30 ตุลาคม 2544 01:01 น.
จัน
เมื่อความรักเข้ามาทายทัก
หัวใจของคนอ่อนหัดเริ่มหวั่นไหว
แม้วันเงียบ ๆ ถึงขั้นเหงาหัวใจ
คิดถึงเธอเมื่อไรหัวใจกลับอิ่มเอม
แค่ส่งเสียงกระซิบเบา ๆ ว่าคิดถึง
กลับทำให้คนเหงาคนหนี่งแอบยิ้มได้
ขำตัวเองนะที่เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ถ้าเขากระซิบรักเมื่อไรยิ้มคงหุบไม่ได้เลย
30 ตุลาคม 2544 00:56 น.
จัน
ให้คำตอบกับใจเป็นครั้งสุดท้าย
เมื่อความรักที่หวังไว้กลายเป็นหมัน
ตอบกับใจตัวเองว่าจบกัน
เลิกคิด เลิกฝัน เลิกหวัง เสียที
ใช้เวลาที่เหลือดูแลตัวเอง
เราคนเก่งซะอย่างเศร้านานที่ไหน
เมื่อรู้ว่าตัวเขาไม่รักก้อถือว่าโชคดีไป
รู้ตอนนี้ดีกว่าเมื่อสายยังกลับตัว..ปรับหัวใจได้ทัน
26 กันยายน 2544 20:46 น.
จัน
ต่อให้เธออยู่ไกลสุดหล้ามหาสมุทร
ต่อให้อยู่สุดขอบฟ้าจะตามหา
ต่อให้เธอหนีไปสุดไกลสายตา
ฉันจะเอาท้องฟ้าเป็นพยานจะตามไป
ต่อให้เธอหนีไปกับใครอื่น
ตัวฉันจะฝืนชะตาฟ้าดึงเธอไว้
ต่อให้เจอจัง...จังว่าเธออยู่กับใคร
ฉันจะยึดและดึงเธอไว้ให้กลับไปด้วยกัน
19 กันยายน 2544 01:58 น.
จัน
นั่งนับ 1-100
ไม่รู้จะถอยหรือเดินหน้า
เหลืออีกไม่กี่นาทีคงหมดเวลา
สารภาพไปเลยดีกว่า...ตามใจต้องการ
ส่งกระแสจิตถึงเธอคนไกล
อย่างเพิ่งรีบไปไหนคอย JUN ก่อน
JUN จะรีบไปหาพร้อมกับหัวใจปอน...ปอน
ฝากเธอดูแลไว้ก่อนเพราะอาการไม่ค่อยดี
แค่เติมน้ำใจให้มันวันละหยด
พร้อมไม่โป้ปดกับมันทำได้ไหม
สัญญากับมันซิ....ว่าจะไม่มีใคร ๆ
จะคอยดูแลเอาใจใส่ตลอดเวลา .....
14 กันยายน 2544 01:57 น.
จัน
อย่าฝืนความรู้สึกกันอีกเลย
ทำเฉย ๆ กันดีกว่าไหม
หนทางรัก 2 เราคงหมดหนทางไป
เธอคงมีหนทางใหม่ที่ดีกว่าเดิม
ขอให้โชคดีกับทางเลือกใหม่
อย่าได้ใส่ใจกับเรื่องราวเก่า ๆ
แม้ความรู้สึกบางส่วนคงเหลือภาพบางเบา
แต่ความเป็นเพื่อนคนเก่ายังเหมือนเดิม