15 มกราคม 2551 20:23 น.
จันทร์ตะวัน
อย่าว่าฉันโง่ ขี่โคแบกเต่า
ฉันนั่งเซาเซา จะดูเนาดูลาย
น้ำลอดใต้ทราย ฉันย่อมรู้ได้
แต่ฉันไม่นำพา
7 พฤศจิกายน 2550 17:54 น.
จันทร์ตะวัน
ไม่มีคำลา...จากเธอ....สักคำ
ฉันยืนเหม่อมอง...จนเธอลับ....ห่างไกล
ปล่อยให้ฉัน...เคว้งคว้าง...เหมือนคนเจียนบ้า
ไม่มีเธอดูแล...แล้วฉันจะ...อยู่อย่างไร
ตั้งแต่นี้...เราคงต้อง...ทำใจ
เพราะถึงอย่างไร...เธอคง...ไม่กลับมา
สิ่งที่เหลือ...ทิ้งไว้ก็คือ...น้ำตา
ที่เธอฝาก...กับฉันไว้...มันก็เกินพอ
..................................
ต่อจากนี้ มีแค่ความฝัน และความหวัง
ว่าสักวันนึง เราจะเจอคน ที่มีรักแท้
คงจะเป็นรักแท้ ที่แท้จริง ที่มีให้กับเราคนเดียวจริงๆ
หวังไว้อย่างนั้นเช่นกัน
..................................................
7 พฤศจิกายน 2550 10:59 น.
จันทร์ตะวัน
อยากหยุด....เวลา.....ไว้ตรงนี้
หยุดตรงที่....เรามีกันและกัน.....เสมอ
จากวันนี้.....กี่ปีเราพบ....เจอ
อยากมีเธอเสมอ.....ตรงนี้.....ในใจ
แม้ห่างกาย.....ใจใกล้.....ก็คิดถึง
เฝ้ารำพึง.....คิดถึง.....คนึงหา
แม้นไม่อาจ....หยุดยั้ง.....วันเวลา
เชื่อเถิดว่า......ฉันมีเธอเสมอ.....ตรงนี้ในใจ
..............................
7 พฤศจิกายน 2550 10:39 น.
จันทร์ตะวัน
อยากหยุด............เวลา.............ไว้ตรงนี้. หยุดตรงที่............เรามีกันและกัน............เสมอ
จากวันนี้.............กีปีเราพบ............เจอ
อยากมีเธอ.......เสมอตรงนี้.......ในใจ
แม้ห่างกาย........ใจใกล้.......ก็คิดถึง
เฝ้ารำพึง.........คิดถึง.........คนึงหา
แม้ไม่อาจ......หยุดยั้ง.........กาลเวลา
เชื่อเถิดว่า...........ฉันมีเธอ........เสมอในใจ
.......................
7 พฤศจิกายน 2550 10:20 น.
จันทร์ตะวัน
ในวันที่ฉันล้มลง ในวันที่ฉันร้องไห้
ในวันที่ต้องเหงาเดียวดาย เธอคงอยู่ข้างกายฉันเสมอ
ผู้หญิงคนนี้ขอสัญญา จะเก็บรักษาใจเธอ
จะรักให้สมกับที่เธอ มอบใจของเธอให้ฉัน
จะดูแลรักษาใจเธอ ให้เท่ากับที่เธอรักฉัน
ตราบใดที่เรารักกัน คำมั่นคือฉันรักเธอ
......................................
หน้าส่วนตัว
870
