25 สิงหาคม 2553 13:33 น.
จันทร์ดำ วราคุณ
นวลแสงแห่งจันทร์จันทน์หอม
ผยอมแย้มยิ้มอิ่มสุข
นางน้อยอายเอียงเปลี้ยงทุกข์
แก้มชุกอิงกายชายน้อย
หอมเหลือกลิ่นใยสายรัก
ถักแล้วทอแล้วเรียงร้อย
หลุดแล้วชีวิตเหงาหงอย
เสรือนคอยว่างแสงแห่งใจ
สุดแต่ตัวเจ้าเฝ้าถนอม
ดมดอมดื่นห้าวยาวไหม
โลกนี้เลือกได้ใช่ไกล
ชื่นไออุ่นซ่านพานทอง
24 สิงหาคม 2553 12:19 น.
จันทร์ดำ วราคุณ
เหว้งเหว้างวูบเสียดหาย
ดวงฤทัยแทบไหลหลง
วาบวาบจะขาดลง
ณ ที่ตรงม่านสิเน่หา
เอิบอิ่มเมื่อครั้งผ่าน
ภาพวันวานยังตรึงตรา
มนต์รักปักอุรา
เหลือเพียงค่าความทรงจำ
เห็นนางดั่งลมไล้
ไหลเวียนไปม่านมืดดำ
อยู่ใกล้ใช่เอยคำ
เรียกร้องร่ำจำนรรจา
ยิ่งตามยิ่งเลื่อนห่าง
ความอ้างว้างมากั้นสา
หว้าเหว่มาบังหน้า
ไม่นำพาให้พบพาน
นางฟ้าหรือภูติพราย
ปรากฏกายหมายหักหาญ
ลิขิตหรือหรือสายธาร
หรือวิมานม่านมนต์ใจ
หากเกิดเฉพาะจิต
คงไม่พิศสนิทได้
พันธะผูกสายใย
แต่กาลใดหนอแม่เฮย
หน้าส่วนตัว
1446
