24 กรกฎาคม 2551 11:52 น.
ฅนกาหลง
เสียงทับโหม่ง กลับ ปี่ ฉิ่งตีดัง
แว่วเสียงฟังดังตามผ่านลมหนาว
โนราห์ส่วมเทริดเปิดโรงเรียงเรื่องราว
หลายคนกล่าว สาวมามโนราห์
เล่าขับขานนานมาท่ารำสวย
เสียงระทวยแจ่มชัดถนัดหู
ดูอ่อนช้อยต้อยท่าที่น่าดู
คนรุ่นปู่ดูกาลมานานเน
ออ ออ อ๋อ ออ อา ไม่ล้าแรง
พร้อมสีแสงแห่งคืนอันชื่นจิต
เสียงกลองย่ำย้ำตี่ปี่เป่าชิด
ก้องทั่วทิศติดในไปถึงทรวง
มโนราห์รำหยอกหลอกกันชม
ฝ่ายชายดมยลกลิ่นว่าหญิงน้อง
ฝ่ายหญิงตอบปลอบอย่าใกล้ลอง
อย่าคิดปองน้องกลัว...ผัวจะมา
เสียงฮือ ฮา หน้าโรงก็โยงรับ
ไม่อยากกลับหลับตื่นมายืนดู
แค่เพียงเสี้ยวเรียวสุขที่คลุกอยู่
เสียงร้องกู่ชูมือจนลือลั่น
มรดกตกทอดตลอดมา
มโนราห์สง่างามในยามรำ
หนุ่มสาวเฒ่าแก่แลน่าจำ
โนราห์รำทำเด่นกันเต็มโรง
นักดนตรี ปี่รับขับกันดึก
นางรำนึกอึกอักกันยักย้าย
ขับกลอนตอนตลกไม่ตกลาย
นางรำส่ายร่ายรำกันย่ำดึก
22 กรกฎาคม 2551 14:17 น.
ฅนกาหลง
ล้ำคำลึกไม่เท่าลึกห้วงใจ
ยากหยั่งในไกลสุดขุดไม่ถึง
แค่เพียงคำจำพรากไม่ยากดึง
หยั่งไม่ถึงพึงสื่อคือห้วงใจ
คำหมื่นแสนแคลนขูดพูดออกไป
แต่ทำไมใยคดโพ้พดนัก
คำว่านล้อมตรอมใจใกล้ตระหนัก
สุดจะหักห้ามใจในคำพูด
อย่าศักดิ์ว่าบ้าใบ้หรือไข้กิน
ว่าลมลิ้นสิ้นคิดวิจิตรแสน
ล้วนในคำจำเก็บใจเจ็บแค้น
คำฤาแม้นแทนใจให้โครจริง
ใช่หน้ายิ้มอิ่มในว่าใจจริง
ใจอ้างอิงสิงหน้ากล้าคำพูด
ใจเป็นนายทายอื่นตะกลืนดูด
เว้นแต่บูดรูดทึกลึกห้วงใจ
อย่าคิดว่าใครที่ยิ้มและพูดดีกับเราแล้วเขาคนนั้น
จะจริงใจและหวังดีกับเราเสมอไปเพราะลึกในใจ
เขานั้นเราไม่สามารถรู้.......
16 กรกฎาคม 2551 13:39 น.
ฅนกาหลง
แค่เส้นบางบางกั้นกลางสองเรา
เหมือนเป็นเงาเนาเย็บตะเข็บรัก
เส้นขนานรานใจที่ใกล้หัก
ถึงจะถักปักต่อก็ท้อใจ
แก้วร้าวรอวันแตกแยกสลาย
คงไม่วายกลายเป็นเช่นเศษผง
แรกรักชื่นนานขื่นยืนทะนง
ยิ่งนานคงหลงลืมปลื้มความรัก
หวานไม่มีที่รักจักความขม
ต่างระทมจมฤดีอยากหนีหน้า
สองดวงใจใกล้แตกแยกจากลา
คงร้างราจาบัลสักวันหนึ่ง
เมื่อรักสิ้นรินหยดก็ลดหวาน
เหมือนน้ำตาลซานซมดั่งลมแผ่ว
เมื่อใยดีรี่ลับดับวูบแวว
คงสิ้นแล้วรักหวานน้ำตาลขม
15 กรกฎาคม 2551 11:58 น.
ฅนกาหลง
วาดโครงเกวียนเขียนควายไว้ท้ายทุ่ง
ชาวนาวุ่นยุ่งยากลำบากแสน
แล้ววาดเติมเสริมข้าวที่ขาดแคลน
มาทดแทนแดนดินถิ่นทุ่งนา
วาดควายไถในนาให้ตาขับ
แล้วหลานซับจับปลาให้ตาแกง
วาดข้าวเหลืองเรืองรองผ่องทั้งแปลง
ให้รวงแรงแสงสาดราดทุ่งนา
วาดคนเกี่ยวเรี่ยวข้าวให้พราวทุ่ง
วาดคนมุ่งยุ่งงานประสานร่วม
วาดเด็กน้อยคอยอยู่ดูข้าวรวม
วาดนาท่วมรวงข้าวให้วาวตา
วาดคนเกวียนเรียงข้าวแล้วควายลาก
วาดคนตากลากข้าวให้ราวเกลื่อน
วาดคนยิ้มพิมใจไม่ลางเลือน
มันเชือดเฉือนเตือนใจแค่ในภาพ
4 กรกฎาคม 2551 15:20 น.
ฅนกาหลง
ผัดกระเพรามาจอดหมูกรอบวาง
ผัดคะน้าตามจามใหญ่เครื่องในหมู
ผัดพริกรวมร่วมด้วยช่วยกันชู
ทอดปลาทูหมูหวานสำราญพุง
ราดหน้าคะน้าปลาเค็มมาเต็มจาน
ขนมหวานทานกันหัวมันเชื่อม
ยำวุ้นเส้นเค้นมาไม่ช้าเอื้อม
กวนถั่วเหลืองเชื่อมกล้ายเพราะบ๊วยเค็ม
ต้มยำกุ้งกวางตุ้งผัดสลัดยำ
แล้วสัมตำยำหมึกนึกไข่เจียว
ไข่เยี่ยวม้าปลาแกงพะแนงเพียว
เนื้อแดดเดียวเทียวมาใบราโรย
ปลาดุกฟูหมูลาบราดน้ำตก
เกาเหลายกนกทอดสอดไก่ย่าง
ปลาลุยสวนชวนกันทันทุกทาง
ให้พุงกางวางมาชื่นอุราเอย ..
หน้าส่วนตัว
3149
