วันพ่อ วันหนึ่ง เมื่อปีนั้น

จันทร์เพ็ญ จันทนา

วันพ่อ วันหนึ่ง เมื่อปีนั้น
ยังตราตรึง ยังผูกพัน ยังจำได้
กราบเท้าพ่อ ด้วยความรัก จากหัวใจ
เห็นความห่วง ที่ยิ่งใหญ่ ในเงาตา

ห่วงลูกคนเล็ก...ยังเด็กนัก
ห่วงลูกที่พ่อรักเป็นหนักหนา
ห่วงไข่ลูกยอด ตลอดมา
และห่วงจนถึงวาระสุดท้าย!

ภาพพ่อยังเป็นภาพที่ซาบซึ้ง
คิดขึ้นมาครั้งหนึ่ง...ก็ใจหาย
ในโลกนี้ คงไม่มี คนมากมาย
ที่รักเรา เปี่ยมความหมาย ได้เท่านี้

พ่อสอนให้สัตย์ซื่อ ให้ถือเกียรติ
และอย่าให้ใครหยามเหยียดซึ่งศักดิ์ศรี
พ่อสอนให้เป็นกุลสตรี
และสอนว่าความดี นี้ยืนยง

ลูกที่พ่อภูมิใจ ใช่ดีเลิศ
ใช่ว่าต้องประเสริฐ ต้องสูงส่ง
เพียงธรรมดา สามัญ แต่ทระนง
และมั่นคง อย่างยิ่ง ด้วยจริงใจ

วันพ่อ วันหนึ่ง เมื่อปีนั้น
ยังตราตรึง ยังผูกพัน ยังจำได้
แต่วันพ่อ ปีนี้ ไม่มีใคร
คิดถึงพ่อ จะขาดใจ ...รู้ไหมคะ...