21 ตุลาคม 2545 14:03 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
...ทำการบ้านหัวบานไปหมดแล้ว
...วอนพี่แก้วน้องแก้วมาเสสรวล
...เขียนกลอนแปดแผดหัวร่อล้อเล่นชวน
...ตามกระบวนกวนใจของยัยลิง...
แอบมางีบหนีบนิยายในรักแร้
ฝันยังแก้โคลงไม่ออกบอกงงยิ่ง
โจทย์ยากเกินสะเทิ้นภพซะจริงจริง
มานั่งนิ่งบ้าใบ้ในโคลงครู
แถมเจ้าลิงน้องน้อยพลอยหายหมด
แอบลัดลดเลาะหายทั้งหัวหู
ทั้งพี่ชายก็ใจร้ายไม่มาดู
ปล่อยจังงังขนฟูอยู่ลำพัง
มาแอบบ่นกร่นคำด้วยใจน้อย
หวังยังคอยใครผ่านมาให้เหลียวหลัง
รู้หรอกน่า..ว่าแอบอ่านขำกันจัง
เหอะ ! ก็ช่าง ..จะคงยังบ่นต่อไป ..
18 ตุลาคม 2545 10:07 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
ยามเป็นหญิงแม้นิ่งอยู่มีคนหา
แค่ปรายตายังเพ้อว่าอกหวั่นไหว
เพียงเอื้อนเสียงประหนึ่งว่าจะขาดใจ
แทบจะซานซบไซ้ใกล้ตักเรา
ยามเป็นลิงวิ่งลี้หนีไปหมด
ให้สลดคิดท้อหนอลิงเศร้า
เหตุใดนะจึงแตกต่างความเป็นเรา
หรือใครเขาจำภาพลักษณ์ประจักษ์ตา
เป็นสาวน้อยกลอยใจใครก็รัก
แต่แปลกนักมักรังเกียจมิเบียดหา
ตอนเป็นลิงหญิงคนเดิมมิโสภา
หรือตีค่าด้วยราคาแค่นามตน
หากใครๆไหนผ่านขานไม่รัก
ลิงก็จักหักห้ามใจไม่สนน
ในโลกนี้อาจจะมีใครบางคน
ที่จะค้นด้นหาคราเป็นลิง
4 ตุลาคม 2545 11:30 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
(๑)
เดินผวาประหม่าพรั่นกลางพงป่า
บุกพนารกชัฏอกหวั่นไหว
เป็นลิงน้อยเดินดุ่มดุ่มระวังภัย
ท่ามกลางพวกหมาไนให้นึกกลัว
(๒)
ณ ถิ่นนี้ที่ใครในสถาน
ยากเบ่งหาญรานรุกซุกสลัว
ใจระทกอกสั่นแหวนแกนระรัว
ความหมองมัวปกคลุมทั่วตัวผืนไพร
(๓)
โน่นต้นไม้คล้ายออกผลยลกินหอม
อยากเด็ดดอมยังมิกล้าใจสั่นไหว
เขตป่านี่มีเจ้าของครองมากมาย
นึกหวั่นไหวทำเช่นไรในชีวี
(๔)
จำต้องกินต้องเสาะหาอาหารอิ่ม
ใช่เพียงลิ้มชิมใบไม้จำเพาะที่
ครั้นลิงแก่ยื่นส้มสูกผลโตดี
แต่กลับมีเสียงตวาดวาดไปใย
(๕)
ไอ้ขโมย...ลิงมาโกยของเพื่อนข้า
เลวชั่วช้า...ขอขับไล่และผลักไส
จิตสำนึก...เอ็งไม่มีหรืออย่างไร
มาที่แดนของข้าใหญ่ให้ประวิง
(๖)
ที่ผ่านมาของพวกข้าเป็นเอ็งแน่
ขโมยแท้อหังการณ์นะลิงหญิง
ถึงมิใช่ข้าก็จะโบ้ยหมดทุกสิ่ง
วันนี้ข้าจะเชือดลิงให้พวกดู
(๗)
ก็มิหวั่นยังยืนมั่นกันตรงนี้
ถามกี่ทีตอบกี่คำอีกไม่รู้
ให้ลำบากซวยแท้ๆตูหนอตู
ดันไม่รู้ว่ามีเจ้าของลองชิมไป
(๘)
กัดไปเสี้ยวหนึ่งคำยังมากผิด
คิดประหัตถึงชีวิตกระนั้นได้
เออ..ช่างเหอะความซวยแท้ขอบ่นไป
มันก็ช่างตูประไรใครติเอา
(๙)
หากเจ้าของส้มใหญ่ใจดีแท้
อภัยแก้ในความผิดใช่ลิงเขลา
ความก็เลิกแล้วกันแล้วผ่อนบรรเทา
แต่หมาไนยังเอาเรื่องเขื่องระทม
(๑o)
ก็กาลก่อนนี้มิใช่เป็นเกลอหรือ
ใยต้องถือมีดมาฆ่าให้ขื่นขม
หรือต้องเหยียบให้ติดดินขย่มให้จม
จึงจะสมกับความแค้นที่เคยมี
(๑๑)
ด่าประนามหยามไปก็ทนได้
แต่อยากลากบิดาไซร้ให้หมองศรี
เคยด่ามายังไม่เคยท้าออกราวี
สู้เก็บกดมาทุกทีที่ผ่านมา
(๑๒)
ปลอมมาด่าท้าศึกอยู่บ่อยๆ
ด่าพล่อยๆอยากให้ช้ำกระไรหนา
ด้วยยังเห็นว่าเป็นเพื่อนถนอมหทยา
มินำพาจะหาญกล้าท้ากรไป
(๑๓)
หากอย่าลากลิงตัวอื่นเข้าเกี่ยวข้อง
แม้นจะจ้องยิงตัวไหนเจาะจงได้
แค่ชื่อปลอมมันก็แค่ไม่ถึงตาย
แต่จะตราชื่อเอาไว้มิลืมเลือน
(๑๔)
จะกองวางมิตรภาพตราบหมดสิ้น
คืนสู่ดินที่ย่ำเหยียบเปรียบเสมือน
รู้ตัวตนที่ข้นแค้นนานนับเดือน
ที่ลางเลือนกลับแน่ชัดถนัดจริง
(๑๕)
อ้อ..ที่แท้เผยไต๋ให้รู้จัก
คนเคยรักจักต้องฆ่าผ่าใจหญิง
ก็จะขอคว่ำขันลั่นความจริง
อย่ามาสิงสู่ใจในชาตินี้เลย ..
(๑๖)
เคยประกาศมาตรหมั้นคืนให้หมด
อย่าสบถพล่อยพล่อยค่อยเฉลย
เดินห่างกันคนละทางอย่างก่อนเคย
กรีดใจเอ่ยเผยสิ้นถวิลความ
(๑๗)
ก็แค่มวยการ์ดตกชกไม่ไหว
เลยได้ใจอวดเบ่งไปให้ใครขาม
มันก็แค่ชื่ออ้างลอยประดอยตาม
หากจะหยามเชิญเลยเผยไม่กลัว
(๑๘)
สู้สงบเก็บถ้อยคำไม่พร่ำพูด
ใยมาขุดเรื่องแค้นเคืองเปรื่องในหัว
อันกลอนกานท์สร้างสัมพันธ์ใช่เมามัว
ใช่ว่าชั่ว ผิดก็รับ ใช่หลบไป
(๑๙)
หากเป็นลิงแต่ใจสิงห์หยิ่งถือศักดิ์
ไม่เคยหนีจมปลักดั่งหมูไหน
ไม่ปลอมแปลงเล่ห์กลซ่อนความนัย
ไม่เคยด่ากราดไปให้ชี้แจง
(๒o)
ไม่เคยแบ่งก๊กพวกจวกซึ่งหน้า
ยังออกมาท้าความตามที่แจ้ง
หากข้องใจก็เชิญเลยตามแสดง
หรือแอบแฝงอย่างเก่าที่เล่ามา
(๒๑)
อัลมิตราชื่อนี้มีแต่เสีย
ไม่ชะเลียเจ้าถิ่นเก่าเลยเน่าหา
คงคิดแค้นแน่นวันคั้นวิญญา
จึงต้องมาบีฑาคอยย่ำยี
(๒๒)
แต่ละเดือนเฟื้องฟุ้งรุ่งริ่งได้
แต่ละความถ่อยเหลือร้ายป้ายหมดศรี
แต่ละวันคืบคลานผลาญฤดี
ฤาเข้าทีถ้าหากมีศัตรูถาวร
(๒๓)
หากไม่ชอบตอบตรงๆบ่งจากจิต
ค่อยๆวางความเป็นมิตรใช่ว่าสอน
มาเกลียดกันทำไมให้นิวรณ์
ให้สะท้อนกลอนกานท์มารานใจ
(๒๔)
ไม่คบหาก็ใช่ว่าจะชีพม้วย
ก็เพราะด้วยแขนขามีใช่ไหม
ต่างคนต่างหากินไม่ยุ่งใคร
ไม่จุดไฟทำลายกันและกัน
(๒๕)
ในโลกแห่งความจริงก็ยิ่งแล้ว
สิ่งที่แพ้วพบมามากยากกลับหัน
สู้อุตส่าห์หลบเลี่ยงมาอีกโลกพลัน
ให้มาเจอคนบีบคั้นพลันปวดใจ
(๒๖)
จากที่เคยเปรยนัยใจรักแท้
กับมาแพ้ความเขลาจะเอาไฉน
คงเปลี่ยนแปลงแจ้งจากรักเป็นเกลียดไป
ไม่ทันไรก็กลับคำน้ำลายตน
(๒๗)
จะลืมลบกลบคำเคยพร่ำบอก
เก็บไปตอกให้จมมิดทั่วทิศหน
หากประสบพบพักตร์ในสกล
จำต้องด้นกรีดหายกายจากลา
(๒๘)
ไม่มีคำทักทายปรายดั่งเพื่อน
แม้นสายตาก็จะไม่เลือนเชือนแลหา
ข้าขอสบถอีกสักถ้อยก่อนจากลา
แม้ชาตินี้และชาติหน้าอย่าคืนดี
1 ตุลาคม 2545 09:50 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
...หมาเน่าม่องเท่งเต้ง................ลอยมา
กลิ่นสุดฉุนนาสา........................หลีกได้
นอนหงายเหยียดกายา................แข็งทื่อ อืดนอ
หนอนยุบยิบแมลงไล้..................จ่มฟุ้งอาเจียน ฯ
...หากเดินหลบเลี่ยงพ้น..............จักทำ
กลั้นสูดมิถลำ............................เหยียดร้าย
หุบพจน์สลดคำ..........................อ้างเกี่ยว กันแล
สบถรจน์ร่ายคล้าย......................ใช่ย้ำหมาเน่า ฯ
25 กันยายน 2545 08:43 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
(๑)
...อโหข้าน้อยต่ำต้อย............................เพียงดิน
เยือนถิ่นโพเอ็มศิลป์............................เท่านั้น
พี่น้องเพ่งดูจินต์....................................สอนสั่ง ลิงเอย
หัดแต่งโคลงแน่ครั้น............................เร่งซึ้งอักษรา ฯ
(๒)
...เขียนโคลงลงฝากใว้...........................ขยายความ
สักหนึ่งคนึงถาม.....................................ร่ำร้อง
เพียงร่ายสบถยาม.................................นำก่อน นาพี่
คราวเยี่ยมเตรียมโคลง ฯ คล้อง...............กึกก้องเกียงไกร ฯ
(๓)
...อลังการ ฯโคลงร้อน..............................ตอนกลาง- วันวาน
ใครหว่ามัน...มลาง..................................เหน็บถ้อย
กราดด่าด่าว...ดับคลาง-...........................แคลงจิต- เราเหวย
โศกสลด...รจน์คำถ้อย.............................ถ่อยแท้ลามเซว ฯ
(๔)
....หากแต่...รีบไขว่ค้น.............................เควลน
เหลืออด...บททัณฑ์ดล...............................ด่าวดิ้น
ควานหา...ทั่วพณาสนฑ์.............................ไพรป่า
ควรส่ง...ลงโทษสิ้น..................................ไป่ให้อภัยทาน ฯ
หน้าส่วนตัว
800
