม่มีใครได้พบเห็นทีมนักวิจัยที่นี่อีกเลย พิทักษ์กล่าว

พูดง่ายๆก็คือ ที่นี่เป็นที่ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดตัวนั้นไงล่ะ!! พิเชษฐ์เสริม
พวกนักวิจัยได้ผสม DNA ของคนกับจระเข้น้ำเค็มเป็นหนึ่งเดียวกัน จนทำให้เกิดสัตว์นั่นไงล่ะ.ชั้นจะเรียกสัตว์นั่นว่า...ตัวกุมภีล์

มีตรงนี้อีกครับผู้กอง!! จ่าคนหนึ่งเรียกพวกพิเชษฐ์วิ่งไปดูก็พบ
ตัวกุมภีล์ ตัวกุมภีล์ แต่ยังเล็กๆอยู่ ตัวเท่าเด็กทารก มันอยู่ในหลอดแก้วทดลองขนาดใหญ่ หลาย 10 แท่ง
เจ้าพวกนี้คงยังหลับไหลอยู่ 
แต่อีกไม่นาน...พวกมันคงตื่นขึ้นมา.....เมื่อกี๊ชั้นกับไอ้ทักษ์เจอตัวนึงอยู่ชั้นบน แต่ยิงมันตายไปแล้วพิเชษฐ์กล่าว
มีบันทึกของเจ้าหน้าที่ ที่นี่ด้วยล่ะ  เมฆเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ซึ่งยังใช้ได้อยู่......
        วันที่  6  มิถุนายน  พ.ศ. 2519.......พวกเรารีบกำจัดสัตว์นรกนั่นอย่างเร่งด่วน...เป็นความผิดพลาดที่พวกเรา  ผลิตพวกมันขึ้นมา...แทนที่พวกมันจะเป็นกำลังสำคัญในการป้องกันประเทศ แต่มันกลับทำร้ายพวกเรา สัญชาติ-ญานของสัตว์เลือดเย็นของพวกมันยังอยู่เต็มที่ ไม่มีจิตของความเป็นมนุษย์อยู่บ้างเลย แต่มันมีแค่สิ่งเดียวที่ยอดที่สุด..มันคือ ความฉลาดของมนุษย์...กับความแข็งแกร่งของจระเข้ที่รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน จนกลายเป็นตัวมัน..แต่สันดานดิบของพวกมันยังอยู่เต็มที่..มีอยู่แค่ตัวเดียวเท่านั้นที่มีความโหดอำมหิตอยู่มากที่สุด พวกเราตัดสินใจขุดถ้ำใต้น้ำขนาดใหญ่แล้วจัดการยิงยาสลบใส่มันแล้วพามันไปขังไว้ในถ้ำใต้น้ำ แล้วเอาหินปิดปากถ้ำไว้ ไม่ให้มันออกมา..ชั้นคิดว่า ยังมีพวกเราเหลือรอดชีวิตอยู่ที่นี่ แต่ว่าทุกคนต่างก็ยังรักชีวิตของตัวเอง พวกเราจึงต้องทิ้งบางคนไว้ที่นี่เพื่อเอาตัวรอด.......ยกโทษให้ด้วยนะ!!
                                                                                                           บันทึกโดย กิตติพงศ์
 
ตัวที่โหดที่สุด...หรือว่าจะเป็นตัวที่อยู่ในทะเลสาบ!?
งั้นพวกเรารีบเผ่นกันเถอะ ทั้งหมด รีบวิ่งออกมาจากสถาบันวิจัยร้างทันที แล้วมุ่งหน้ากลับไปที่แคมป์

ที่แคมป์..........
ว่าไงนะ!?สัตว์ตัวนั้น..เอ้ย..ตัวกุมภีล์นั่นเป็นสัตว์ที่มนุษย์สร้างขึ้น!? เมย์ร้องอย่างจกใจ
ใช่คุณเมย์....มันเกิดขึ้นที่สถาบันวิจัยใกล้ๆทะเลสาบนี่ พิเชษฐ์กล่าว
พวกเราเห็นกับตาเลย
ในบันทึกของนักวิจัย .....เขียนไว้ว่า พวกเขากักขังมันไว้ในถ้ำใต้น้ำ...แล้วตอนนี้มันออกมาได้แล้ว ชั้นว่า เวลาที่พวกเราออกค้นหามัน มันคงจะหลบอยู่ในถ้ำใต้น้ำแน่ๆเลย เมฆกล่าว
จะทำยังไงต่อไปดี.....ผู้กอง? บรรดาลูกน้อง ถามพิเชษฐ์
ชั้นตัดสินใจแล้ว...!! พิเชษฐ์เดินไปหยิบของที่น้องสาวของเขาให้มาก่อนออกเดินทาง
อะไรน่ะ? พิเชษฐ์คลายผ้าที่พันอยู่ออก ภายในนั้น มีปืน .357 Magnum อยู่กระบอกหนึ่ง เขาบรรจุกระสุนแล้วหันมาพูดกับทุกคนว่า
ชั้นจะฆ่าไอ้เข้ระยำนั่น!!
             เมฆกางกระดาษออกมาวางบนโต๊ะ นี่คือแผนการจับตัวกุมภีล์นั่น  กองทหารเรือและตำรวจ เตรียมซากศพคนเป็นเหยื่อล่อ โดยพวกพิเชษฐ์ให้คนงานแถวนั้นมาขุดหลุมใหญ่ใช้ดักตัวกุมภีล์ให้มันตกลงไป
เอาซากคนผูกกับเชือกแล้วก็พ่วงกับรถจิ๊บนี่ พอมันเห็นก็ขับล่อมันไปที่หลุมนะ พอมันเข้าไปใกล้หลุมกับดัก ชั้นก็จะใช้ปืนไรเฟิลบบรรจุกระสุนปืนยาสลบยิงใส่มัน ทั้งหมดเลย เพราะตัวมันใหญ่ขนาดนั้นต้องล่อมันให้หลับไปนานๆ  พอมันโดนกระสุนยาสลบมันก็จะตกลงไปในหลุมมันก็จะติดกับเรา

       ตามธรรมชาติของจระเข้...มันเป็นสัตว์หากินตอนกลางคืน เพราะฉะนั้น ตอนที่ 1 ทุ่มตรง ขอให้ทุกคนเข้าประจำที่ด้วย!! พิเชษฐ์สั่ง
     และพอมันขึ้นบกมา เราจะจัดการระเบิดถ้ำของมันด้วยระเบิดน้ำลึก มันจะได้ไม่สามารถกลับลงไปกบดานในถ้ำใต้น้ำของมันได้!! พิทักษ์กล่าว
    งั้นเราเริ่มแผนการคืนนี้เลยดีกว่านะ!!

     แผนการของเมฆเริ่มขึ้น ศพคนได้เตรียมพร้อมหมดทุกอย่าง มีหน่วยตำรวจ หน่วยทหารเรือ คอยประจำอยู่ตามจุดต่างๆของทะเลสาบคอยรายงานแก่พิเชษฐ์ตลอดเวลา

   .......เวลา 20.56 น.
     บรรยากาศในการล่าตัวกุมภีล์ในตอนกลางคืนช่างน่ากลัวจริงๆ บรรยากาศลึกลับแบบนี้ทำเอาบางคนร้องเสียงหลงทีเดียว หน่วยลาดตระเวณที่ 6 ซึ่งอยู่ทางทิศเหนือกำลังสังเกตการณ์อยู่
เฮ้..โด้...นั่นอะไรน่ะ? จ่าเอกเทพ ถาม
ลักษณะอย่างนั้นมัน....
        มันมาแล้ว..มันโผล่ส่วนสันหลังของมันขึ้นมากลางทะเลสาบแล้วมุ่งหน้าไปทางที่พวกพิเชษฐ์วางเหยื่อล่อไว้
เกิดอะไรขึ้น...จ่าเทพ? พิเชษฐ์ติดต่อเข้ามา
จระเข้ครับ....ตอนนี้มันกำลังมุ่งหน้าไปทางที่ผู้กองวางเหยื่อล่อไว้แล้วครับ!!
ทราบแล้ว!!
           เมย์เดินออกมาหาพิเชษฐ์ ด้วยความเป็นห่วง
มันมาแล้วสินะคะ เมย์กล่าว
ครับ..คุณเมย์กลับไปในที่หลบภัยเถอะ มันอันตรายนะ พิเชษฐ์กล่าว
ตั้งแต่มาที่นี่ ชั้นยังไม่ค่อยได้ทำอะไรให้เลยนะคะ คราวนี้ขอชั้นได้ช่วยพวกคุณด้วยเถอะค่ะ!! เมย์กล่าว
คุณเมย์.....
       เมย์มั่นอกมั่นใจ แล้วพร้อมจะช่วยพิเชษฐ์
ตกลงครับ...คุณเมย์..ผมอนุมัติ!!
      
       ทางด้านพิทักษ์ซึ่งเป็นคนขับรถลากเหยื่อล่อตัวกุมภีล์ก็เตรียมสตาร์ทเครื่องรอแล้ว
ไอ้ทักษ์...มันมาแล้ว เตรียมพร้อมรึยัง? พิเชษฐ์ ว. เข้ามา
ไม่ต้องห่วงหรอกน่า...กูพร้อมตั้งนานแล้ว!!
เอาเถอะ...โชคดีนะเว้ย....อย่าตายนะมึง!! พิเชษฐ์กล่าวกับเพื่อนผ่านวิทยุ
แน่นอนไอ้เชษฐ์ มึงกับกูเป็นเพื่อนรักกัน กูจะไม่ยอมตายก่อนมึงแน่นอน
อืมม....
        พิทักษ์ มองด้านหลังตัวรถผ่านกระจก...ตัวกุมภีล์มาแล้ว เขาเดินหน้ามุ่งเข้าไปในใจกลางป่า มุ่งสู่หลุมกับดักทันที  ตัวกุมภีล์ได้กลิ่นเลือดจากศพจึงไล่ตามไปติดๆ
หึ....มันตามมาแล้ว!!..เอาละไอ้เชษฐ์ มันตามรถมาแล้ว!! พิทักษ์ติดต่อไปหาพิเชษฐ์ขณะขับรถล่อมันตามมา
ดีมาก...เอาละ ไอ้เมฆ!! พิเชษฐ์มองไปยังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งใกล้ๆหลุมกับดัก เมฆอยู่บนต้นไม้นั่นเอง เขาบรรจุกระสุนยาสลบในปืนไรเฟิลของเขาอยู่
โอเคพิเชษฐ์...กูพร้อมแล้ว..มึงพาคุณเมย์ไปหลบเร็วเข้า!!
        พิเชษฐ์พาเมย์ไปหลบที่พุ่มไม้ใหญ่ ใกล้หลุมกับดัก รอที่พิทักษ์จะล่อมันเข้ามาใกล้ๆ พิเชษฐ์บรรจุกระสุนปืน .357 แม็กนั่มของเขาพร้อมที่จะยิงทุกเวลา
   พิทักษ์ขับรถเข้าใกล้ตัวหลุมทุกที กุมภีล์ก็ตามมาติดๆ
ไอ้เมฆ กูถึงหลุมแล้ว!!
ได้เลย!! เมฆเล็งปืนไรเฟิลไปที่ตัวกุมภีล์ เปรี้ยง!! เขาลั่นกระสุนยาสลบทั้งหมดใส่ตัวกุมภีล์ แล้วก็มีกระสุนที่ยิงออกมาจากพุ่มไม้อีกหลายที่ พวกลูกน้องของพิเชษฐ์ก็ลั่นกระสุนยาสลบออกมาช่วยเมฆด้วย
ดีมากทุกคน!? เมฆกล่าวพร้อมยิงต่อไป
กรรรรรรร!?~ ตัวกุมภีล์โงนเงนแล้วหงายหลัง ตกลงไปในหลุมแล้วสลบไป แผนการของเมฆ สำเร็จแล้ว
สำเร็จแล้ว!!
           เหล่าทหารวิ่งออกจากที่ซุ่มมามุงดูที่ขอบหลุม ตัวกุมภีล์สลบอยู่ภายในหลุมใหญ่ซึ่งขึ้นมาไม่ได้ง่ายๆ พิเชษฐ์จับมือพิทักษ์เพื่อนซี้ของเขา แล้วชมว่าขับรถได้ดีมาก

ในเวลา 23.30 น.

พิเชษฐ์สั่งให้ลูกน้องของเขา 2 คน เฝ้าหลุมไว้ พิเชษฐ์ ให้เมย์ช่วยทำแผลให้พิทักษ์ เพราะแขนของเขา โดนกิ่งไม้ข่วนหลายจุด 
ในที่สุด..ชั้นก็ทำประโยชน์ให้พวกผู้กองได้แล้ว!! เมย์กล่าว
ถ้าคุณไม่มาด้วย...ไอ้ทักษ์มันคงร้องเสียงหลงตลอดคืนว่า...ช่วยด้วย กิ่งไม้ข่วน!! แน่เลย พิเชษฐ์แซวเพื่อน
เฮ้ยๆ กูไม่ใช่คนบ้านะเว้ย!! พิทักษ์กล่าวปนหัวเราะ
         พระจันทร์ขึ้นเต็มดวงแล้ว ลูกน้องของพิเชษฐ์ 1 ใน 2 คนที่เฝ้าปากหลุมไว้เกิดอารมณ์โกรธที่ตัวกุมภีล์ ฆ่าเพื่อนของเขาไป เขาเดินไปหยิบก้อนหินหลายลูก เขวี้ยงใส่ตัวกุมภีล์ที่นอนสลบอยู่
มึงฆ่าเพื่อนกู..ตายซะ..ไอ้บ้า!! แต่ทว่า การเขวี้ยงหินก้อนหนึ่งไปโดนส่วนหัวของมัน ทำให้กุมภีล์ ลืมตาตื่นขึ้นมาจากการสลบทันที
เฮ้ย!? มันฟื้นขึ้นมาแล้ว
        มันเอาหางโผล่ขึ้นมาจากหลุม ฟาดทหารที่เอาหินเขวี้ยงมัน ตกลงไปในหลุม แล้วจัดการ ฉีกร่างกินอย่างสยดสยอง
ผู้กอง! แย่แล้ว มันฟื้นขึ้นมาแล้ว!! กุมภีล์ ปีนขึ้นมาจากหลุม แล้ววิ่งเข้าไปงับจ่าอีกคนที่วิ่งมาบอกพิเชษฐ์จนตัวขาด ออกเป็น 2 ท่อน
หนีเร็ว!!
ทั้ง 4 คนวิ่งหนีออกไป พิเชษฐ์วิ่งหนีไปกับเมยืจนมาถึงริมทะเลสาบ
เร็วเข้า รีบหนีเร็ว มันตามมาแล้ว!! ตัวกุมภีล์ ไม่ได้วิ่งไล่พวกพิเชษฐ์ แต่มันพุ่งกลับลงน้ำหายไป
เร็วเข้า ตอนนี้ล่ะ ใช้ระเบิดน้ำลึก ระเบิดถ้ำใต้น้ำมันเลย!! พิเชษฐ์สั่งจ่าคนหนึ่ง
ตูมมมมม!! ระเบิดน้ำลึก ระเบิดทันที น้ำพุ่งขึ้นมาอย่างแรง
สำเร็จไหม? หลังจากนั้น ตัวกุมภีล์ก็ลอยขึ้นมา มันว่ายเข้ามาหาพวกพิเชษฐ์ แต่ตามตัวมัน มีแต่เลือดออก จากแรงระเบิดใต้น้ำเมื่อกี๊ สันดานความดุร้ายของมันมีมากขึ้น มันว่ายน้ำเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง  แต่แล้ว พิเชษฐ์ก็หยิบ ปืนแม็กนั่มบรรจุ กระสุน 6 ลูก ยิงใส่ส่วนหัวของมัน เริ่มจาก ดวงตาข้างซ้ายและขวาของมัน เหลือกระสุนอีก 1 นัด แต่มันได้ว่ายน้ำขึ้นฝั่ง และใช้วิธี ฟังเสียงแทน
      เฮลิคอบเตอร์อาปาเช่ ลำหนึ่งบินขึ้นจากป่า พุ่งไปที่ร่างอันมหึมาของตัวกุมภีล์
ไอ้เชษฐ์...นี่กูพิทักษ์กับเมฆนะ!! พิทักษ์นั่นเอง เขาเป็นคนขับฮ.อาปาเช่กับเมฆ
ไอ้เมฆ...ไอ้ทักษ์!?
ผู้กอง รีบหลบมาเถอะค่ะ เมย์กล่าว
ฮ.อาปาเช่ ยิงจรวดใส่สันหลังของตัวกุมภีล์
ก๊าซซซซ...!! มันร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด แล้วล้มลงไปกองกับพื้น  พิเชษฐ์กับเมย์ออกจากที่ซ่อน พิเชษฐ์เดินเข้าไปใกล้ๆมัน มันยังไม่ตาย!! มันค่อยคลานเข้าไปหาพิเชษฐ์ด้วยความเจ็บปวด มันจึงเคลื่อนไหวช้ามาก
เมื่อกี๊ และเมื่อวันก่อน มึงซ่ามากนะ....แต่หมดเวลาของมึงแล้ว!! พิเชษฐ์พูดกับตัวกุมภีล์
ย้ากกกก!! เปรี้ยง!! เขาลั่นกระสุนแม็กนั่มลูกสุดท้ายใส่หน้าผากของมันซึ่งเป็นจุดที่ตั้งของสมองของมันพอดี หนังตาของมันเริ่มปิด มันตายแล้ว!!
        พิเชษฐ์เดินไปหาเมย์ เมย์สวมกอดพิเชษฐ์ด้วยความเป็นห่วงและความรัก เหมือนกับพิเชษฐ์ที่กอดเมย์เหมือนกัน...ค่ำคืนอันยาวนานมนการล่าตัวกุมภีล์ ได้สิ้นสุดลงแล้ว

.........ในเช้าวันต่อมา.........
เอาเลยทุกคน!! พิเชษฐ์สั่งให้ลูกน้องของเขาวิ่งออกให้ห่างจากสถาบันวิจับร้างที่พวกเขาเข้าไปสำรวจเมื่อวันก่อน...
ตูมมมม!!! สถาบันวิจัยระเบิดเป็นเสี่ยงๆ พิเชษฐ์สั่งให้ลูกน้องวางระเบิดนั่นเอง เพื่อจะได้ปิดคดีนี้อย่างถาวร
หมดเรื่องซักทีนะ!! เมฆกล่าว
เป็นค่ำคืนการผจญภัยที่ระทึกที่สุดในชีวิตเลยล่ะ พิทักษ์กล่าว
บรรดาพวกเราที่ตายไป..พวกเราจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้...ไม่ต้องห่วงนะ พิเชษฐ์กล่าว
กลับกันเถอะค่ะ...เรื่องที่นี่ได้จบลงอย่างดีที่สุดแล้ว!! เมย์กล่าว
ดีเหมือนกัน!!.....................
   
        ...........ในอีกหลายวันต่อมา............. ทะเลสาบสงขลาก็เปิดให้นักท่องเที่ยวกลับมาท่องเที่ยวเล่นน้ำได้เหมือนเดิม บรรยากาศการท่องเที่ยวกลับมาครึกครื้นอีกครั้ง แต่ใครหารู้ไม่ว่า..ภายใต้น้ำแห่งนี้ มีดวงตาคู่หนึ่ง คอยเฝ้ามองนักท่องเที่ยวเหล่านี้อยู่อย่างน่ากลัว.......อยู่ตลอดเวลา.........

                                                                       ( จบบริบูรณ์ )