4 มกราคม 2552 18:21 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เมื่อเธอเปรยเผยใจว่าไม่รัก
ฉันอกหักแล้วหรือไร..นะใจหน๋อ
ก็มันรัก...เฝ้าอาลัย.....ได้แต่รอ
ฉันบ้าบอเปลี่ยนไปเพราะใครกัน
คงไม่มีที่จะคลายให้หายหลง
เวียนพะวงเรื่อยไปไม่เหลียวหัน
แม้นได้คู่คงดูดดื่มลืมพระจันทร์
อื่นจากนั้น...คือฉัน...ต้องลืมเธอ
แบบว่า....
4 มกราคม 2552 01:20 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
โอ้ลมหวลนี้ชวนให้....ลุ่มหลง
เลาะลัดลงวาบใจให้ไหวหวั่น
ประดุจหนึ่งซึ่งสัญญา..เมื่อสายัญ
ให้สัมพันธ์...ก่อนลาวาจานาง
เพียงชั่ววันพลันพรากจากคำมั่น
พี่ประหวั่นนึกกลัวจั่วฟ้าสาง
ไม่เห็นเงาเจ้ายุพินสิ้นแสงจาง
พี่คลำทางกลับไม่พบ...นพอนงค์
........แบบว่า...ลืมสิ้นสวาทแล้วหรือไร...