1 กุมภาพันธ์ 2552 20:47 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ใจพะวงหลงเกี้ยวให้เปลี่ยวทิศ
โอ้ยอดมิตรเนื้อเย็นเห็นรักไฉน
ด้วยว่ากลอนซ่อนอยู่ไม่รู้นัย
ยิ่งความหมายให้คนึงพึงตอบทาน
เริ่มทิศใต้ล้วนมากมายด้วยหลายปราชญ์
ที่เวียนวาดบทรักเศร้าร้าวสังขาร
จึงใคร่รู้โปรดเถิดครูบูชาทาน
ว่านงคราญคิดการรักเป็นเช่นไร
มุ่งสู่เหนือปราชญ์เครือด้วยสายหมอก
ทั้งย้ายยอกหลอกเหมันต์ให้พลันหาย
มาตรว่างามทรามสงวนม่วนแต้ใจ
ให้สงสัยใคร่หายงงปลงเสียที
ลงสู่กลางทิศทางนี้ล้วนมีรัก
แหล่งปราชญ์หลักได้พำนักเป็นสักขี
ลีลากลอนซ่อนเร้นเช่นฤดี
ข้าน้อยนี้เหลือที่จะ..แปลความ
ทิศอีสานประมาณก็ไม่รู้จบ
หลายคำรบประสบคำที่พร่ำหวาน
ได้ซึ้งแล้วไม่แคล้วคิดสุดพิศดาร
เยาวมาลย์หรือจะเปรยเผยความจริง
ทิศสุดท้ายล้วนลื่นไหลทั้งออก- ตก
ให้ตระหนกในวจีกวีหญิง
ช่างวาดรักได้ตระการสราญจริง
ไม่มีทิ้งปมข้องให้หมองใจ
สาวทิศไหนหรือจะใคร่ให้คำตอบ
แม้นบทสอบไม่ใคร่เฉยเปิดเผยใต๋
ควรหรือที่เพื่อนกวีจะเสียใจ
ขอเพียงได้ความสนุกปลุกวิญญา....
...แบบว่า..อิอิ