8 ธันวาคม 2551 23:11 น.
จักรพรรดิหยก
รู้ไว้ เพราะเธอ ฉันเลยกลัว
ระแวง เขาไปทั่ว ไม่วางได้
เธอฝาก ความทรงจำ สุดเลวร้าย
ฉีกใจ เป็นชิ้น ไม่เหลือดี
ตอนนั้น ครั้งนั้น ฉันยังจำ
เธอทำ เจ็บแค่ใหน ลืมใช่ที่
ทิ้งฉัน รอความตาย ไม่ใยดี
แล้วอย่างนี้ จะให้ฉัน ทำยังใง
ไม่ไว้ใจ ใครต่อใคร ที่เข้ามา
ขี้กลัว เหมือนโรคบ้า กินตับใส้
เพราะกลัว และกลัว กลัวแล้วใจ
เลยไม่เหลือ ใครใคร ไว้สักคน
เพราะเธอ ให้ฉัน ฝันร้ายร้าย
เพราะเธอ ทำลาย ใจหมองหม่น
เพราะเธอ ฉันเลย ขลาดผู้คน
เพราะเธอ เป็นตัวตน แห่งความเลว
7 ธันวาคม 2551 17:21 น.
จักรพรรดิหยก
ศรรัก ปักอก
ตลก สิ้นดี
ใครคิด คำนี้
ไม่มี งานทำ
อกหัก หนักอก
จิตตก จิตช้ำ
ไม่มี ศรดำ
สักก้าน ทิ่มแทง
มีแต่ น้ำตา
สีหน้า แห้งแห้ง
อกหัก หมดแรง
ขาแข้ง แกว่งใกว
ยิ่งกว่า ลูกศร
เจ็บพัน เท่าได้
บาดแผล ข้างใน
ฉกาจ ฉกรรค์
7 ธันวาคม 2551 01:56 น.
จักรพรรดิหยก
โลกา ภิวัฒนา แห่งวัตกรรม
เปลี่ยนกระแส น้อมนำ เหตุแลผล
สังเกตุใหม สมัยก่อน โจรปล้นคน
จะแฝงตน ในพนา มิใช่เมือง
ตาลปัตร คว่ำหน้า พาบาตรหก
โจรซุ่ม รังรกรก ขนาดเขื่อง
ก่อวินาศ เข่นฆาต อยู่เนืองเนือง
นั่นก็เพราะ เมืองกระเดื่อง ทำเลดี
เลยได้ใจ ทั้งเล็กใหญ่ มาสุมหัว
มิมีกลัว ก่อกบฏ ทุกวันวี่
นั่งเชิดหน้า ชูคอ อ้างกูมี
โจรแบบนี้ ตามสมัย ซุกในเมือง
คำผู้เฒ่า ทำนายเล่า นั้นเป็นจริง
อีกไม่นาน เมืองจะยิ่ง มีแต่เรื่อง
โจรได้ดี กฎไม่มี เหมือนรุ่งเรือง
แต่เน่าใน ฟันเฟือง รอล่มจม
7 ธันวาคม 2551 01:40 น.
จักรพรรดิหยก
หากวันพรุ่ง ลมหายใจ ฉันไม่มี
ฟังน่ะ คนดี อย่าร้องให้
เก็บศพ ฉันกลับบ้าน อย่ามากมาย
พิธี ให้เรียบง่าย อย่าเปลืองตังค์
ให้เธอ ยืนหยัด ด้วยสองขา
เหมือนฉัน ทำมา ตอนอยู่ยั้ง
ไม่มี ฉันแล้ว จงระวัง
ความดื้อ หยุดเสียบ้าง ฉันรู้ดี
สังขาร ฉันนี้ เดี๋ยวก็เน่า
จะเอาแต่ โศกเศร้า หาใช่ที่
ฉันไม่ชอบ คนอ่อนแอ จำให้ดี
น้ำตา อย่ามี มันมากไป
ไม่มีค่า มากมาย ขนาดนั้น
สิ้นแล้ว ก็สิ้นกัน ทำใงได้
ดูแล ตัวเอง ให้ปลอดภัย
เพื่อรอ คนใหม่ มาดูแล
7 ธันวาคม 2551 01:06 น.
จักรพรรดิหยก
ป่านนี้ บ้านเรา เป็นอย่างไร
ทะเล ยังสวยใหม เหมือนตอนนั้น
เรือพ่อ อวนของพ่อ ยังทำกัน
ได้ปลา บ้างใหมนั่น ตอบลูกที
ยังใช้ เรือลำเดิม ใช่หรือเปล่า
ตะเกียง ดวงเก่าเก่า อยู่ใหมนี่
กระดานเรือ หักลง หรือคงดี
แม่เล่า ป่านฉะนี้ เป็นอย่างไร
จะต้มปลา ผัดคะน้า ซี่ปลาเค็ม
ขนมโค ใส้เต็มเต็ม ยังจำได้
แม่ทำ ให้ลูกกิน อร่อยจะตาย
บ่นบ้าง ก็กินได้ ไม่เหลือจาน
อยากกอด อยากกอด พ่อกับแม่
หอมแก้ม ให้อิ่มแปร้ ทั้งสองท่าน
เรือหางยาว ดาวจ้า ฟ้าตะวัน
ลมทะเล เสี้ยวพระจันทร์ บ้านของเรา
หน้าส่วนตัว
700
