24 พฤศจิกายน 2545 20:25 น.
จันทร์เจ้า
ถ้าความรักเป็นเวลากลางคืนของท้องฟ้า
ดวงดาราน้อยๆก็คงจะเป็นฉัน
ตัวเขาก็คงจะเป็นดวงจันทร์
ที่ไม่เคยหันมามองฉันเลยสักครา
ดาวดวงน้อยๆอย่างฉัน
พอทีเถอะ...อย่าฝันอะไรกันนักหนา
ตัวเขาเป็นถึงดวงจันทร์ที่สูงค่า
มีหรือจะมาเสียเวลากับดาวที่ไร้ค่าอย่างเรา
3 พฤศจิกายน 2545 20:15 น.
จันทร์เจ้า
ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง
แต่ฉันอยากบอกว่าเสียใจที่เป็นแบบนี้
เสียดายความรู้สึกดีดีที่เคยมี
เสียดายที่มองเธอคนนี้ผิดไป
เคยคิดว่าความเป็นเพื่อนกัน
ของเรามันจะไม่มีวันสั่นไหว
เคยคิดว่าเราจะไม่มีวันต้องเสียใจ
แต่วันนี้ต้องยอมรับว่ามองเธอผิดไปจริงๆ
2 พฤศจิกายน 2545 20:20 น.
จันทร์เจ้า
บอกให้ลืมเรื่องของเราในวันนั้น
คิดเหรอว่าฉันจะทำได้
ก็ทุกอย่างที่ทำไปทำด้วยหัวใจ
อยากให้เธอจดจำไว้เหมือนกัน
หรือเธอคิดว่าเธอจะลืมมันได้
เพราะเธอเองก็ไม่ใส่ใจเรื่องวันนั้น
หรือเธอคิดว่าฉันเองก็ไม่ใช่คนสำคัญ
เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรานั้นเธอจึงไม่ใส่ใจ
ขอเถอะนะอย่าเป็นอย่างนั้น
ขอจงช่วยบอกกันหน่อยได้ไหม
ว่าเธอยัง--รัก-- ยังคืดถึง ยังห่วงใย
ว่าเรายังมีกันในหัวใจเหมือนเดิม
2 พฤศจิกายน 2545 20:11 น.
จันทร์เจ้า
หากวันใดที่เธอท้อ...
ขอจงรอกันหน่อยได้ไหม
จะรีบไปหาพร้อมกับรักและกำลังใจ
ปลอบขวัญให้คนดีมีพลัง
หากวันใดที่เธอเหงา
ของให้คิดถึงเวลาของเรา เมื่อครั้งหลัง
หากท้อแท้ สิ้นหวัง สิ้นกำลัง
เธอจะยังมีฉัน--เคียงข้างเธอ--
1 พฤศจิกายน 2545 17:03 น.
จันทร์เจ้า
ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ที่จะรู้สึกแบบนี้
ตอนแรกก็คิดว่าเป็นแค่ความรู้สึกดีดี
แต่พอคุยกันทุกที จนถึงครั้งนี้เริ่มแน่ใจ
ว่าความรูสึกมันไม่เหมือนเดิม
เหมือนว่าเธอเข้ามาเติมส่วนที่ขาดหาย
ฉันก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้
ก็เลยเริ่มทำใจว่าเป็นได้...แค่คนคุ้นเคย
ถึงจะเป็รได้แค่นี้
ก็ยังรู้สึกดีที่เธอไม่เมินเฉย
ยังทำทุกอย่าง ห่วงใยกันบ้างอย่างที่เคย
แต่เธอก็ยังมองเลย มองข้ามฉัน คนนี้ไป